اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۵ اسفند ۱٣۹۵ -  ۵ مارس ۲۰۱۷

خجسته و گرامی باد ٨ مارس ، روز جهانی زن ، این نماد بیداری
و مبارزه جهانی زنان علیه هرگونه تبعیض و نابرابری جنسیتی!

زنان مبارز و رنجدیده ایران!
امسال ٨ مارس را هنگامی برگزار می کنیم که رژیم جدید ترامپ در امریکا با سیاست های ارتجایی ضد زن و تبعیض امیز بر علیه مهاجران، دگرباشان ونیز برعیله سقط جنین کارخودرا اغاز کرده است. مبارزه جنبش زنان و جنبش های ضد تبعیض و مدافعان حقوق بشر ٨ مارس امسال را با ارج نهادن از جنبشی بر گزار خواهند کرد که در پی اعتصاب عمومی و متحد زنان کارگر کارخانجات و صنایع نساجی و لباس دوزی نیویورک در ٨ مارس ١٨۵٧برای افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کارانجام گرفت و تظاهراتشان با حمله پلیس و کتک‌زدن زنان برهم خورد. پس از ان در پنجاهمین سالگرد آن اعتصاب و تظاهرات، کارگران درسال ۱۹۰۷ به خیابان های نیویورک امدند. درسال ١٩٠٨ حزب سوسیالیست آمریکا به تشکیل کمیته ملی زنان برای کمپین حق رأی زنان در انتخابات اقدام کرد و در مارس همان سال کارگران زن بافنده سوزنی با خواست ممنوع کردن کار برای کودکان و کسب حق رأی زنان درنیویورک تظاهرات کردند. رویدادهای ٨ مارس همان سال سبب گردید که در سال بعد یعنی سال ١٩٠٩ این روز به عنوان نخستین روز ملی زنان در آمریکا و سپس در اروپا و دیگر کشور های جهان تثبیت شود. زنان با برگزاری جشن و سخنرانی ، خواهان حق رأی، حق کار و آموزش حرفه‌ای برای خویش شدند. این روز به روز جهانی زن تبدیل شد که دولت های سرمایه داری یکی پس از دیگری برابری حقوق زن و مرد را پذیرفتند و آنرا به رسمیت شناختند. برغم اینکه این برابری حقوق در چارچوب و موازین نظام سرمایه داری در عمل با موانع و محدودیت هائی روبروست اما تا همین حد نیز، این دستاورد ارزشمند مبارزات جهانی زنان یک پیشرفت شایان توجه است.

در شمال آفریقا وخاورمیانه کشورهایی نظیر ایران ، عربستان سعودی، شیخ نشین های حاشیه خلیج که دولت های مذهبی اسلامی بر سر کارند، این برابری صرفا حقوقی نیز وجود ندارد. در ایران از آغاز شکل گیری رژیم بغایت ارتجاعی و مذهبی جمهوری اسلامی، زنان در زمره نخستین گروه های اجتماعی بودند که با قانونی کردن حجاب اجباری و ممنوعیت کار و تحصیل در برخی از رشته ها به حقشان تجاوز شد. اما زنان با تظاهرات خود علیه سیاست های ارتجاعی حکومت اسلامی در سلب حق آزادی پوشش بپاخاستند که با تهاجم گروه های حزب اللهی و ارازل و اوباش مواجه شدند.
در طول حیات ننگین این حکومت صدها زن به دلیل مخالفت با حکومت مذهبی جمهوری اسلامی به دار آویخته شدند. هزاران زن دگراندیش مورد شکنجه وآزار و تعرض وحشیانه و غیرانسانی قرارگرفتند. اما اعدام ، زندان و شکنجه وسایر اقدامات سرکوبگرانه و فوق ارتجاعی و زن ستیز جمهوری اسلامی قادر نشد که به عزم و اراده راسخ زنان در تلاش و مبارزه برای تحقق مطالبات برابری طلبانه خود آسیب برساند. زنان به اشکال مختلف برای بدست آوردن حقوق خویش علیه قوانینی چون حجاب اجباری، سنگسار، تعدد زوجات، دیه، سن تکلیف، عدم حق طلاق، حضانت از فرزندان پسر و دختر ، حق ارث، وتفکیک جنسیتی در مراکز آموزشی همچون مدارس و دانشگاه ها و نیز عدم رعایت حق اشتغال و... مبارزه میکنند.

بنا به گزارش خبرگزاری هرانا در سالی که گذشت، زنان بیشماری بخاطرفعالیتهای سیاسی – عقیدتی و فعالیتهای اجتماعی وحقوق بشری به زندانهای درازمدت محکوم شده اند که هم اکنون در زندانهای مختلف تحت فشار و شکنجه روحی و جسمانی قرار دارند از جمله زنانیکه به اتهام همراهی با سازمانها و احزاب کرد مانند زینب جلالیان(محاربه، محکوم به حبس ابد)، صفیه صادقی ریحانه (محاربه، ١٥ سال زندان)، قدریه قادری(برهم زدن امنیت کشور، ٧سال زندان) ، مریم مقدسی(برهم زدن امنیت کشور، ٩سال زندان) ومتهم به همکاری با سازمان مجاهدین خلق مانند ریحانه حاج ابراهیم دباغ(محاربه، ١٥ سال زندان)، مریم اکبری منفرد(محاربه، ١٥ سال زندان)، مطهره بهرامی(محاربه،١٠ سال زندان)، بهناز ذاکری انصاری(کمک به اهداف مجاهدین، ١٠ سال زندان)، فاطمه رهنما (همکاری با مجاهدین، ١٠ سال زندان)، زهرا زهتاب چی(همکاری با مجاهدین، ١٢ سال زندان)، فاطمه مثنی(همکاری با مجاهدین، بلاتکلیف در زندان)، صدیقه مرادی(همکاری با مجاهدین، ٥ سال زندان) و فعالین حقوق بشر نرگس محمدی(تبلیغ علیه نظام وتبانی برهم زدن امنیت کشور، ٦ سال زندان) ، آتنا دائمی (برهم زدن امنیت کشور، ١٤سال زندان)، آتنا فرقدانی(تبلیغ علیه نظام وبرهم زدن امنیت کشور، ١٢سال و ٩ ماه زندان)، مهناز محمدی(تبلیغ علیه نظام، ٥ سال زندان)، رویا صابری نژاد نوبخت(تبلیغ علیه نظام، ٣ سال زندان)، طاهره جعفری(تبلیغ علیه نظام، ١ سال زندان)، شکوفه آذر ماسوله(تبانی علیه امنیت کشور، بلاتکلیف در زندان) و زنان بهایی فریبا کمال‌آبادی(جاسوسی برای اسراییل ، ١٠ سال زندان)، مهوش شهریاری(جاسوسی برای اسراییل ، ١٠ سال زندان)، سونیا احمدی(اقدام علیه امنیت کشور، ٥ سال زندان)، نورا نبیل‌زاده (اقدام علیه امنیت کشور،٥ سال زندان) ، الهام (الهه) برمکی (جاسوسی برای انگلستان ، ٥ سال زندان)، گیسو شیخ حسن آبادی(اقدام علیه امنیت کشور، ٣ سال زندان)، الهام فراهانی (عضویت فرقه بهایی، ٤ سال زندان)، نسیم باقری (فعالیت تبلیغی علیه نظام، ٤ سال زندان)، فرحناز مقدم (اقدام علیه امنیت کشور، ٣ سال زندان) ، فرح باغی (اقدام علیه امنیت کشور، ١ سال زندان)، فاران حسامی (اقدام علیه امنیت کشور، ١ سال زندان)، نیکا خلوصی (تبلیغ علیه نظام، ٥ سال زندان)، نوا خلوصی (تبلیغ علیه نظام، ٦ سال و ٦ ماه زندان) و فهیمه اعرفی (عضو گروه عرفان حق، ٥ سال زندان)، زیبا پورحبیب (عضو گروه عرفان حق، ٣ سال زندان) و نوکیش مسیحی مریم نقاش زرگران (فعالیت تبلیغی علیه نظام، ٤ سال زندان) و زندانی دو تابعیتی نازنین زاغری (جاسوسی برای انگلستان، ٥ سال زندان) و خانم زهرا رهنورد (فتنه سال ٨٨ ، بلاتکلیف درحبس خانگی) و ... و صدور حکم سنگسار علیه فریبا خالقی به اتهام داشتن رابطه جنسی نامشروع!

همچنین دستگیری و سیاست های سکوبگرانه علیه مادران داغدارو خانواده زندانیان سیاسی در دستور کار رژیم ارتجاع است .
بنا به گزارش سازمان عفو بین الملل در تاریخ ٢٢ فوریه ٢٠١٧ " آمار بالای موارد تنبیه بدنی از جمله شلاق، قطع عضو و کور کردن در طول سال ۲۰۱۶ توسط مقامات دستگاه قضایی، نمایانگر رفتار غیر انسانی یک سیستم قضایی را برجسته می‌کند که به خشونت وجهه قانونی داده است"
امروز دیگر بر هر عنصر صادقی در این جنبش، جای هیچ تردید و توهمی نمانده است که به جز عبور از کلیت حکومت مذهبی محال است که زنان بتوانند به خواسته خود برسند وحقوق برابر سیاسی و اجتماعی با مردان را بدست آورند. این را نیز زنان از تجربه بیش از ٣٧ سال حاکمیت جمهوری اسلامی آموخته اند.

کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران – برلین