• جرمی کوربین در پیام انتخاباتی خود گفت آنها می گویند ما نمی توانیم پیروز شویم، زیرا ما بازی شان را نمی دانیم. حق با آنهاست. من آن بازی را بلد نیستم و دولت منتخب کارگر در ۸ ژوئن نیز با قواعد آنان بازی نخواهد کرد. آن قواعد، کارتل و لابی امنی ساخته اند که سیستم را به نفع معدودی از اشخاص و شرکت های بانفوذ و سوپر ثروتمند مهندسی می کند. آن لابی، نظامی جعلی و دستکاری شده است که به دست غارتگران سرمایه برای غارتگران سرمایه تنطیم شده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲ ارديبهشت ۱٣۹۶ -  ۲۲ آوريل ۲۰۱۷

 جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر، در نخستین سخنرانی انتخاباتی خود برای انتخابات عمومی که قرار است هشتم ژوئن (18 خرداد) برگزار شود، گفت مصمم است که با بازگرداندن قدرت و سرمایه به مردم، "نظام جعلی" موجود را به زیر بکشد. او گفت نتیجه رای گیری روز 8 ژوئن بر خلاف تبلیغات مخالفان حزب، محتوم نیست و حزب کارگر می تواند "نخبگان دستگاه حاکم " را به چالش بکشد.
او همچنین با پیشنهاد رفراندوم مجدد "خروج یا ماندن در اتحادیه اروپا" مخالفت کرد و در عین حال گفت بریتانیا باید به بازار واحد اتحادیه اروپا دسترسی مداوم داشته باشد و او اولویت های حقوق بشری، از جمله اولویت های حقوق کارگران و حمایت زیست محیطی، را زیر پا نخواهد گذاشت.
قصد کوربین قیام علیه وضعیت موجود و بازگزداندن قدرت از نخبگان سیاسی و شرکت های بزرگ به مردم فاقد قدرت است. او به حزب محافظه کارِ "به لحاظ اخلاقی" ورشکسته، که به عقیده او فراریان مالیاتی را آزاد گذاشته، و "وابستگان نخبگان ثروتمند" که سرمایه را از "جیب مردمان زحمتکش عادی" بیرون می کشند، حمله کرد. کوربین گفت حزب کارگر به این "شیادی و اخاذی پایان خواهد داد" و "این نظام تقلبی را به زیر خواهد کشید".
او همچنین گفت که حزب کارگر تنها حزبی خواهد بود که "بر کشوری که مردم بریتانیا پس از برگزیت (جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا) نیاز دارند، تمرکز خواهد کرد" – ضمن اینکه کمپین انتخاباتی نخست وزیر کنونی، ترزا می، را "سیری خودخواهانه در راستای رهبری شکست خورده اش" نامید. او گفت اگر نخست وزیر شود، مالیات شرکت های بزرگ را افزایش خواهد داد، به حقوق پرستاران خواهد افزود و حداقل دستمزد را به 10 پوند در ساعت خواهد رساند. او به پیش بینی های ضعیف که احتمال پیروزی اش در انتخاب رهبری حزب کارگر در 2015 را 200/1 اعلام کرده بودند، اشاره کرد و گفت که او پیش تر آن حدس و گمان های غلط را به چالش کشید.
شایان ذکر است که کوربین در آن سال با بیش از 58% آرای اعضای حزب کارگر به رهبری برگزیده شد. در 2016، جناح راست حزب کارگر به رهبری تونی بلر با استمداد از رسانه ها و نخبگان سیاسی مورد اشاره ی کوربین، جنجالهای گسترده به راه انداختند تا کوربین را وادار به استعفا کنند. وقتی با مقاومت او رو به رو شدند، او را واداشتند در انتخابات دیگری برای تعیین رهبری حزب شرکت کند. توطئه گران تیر شان به سنگ خورد و کوربین با آرای بیشتر از سال قبل (63%)مجددا رهبر حزب کارگر شد. علت اصلی هجوم ناگهانی مردم به عضو شدن در حزب کارگر وجود همین کشمکش بین مخالفان و طرفداران کوربین در 2015 و 2016 به ویژه در درون حزب بود. رهبر این حزب پیش از کوربین، اد میلبند از جناح چپ میانه بود که برنامه های او توانست شمار اعضای حزب را به 80000 تن افزایش دهد، چیزی که در نوع خود قابل توجه بود، زیرا پس از حمله ناتو به عراق در 2003 به رهبری جورج بوش – تونی بلر، اکثریت اعضای حزب کارگر از خود خلع عضویت کردند. کشمکش ها بر سر رهبری کوربین اما اعضای حزب را به بیش از نیم میلیون نفر رساند، چیزی که هیچگاه در این حزب سابقه نداشته اشت، به طوری که حزب کارگر در حال حاضر بزرگترین حزب اپوزسیونی اروپا به شمار می آید، ضمن اینکه "یونایت"، بزرگترین اتحادیه کارگری بریتانیا، حامی اوست. هجوم برای پیوستن به حزب، بازگشت شمار قابل توجهی از ناراضیان حزبی سابق را نیز شامل می شود.            
کوربین در پیام کوبنده ی خود اعلام کرد که در صورت پیروزی، دولت او با قوانین بازی نخواهد کرد. او مخالفان خود در "حزب محافظه کار" را به لحاظ اخلاقی "ورشکسته" خواند، و "سیتی" – مرکز عمده تجاری بریتانیا [1]، رسانه های جریان اصلی و شرکت های بزرگ تجاری و اقتصادی را به باد انتقاد گرفت. او در این گفته ها خطوط متمایز کننده ی صریح نه تنها با مخالفان سیاسی کنونی اش، که همچنین با گذشته ی حزب کارگر نوین زیر رهبری خود ایجاد کرده است. او گفت "اغلب رسانه ها و دستگاه حاکم مدعی اند که نتیجه انتخابات 8 ژوئن محتوم و از پیش معین است. به عقیده آنان در سیاست قائده و رسمی حکمفرما است که اگر شما پیروی نکنید و در برابر افراد متنفذ که امورات جاری را تغییرناپذیر می پندارند، کلاه از سر برندارید، آن گاه شما نمی توانید پیروز شوید. اما البته آن اشخاص نمی خواهند ما پیروز شویم. برای اینکه وقتی ما پیروز شویم، این مردم اند که پیروز می شوند، نه قدرتمندان".         
او افزود: "آنها می گویند من نمی توانم با آن قواعد – در واقع قوانین خودشان – بازی کنم. آنها می گویند ما نمی توانیم پیروز شویم، زیرا ما بازی شان را نمی دانیم. کاملا حق با آنهاست. من آن بازی را بلد نیستم. و دولت منتخب کارگر در 8 ژوئن نیز با قواعد آنان بازی نخواهد کرد. آن قواعد، کارتل و لابی امنی ساخته اند که سیستم را به نفع معدودی از اشخاص و شرکت های بانفوذ و سوپر ثروتمند مهندسی می کند. آن لابی، نظامی جعلی و دستکاری شده است که به دست غارتگران سرمایه برای غارتگران سرمایه تنطیم شده است." رهبر حزب کارگر انگشت گذاشت روی غولی چون "سِر فیلیپ گرین"، کسی که در رسوایی حقوق بازنشستگی بی. اچ. اس (BHS) با انتقادهای سنگین مواجه شد، و یا مایک اشلی، مدیر "شرکت دایرکت"، که معتقد است "مردم باید نگران دولت حزب کارگر باشند".
علاوه بر موارد ذکر شده، کوربین قصد دارد در صورت پیروزی مزایایی اجتماعی قطع شده به دست دولت "محافظه کار" کنونی را احیا کند، از خصوصی کردن اندک موسسات ملی به جا مانده به ویژه در بخش آموزش و درمان بکوشد و ملی کردن برخی موسسات کلیدی از جمله راه اهن را در دستور کار قرار دهد. او در نخستین پیام انتخاباتی، بارها از ترم Establishment (هیأت حاکمه) استفاده کرده که او قصد دارد به زیر بکشد، و مرادش تنها دولت محافظه کار با برنامه های نیولیبرالی - ریاضتی نیست، بلکه مجموعه دستگاه اریستوکراسی عریض و طویل، از جمله رسانه های تحت کنترل آن را شامل می شود که در طول تاریخ تمام قدر برای حفظ وضعیت موجود کوشیده است.
مخالفان سرسخت کوربین فراوانند؛ مایک اشلی، مدیر "شرکت دایرکت" نمونه ی کوچکی ازآنهاست. کوربین از هر سو زیر فشار سنگین وابستگان "هیات حاکمه" بریتانیا است که با دولت امریکا "رابطه ویژه" دارد، امتیازی که پس از توفق امریکا بر استعمار بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم به این کشور اعطا شده است. از نمونه های بارز زیر فشار گذاردن کوربین می توان به حمله اخیر مایل فالون، وزیر دفاع بریتانیا، به او اشاره کرد که گفته ولادمیر پوتین رییس جمهور فدراسیون روسیه خواهان پیروزی کوربین است، زیرا رهبر حزب کارگر نه تنها به "تعرض" روسیه در اوکراین و ضمیمه کردن کریمه به خاک روسیه اعتراض ندارد، بلکه از انتقال نیروها و تجهیزات جدید ناتو به کشورهای مجاور روسیه ناراضی است. از اینها گذشته، پدیده کوربینیسم در درون خود حزب کارگر اشخاص بسیار بانفوذی چون تونی بلر دارد که او را رسما "کمونیست" می نامند و اگر حمایت اعضای حزب کارگر از کوربین نباشد، او را بی درنگ از رهبری حزب خلع می کنند.   
با همه اینها، در صورت بی طرفی رسانه های وابسته به "هیات حاکمه"ی بریتانیا و دست برداشتن آنها از تبلیغات بی امان علیه کوربین، این کارزار انتخاباتی فرصتی استثنایی برای معرفی و اشاعه ی اندیشه های انسانی و مترقی او خواهد بود. در آن صورت، همان گونه که مدعی است، می تواند ثایت کند که سد بسیار نیرومند مقابل جریان فکری او نفوذناپذیر نیست. با وجود این، باید منتظر ماند و دید که تا 8 ژوئن/18 خرداد روند کارزار انتخاباتی حزب کارگر چگونه پیش خواهد رفت. دون باتلر، نماینده پارلمانی حزب کارگر و از مدافعان سرسخت کوربین، گفته است "ژوئن هموار به معنای پایان می است" [2] "می" در اینجا هم اشاره به نام فامیلی "ترزا می"، نخست وزیر کنونی دارد و هم نام ماه میلادی "می" (اردی بهشت) است که ماه ژوئن (خرداد) همیشه پس از آن می آید.   
[1] سیتی آو لاندن City of London، مهمترین مرکز تجاری بریتانیا در لندن، و از عمده ترین مراکز اقتصادی و داد و ستد جهان، که در بخش قدیمی این کلان شهر قرار گرفته است.

[2] عبارت دون باتلر (Dawn Butler): June always marks the end of May
Abolghassem (Khosro) Golestani
22/04/2017-02/02/1396