اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۶ خرداد ۱٣٨۲ -  ۱۶ ژوئن ۲۰۰٣

 
مفهوم روشنفکر در ایران همیشه مغشوش، ناخوانا و نارسا بوده است. به گمان من
هر آن کس که در سال دو کتاب خواند روشنفکر خوانده نمی شود
هر آن کس که چهار خط از ادبیات و تئوری های مارکس و لنین را خواند کمونیست نامیده نمی شود
و هر آن کس که حسین و محمد را با دارچین بر شله زردش نوشت مسلمان نیست.
ما در دادن القاب بی احتیاط و بی تعمق عمل می کنیم و آن را نیز به سرعت پس می گیریم.
و بدینسان همیشه احساسمان سر منطق مان ر ا بریده است. حتا آن زمان که هر نوع تفکر منطقی، بدعتی کفرآمیز شمرده می شد، و صاحب فکر را به سر دار می برد نیز ما به همین بیماری دچار بودیم.
از آن جا که قرن هاست تقیه دینی به تقیه فرهنگی و اجتماعی و حتا احساسی بدل شده است، پنهان کاری چنان با رفتار روزانه و افکار درونی مان بافته و عجین شده که خود از آن بی خبریم.
زمانی دروغ و خشک سالی بزرگترین مصیب ها بودند، سپس تبدیل به زمان هایی شدند که پنهان کاری عادت اجتماعی جوامع ما شد و راست بودن و راست گویی قیمتی موحش داشت. و بدینسان بود که رندان به وجود آمدند. رندان کسانی بودند که درون خود را پاک نگاه می داشتند و رند بودن راه علاج راست گویانی چون حافظ شد. اما جامعه پنهان کار از حافظ عریانگر مهری، حافظ مسلمان می سازد تا باورش کند.
و این بازی ادامه دارد. ما از خمینی ضدایرانی، وطن پرستی شیفته در زیر درخت سیب می سازیم و زیر پایش گل می ریزیم
از مصدق وطن دوست انسانی بی وطن و ترسو می سازیم.
شاه بی خرد را با رای خویش بیرون می اندازیم و پسر بی تجربه و خامش را به صفاتی که ندارد مزین می سازیم. چرا آن چه را بر ما گذشت اسلام خمینی می نامیم و پسر خلف محمد را قبول نداریم.
ما در طول تاریخ خویش به سر اسکندر قسم خورده ایم. پسرانمان را چنگیز و هلاکو نامیده ایم. از نام عربی به نام علی به جای عصا استفاده کرده ایم و دختران پیرنمای دهاتی را وا داشته ایم تا چهره کندی را به نقش پاک و بومی قالیچه ها اضافه کنند.
هم اینک بیش از هر چیز به تعقل نیاز داریم. دموکراسی هنوز مسایل ابدی حل نشدنی دارد. دموکراسی محتاج تعقل است و عدالت میوه ی خردگرایی است. انتقام و خشونت قساوت آفرین است. چشم بینش را کور می کند. این صفحه باز را ناخوانده ورق نزنیم وگرنه از یاد می بریم که کابوس سازان با چه حیلتی قدرت یافتند.
 
بازگشت به صفحه نخست