• آن چیزی که معیار ما کارگران است نه نرخ تورم دروغین بانک مرکزی بلکه نرخ تورمی است که ما هر روزه بر سر سفره هایمان شاهد آنیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۰ اسفند ۱٣۹۵ -  ۱۰ مارس ۲۰۱۷

سایت اتحاد: علاوه بر عدم تمکین دولت به اجرای بند ۲ ماده ۴۱ قانون کار در تعیین حداقل مزد سال ۱٣۹۶، دولت در اقدام ضدکارگری دیگر با پایین اعلام کردن نرخ تورم در صدد انجماد حداقل مزد بدون اعلام رسمی آن است. البته این سیاستی است که دولت روحانی در سالهای ۹٣ و ۹۴ نیز آنرا به سرانجام رسانید و با پیشبرد سیاست تورمی خزنده، سفره های خالی میلیونها خانواده کارگری را خالی تر کرد. برای پی بردن به اتخاذ چنین سیاستی از سوی دولت روحانی، آن چیزی که معیار ما کارگران است نه نرخ تورم دروغین بانک مرکزی بلکه نرخ تورمی است که ما هر روزه بر سر سفره هایمان شاهد آنیم.

در این رابطه و تورم همین چند ماه گذشته، خانم نسرین جوادی کارگر بازنشسته شرکت تولید تجهیزات پزشکی به سایت اتحاد اظهار داشت:
تمام اقلام مصرفی روزمره زندگی من به نسبت ماههای گذشته قیمتشان افزایش یافته است، من به عنوان یک بازنشسته چندین سال پیش با وجود دریافتی اندکی که داشتم اما بالاخره به نوعی هزینه های یک ماه را میتوانستم با همین حقوق بپردازم و نیازهای زندگی ام را هر چند با سختی و مشقت برطرف کنم اما در حال حاضر من با حقوقی که دریافت میکنم حتی قادر نیستم امورات مربوط به یک یا دو هفته از زندگیم را تامین کنم.
خانم جوادی در ارتباط با اعلام نرخ تک رقمی شدن نرخ تورم اضافه کرد: ارقام اعلام شده از سوی دولت با واقعیت زندگی من کاملا مغایرت دارد و من هر روز قدرت خریدم برای تهیه مواد اولیه زندگی پایینتر می آید به بطور مثال من به عنوان یک بازنشسته عملا گوشت را از سبد تغذیه خود و خانواده ام حذف کرده ام.

یکی از کارگران بازنشسته صنایع فلزی مصنوعات زرین تهران نیز در گفتگو با سایت اتحاد در مورد حقوق دریافتی خود گفت: هزینه مواد خوراکی مانند گوشت، لبنیات، حبوبات و... به شدت بالا رفته و نسبت به سال گذشته، من که دارای یک خانواده سه نفره هستم برای تامین مایحتاج زندگی به مراتب با مشکلات بیشتری مواجه میشوم وضعیت خودم و خانواده ام خیلی بدتر از گذشته شده است.
وی در ادامه در رابطه با اعلام کاهش نرخ تورم در چند ماه اخیر از سوی دولت افزود: چیزی را که من به عینه میبینم و حس میکنم بالا رفتن قیمت اقلام مصرفی است. مثلا برنج داخلی از کیلویی ۷ الی ٨ هزار تومان در سال گذشته به ۱۲ الی ۱۵ هزار تومان در سالجاری رسیده است، گوشت به همین منوال و...، این در حالی است که حقوق ماهانه من که نسبت به بسیاری از همکارانم بالاست فقط کفاف خرید مایحتاج روزانه ام را میدهد و هر روز این وضعیت بدتر نیز میشود و قدرت خریدم پایین تر میاید.
وی در پایان تصریح نمود: واقعیت این است که وقتی دولت اعلام میکند که قصد دارد ۱۰ درصد به حقوق ها اضافه کند در حالیکه میخواهند مالیات بر ارزش افزوده را هم ۱۰ درصد کنند در نهایت چیزی به دستمزد من اضافه نشده است و بنابراین شرایط زندگی من کارگر با این تورم موجود بدتر و بدتر میشود، من به عنوان یک کارگر حق دارم انسانی و شرافتمندانه زندگی کنم و این موضوع با روندی که امسال هم برای تعیین مزد در پیش گرفته اند اتفاق نمی افتد.

خانم میرزایی کارگر بازنشسته دیگری است که با بیست و یک سال سابقه، حداقل حقوق را دریافت می کند و از چالش هایش برای گذران زندگی می گوید: من زیر خط فقر زندگی میکنم. اعلام نرخ تورم تک رقمی از سوی دولت با توجه به اظهارات خود اقای روحانی "که این نرخ به معنای ارزانتر شدن نیست بلکه به معنای تدریجی شدن گرانی است" دردی را از زندگی من دوا نکرده، هزینه های من در تمام امور زندگی در حال افزایش سرسام آوری است و من به طور واقعی با این حداقل حقوق بخش زیادی از نیازهای اساسی ام مثل بهداشت، درمان و سایر نیازهای اولیه را نمیتوانم جواب دهم و همین موضوع مشکلات جسمانی و روانی زیادی برای من به وجود آورده، مشکلاتی مثل فراموشی و افسردگی. من عملا در فقر و فلاکت زندگی میکنم.

بهروز حسن زاده کارگر خدماتی است. وی میگوید من ماهیانه با اضافه کاری و مزایا یک میلیون و یکصد هزار تومان حقوق میگیرم همین دیروز من و همسرم هر دو سرما خورده بودیم. ما بدلیل ناتوانی از گذران زندگی برای اینجور بیماری ها معمولا دکتر نمی رویم اما با توجه به شدت سرما خوردگی اینبار ناچار به دکتر رفتن شدیم و در کمال ناباوری آنهم برای دکتر عمومی و با دفترچه تامین اجتماعی ۱۲۰ هزار تومان هزینه مان شد: ٣۶ هزار تومان ویزیت دکتر عمومی – ۴٨ هزار تومان پول دارو – ٣۶ هزار تومان پول تزریق امپول. یعنی حقوق نزدیک به چهار روز کار من صرف یک بیماری ساده سرما خوردگی شد. در حالیکه این هزینه تا آنجا که یادم میاید دو – سه سال پیش حداکثر ۴۰- ۵۰ هزار تومان میشد و ما تازه دادمان درمیامد.
وی ادامه داد دولت دروغ میگوید، من هر روز در مقابل همسر و فرزندانم شرمنده ام، هر چند در طول سالهای گذشته هم زندگی من همینطور بوده اما الان دیگر واقعا نمیشه نفس کشید. من نمیتونم از مصیبتی که همراه با خانواده میکشیم خیلی حرف بزنم اما همینقدر که حسرت یه مسافرت بی دغدغه سالهاست در دل همسر و فرزندان من مونده و دیگه ماهی یکبار هم نمیتونیم گوشت بخوریم و همه اسیر یک لقمه نانیم، کافیه. من با این حقوق و حقوق مختصری که با کار در جای دیگه ای گیرم میاد فقط میتونم بخور و نمیری را که آنهم هر روز کمتر و کمتر میشود را برای خانواده ام تامین کنم. وقتی دولت نرخ تورم را زیر ده درصد اعلام میکند چیزی که از این نوع نرخ اعلام کردنها عاید من میشود خشم و نفرت از دروغ و دروغی است که هر دولتی میاید و میرود و آنرا میگوید. الان شب عیده، قیمتها آنچنان در حال بالا رفتنه که همین ۱۰ – ۱۵ درصدی هم که تازه ممکنه به مزد اضافه کنند در همین طرف سال از بین خواهد رفت. این آن واقعیتی که من موقع خرید و بر سر سفره ام با آن مواجه ام.