سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

درباره موقعیت اعتصاب و اعتراضات کارگران در ایران


نسان نودینیان


• همزمان با گسترده شدن تجمعات کارگری ما شاهد برگزاری اعتصابات کارگری بسیار مهمی بوده ایم که خود نیز در بلوغ و عروج ابراز وجود جنبش کارگری گامی مهم و قابل اتکا است. تعدادی از اعتصابها موفق بوده اند و توانسته اند با قدرت اعتصاب خواستهای اعتصاب را به دولت و کارفرماها تحمیل کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲٣ آبان ۱٣۹۵ -  ۱٣ نوامبر ۲۰۱۶


گستردگی اعتراض و تحمعات کارگران برکسی پوشیده نیست. هر روز تجمع و اعتراض به بیحقوقی و ستم طبقاتی در جریان است. در یک هفته گذشته از ١٥ تا ٢٢ مهر(٩٥) نزدیک به ٣٠ مورد تجمع و اعتراضات کارگری برپا شده است. تعدادی از این اعتراضات بشکل مداوم در جریان بوده است. اعتراضات ٧٠ کارگر آزاد راه تهران- شمال هفت روز ادامه داشت. . کارگران طی این یک هفته شبانه روز در محوطه کارخانه و استراحت گاه کمپ تجمع کرده اند. خواست فوری آنان تامین امنیت شغلی و پرداخت بموقع حقوقهایشان بود. دامنه گسترده اعتراضات کارگری تاثیرات خوب و تعیین کننده ای را بر روند گسترده شدن و اعتراضات مداوم کارگری کذاشته است. به بیان دیگر؛ هر چه اعتراضات کارگران گسترده تر شده بر تعداد اعتراض و تجمعات اعتراضی بیشتر افزوده شده است. این روند، روند گسترده شدن اعتراضات کارگری اگر در محل های کار و مراکز تولیدی بشکل مجزا و بدور از شبکه های سازمانیافته اعتراضی و بدون وجود تشکل های کارگری مستقل از دولت انجام میشود، اما به دلیل یکم «همه گیر بودن مطالبات کارگران بویژه برای پرداخت معوقات و حقوق و مزایا که بیشترین اعتراضات را موجب شده، برای افزایش دستمزدها و علیه اخراج و بیکارسازی» و دوم«برگزاری تجمعات اعتراضات خصلتی فرا کارخانه ای و فرا محلی دارند و تعداد زیادی از اعتراضات در مقابل مجلس اسلامی در تهران و در مواردی بشکل راه پیمایی در سطح شهر برگزار میشوند(روزهای ١٥ و ١٦ آبان ماه، کارگران اعتصابی کارخانه ماشین سازی هپکو برای چندمین بار دست به راهپیمایی در سطح شهر اراک زدند)، که خود نیز به پوشش خبری و اهمیت اعتراض و تجمعات میفزاید» و سوم«میدیای اجتماعی سراسری اینستاگرام» که تاثیرات فوری و لحظه ای در پوشش خبری تجمعات اعتراضی دارند، افکار عمومی در سطح سراسری در ایران و در خارج از کشور از تجمعات اعتراضی اطلاع خواهند یافت که در انعکاس خبری از طریق سایتهای انترتنی و تلویزیونهایی که علاقمند به مسائل و اعتراضات کارگری هستند، پوشش داده میشود. در یک کلام تجمعات اعتراضی کارگرا گسترده است. تعدادی از مطالبات کارگران همه گیر و سراسری است. تداوم اعتراضات فاکتور جدید در اعتراضات کارگری است. در مواردی یک هفته و بیشتر این اعتراضات بشکل تداوم یافته ای در جریان است.
علیرغم وجود و حضور فعال تعدادی از تشکل ها، از جمله سندیکای کارگران ایران خودرو تهران و حومه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران فلزکار مکانیک، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه که از دولت و نهادهای زرد وابسته به نظام اسلامی مستقل هستند، اما، مشکل اساسی عدم وجود تشکل های کارگری مستقل از دولت است که بعنوان تشکل سراسری و ثبت شده در جهت هدایت اعتراضات کارگران در اشکال محلی و سراسری ابراز وجود کند. اعتراضات کارگران را در سطح مراکز تولیدی هماهنگ بکند. سخنگوی کارگران بشود، بر تشکل مجمع عمومی کارگران متکی باشد. عدم وجود چنین تشکلی که به نظر من سازمان سراسری شورایی که متکی به بهم پیوستن و اتحاد شوراهای کارخانه ای و کارگاهی است، فاکتور تعیین کننده ای است. غلبه بر این ضعف اساسی توسط کارگران کار دشواری است. اما این دشواری به نسبت سالهای گذشته کمتر شده و فاکتورهایی جدی از جمله دینامیک بودن اعتراضات کارگران، ابراز وجود تعداد زیادی از فعالین کارگری، سخنگو و رهبران کارگران با چهره های شناخته شده، و حضور موثر و فعال فعالین کارگری در سطح سراسری و آشنایی آنها با تشکل های کارگری از جمله کنفدراسیون اتخاده های کارگری در سطح اروپا، امریکا، کانادا و استرالیا تلاش برای ایجاد تشکل کارگری مستقل از دولت را فراهم کرده است.
همزمان با گسترده شدن تجمعات کارگری ما شاهد برگزاری اعتصابات کارگری بسیار مهمی بوده ایم که خود نیز در بلوغ و عروج ابراز وجود جنبش کارگری گامی مهم و قابل اتکا است.
تعدادی از اعتصابها موفق بوده اند و توانسته اند با قدرت اعتصاب خواستهای اعتصاب را به دولت و کارفرماها تحمیل کنند.

مورد اول؛ اعتصاب و تجمع ١٥٠٠ کارگر شرکت قالبهای صنعتی سایپا (در تهران) که از صبح ١٧ آبان(٩٥) شروع شده بود، در ظهر هجدهم آبان ماه با موفقیت پایان یافت. کارگران اعتصابی شیفت ٢ کارخانه، مانع خروج قطعات تولیدی از کارخانه شدند طوری که بنا بر اظهار کارگران، خط تولید شرکت سایپا(شرکت مادر) به مدت ٩ ساعت مختل شد. در ادامه این اعتصاب، از ساعات اولیه صبح امروز کارگران در سالنهای مختلف کارخانه دست به تجمع زدند و مصممانه بر ادامه اعتصاب تاکید کردند تا اینکه بار دیگر جلسه ای مابین نماینده های کارگران و مسئولین ارشد سایپا (شرکت مادر) برگزار و با هر شش خواست آنان بعلاوه تغییر مدیریت شرکت موافقت شد. شش خواست کارگران که مورد موافقت قرار گرفته است به شرح زیر می باشد: ١- افزایش حقوق پرسنل شرکت و پیمانکار(زیر ١٢ سال) ٢- شارژ مرتب ماهیانه بن کارت با مبلغ مشخص ٣- پرداخت آکورد ماهیانه بطور مرتب و مستمر ٤- تسریع در ادامه روند بازنشستگی پرسنل(مشاغل سخت و زیان آور) و تسریع در پرداخت حق سنوات پرسنل بازنشسته که به مدت یک و نیم سال است به تعویق افتاده است ٥- پرداخت بدهی شرکت به تعاونی مصرف که باعث اختلال در روند خدمات دهی این بخش به کارکنان شده است ٦- تغییر وضعیت کارکنان پیمانکار و روز مزد به قرار دادی.

مورد دوم؛ اعتصاب و تحصن ٤٠٠٠ کارگر ایران ترانسفو زنجان که از پنجم مرداد شروع شده بود. این اعتصاب با رو در رویی کارگران اعتصابی با شورای اسلامی و عوامل اعتصاب شکن وابسته به کارفرماها و دولت شروع شد. شورای اسلامی و عوامل حکومتی سعی کردند با شعارهای انحرافی مثل ایران ترانسفو متعلق به زنجان است و الله اکبر و صلوات فضای اعتراض را منحرف کنند و تصویری عقب مانده از کارگران بدهند. کانال تلگرام کمپین در حمایت از اعتصاب کارگران را نیز از دست کارگران خارج کرده و بلافاصله خبر جعلی پایان اعتصاب را در این کانال منعکس کردند تا جلوی همبستگی با کارگران اعتصابی را بگیرند و اعتصابیون را متزلزل کنند. ٢٠٠٠ نفر از کارگران بلافاصله از این کانال خارج شدند و با انتشار خبر ادامه اعتصاب این توطئه را خنثی کردند و بر تحصن هزار نفره خود تاکید کردند. یکی از کارگران به نمایندگی از این اعتصاب اعلام کرد که مبارزه را تا حصول نتیجه نهایی ادامه میدهیم و چنانچه به خواست هایمان بی توجهی کنند روز شنبه ١٦ مرداد اعتراض گسترده تری را شکل خواهیم داد. یکی دیگر از کارگران اعتصاب گفته است که سرویس ها را حذف کرده اند و متحصنین برای آمدن به شرکت با پای پیاده و با ماشین های شخصی و آژانس این مسیر را طی می کنند. درب توالت ها، سلف غذاخوری و سالن های مختلف کارخانه را نیز قفل کرده اند. علیرغم این فشارها و توطئه ها، کارگران به اعتصاب ادامه میدهند و تحصن و تجمع خود را در محوطه باز کارخانه و در محل پارکنیگ ها برپا میکنند. یکی دیگر از کارگران میگوید خصوصی سازی ایران ترانسفو که یکی از بزرگترین شرکت های صنعت برق میباشد باعث شده تا میزان تولید ما در یکی دو سال گذشته به شدت افت کند و حتی به کمتر از ٢٠ درصد میزان قبلی برسد و این زنگ خطری برای حیات این مجموعه بزرگ است. میخواهند با نحوه تقسیم سهام و بازی های بورسی صاحب شرکتی با این سرمایه هزار میلیاردی شوند.
مبارزه گام بگام کارگران ایران ترانسفر جنگ برای تسخیر سنگر به نفع برگزاری و پایان موفق اعتصاب بود. کارگران سنگرهای محکمی را تسخیر و توانستند ٢٠٠٠ نفر از کارگران را در اعتصاب همراهی کنند.

مورد سوم؛ بیش از ٢٠٠ کارگر بلبرینگ سازی تبریزکه ازروز ١١ آبان دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق وحق بیمه دست از کارکشیده و تجمع اعتراضی برپا کرده اند، شب را درکارخانه به سحررساندند و روز ١٢ آبان برای دومین روزمتوالی به اعتصابشان ادامه دادند. این کارگران از تیرماه مزدشان را دریافت نکرده و حق بیمه شان نیز قطع شده است.

مورد چهارم؛ کارگران معترض مجتمع نیشکر هفت تپه: به وعده های مدیریت اعتماد نداریم!
روزشنبه٢٤مهر، صدها کارگر مجتمع نیشکر هفت تپه علیرغم پرداخت بخشی از مطالباتشان و وعده پرداخت باقیمانده حقوق معوقه شان،بدلیل بی اعتمادی به وعده های مدیریت به اعتصابشان ادامه دادند.

اعتصابات(دو ماه گذشته) دارای درس و تجاربی قابل اتکا هستند. "در ھر صورت اعتصابات که ناشی از خود طبیعت جامعه سرمایه داری اند از آغاز مبارزه طبقه کارگر بر ضد این نظام جامعه خبر می دھند. روبرو بودن سرمایه داران با کارگران منفرد و بی چیز یعنی بردگی مطلق کارگران. ولی وقتی این کارگران بی چیز با ھم متحد شوند اوضاع تغییر می کند. ھیچ ثروتی در دنیا به درد سرمایه دار نمی خورد مگر اینکه او بتواند کارگرانی پیدا کند که حاضر باشند نیروی کار خود را بر روی وسائل و موادی که متعلق به سرمایه داراست صرف کنند و ثروت تازه ایی تولید کند. تا وقتی که کارگران ناچارند به طور انفرادی با سرمایه داران معامله کنند، بسان بردگان واقعی باقی خواھند ماند که مجبورند برای بدست آوردن یک قرص نان مداوم به دیگران منفعت برسانند. که باید تا ابد خدمتکاران کرایه شده زبان بسته ایی باقی بمانند. ولی وقتی کارگران تقاضاھای خود را به صورت دسته جمعی بیان کنند و حاضر به تسلیم شدن در برابر خر پول ھا نشوند، بردگی آنھا به سر می آید، تبدیل به انسان می شوند؛ شروع می کنند به درخواست اینکه زحمت آنھا نباید فقط در خدمت ثروتمند کردن چند تن پرور باشد، بلکه باید آنھایی را که زحمت می کشند ھم قادر سازد که مثل انسان ھای واقعی زندگی کنند. وقتی کارگران از کار کردن امتناع می کنند خطر باز ایستادن تمام ماشین می رود. ھر اعتصابی به یاد سرمایه دار می اندازد که کارگران و نه آنھا آقایان واقعی ھستند- کارگران که دارند حقوق خود را با صدای ھر چه بلندتر اعلام می دارند و مطالبه می کند. ھر اعتصاب به کارگران یادآوری می کند که موقعیت شان نامیدانه نیست و آنان تنھا نیستند. به بینید اعتصابات ھم بر روی خود اعتصاب کنندگان وھم بر روی کارگران کارخانه ھای مجاور یا در حول و حوش و یا کارخانه ھای ھمان رشته صنعتی چه تأثیر شگرفی دارد. در اوقات معمولی و صلح آمیز کارگر بدون غرولند کارش را می کند، با کارفرما جروبحث نمی کند، در مورد شرایط خودش ھم بحثی ندارد. در موقع اعتصاب او خواست ھای خود را با صدای بلند اعلام می کند، تمام سواستفاده ھا را به کارفرما خاطر نشان می سازد، مدعی حقوق خودش می شود، او دیگر فقط فکر خود و مزد خودش نیست بلکه در فکر تمام ھمکاران اش است که ھمراه با او ابزار را زمین گذاشته اند و بدون ترس از ھیچ محرومیتی، برای خاطر آرمان کارگران بپا خاسته اند". در باره اعتصاب - لنین.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست