اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۶ -  ۴ می ۲۰۱۷

 

اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)
به مناسبت فاجعه دلخراش معدن آزادشهر

زنده به گور شدن معدن چیان و بی حقی آنان در حکومت فقها

از اولین خبر تا واپسین پیوست خبری در لحظه کنونی که بر پیدا شدن پیکرهای ۳۵ نفر از جانباختگان انفجار معدن زغال سنگ زمستان یورت شمال‌غربی شهرستان آزادشهر تصریح داشته با ۶۷ نفر آسیب دیده و ۴۰ کارگر گرفتار در عمق ۱۸۰۰متری زیر زمین، این فاجعه به بزرگ ترین سانحه مرگبار معدن در کشور ما تبدیل شده است. ضعف دستگاه تهویه ۲۴ ساعته معدن باعث جمع‌شدن گاز در فضای معدن شده؛ بر پایه گزارشات، در ساعت ۱۱ صبح وقتی موتور دیزل از کار می‌افتد، کارگران خارج می‌شوند و هنگام برگشتن و تعمیر دیزل، با روشن‌شدن آن، در اثر یک جرقه و به‌علت تجمیع گاز، انفجار رخ می‌دهد. با آن که هنوز یک روز هم از این فاجعه نگذشته روشن شده که شرایط کار کارگران معدن زمستان یورت غربی برده وار و شانزده ساعته بوده، دستگاه سنجش گاز در معدن با وجود استشمام بوی گاز و تذکر آن از سوی کارگران وجود نداشته است. درحالی که بر‌اساس ماده «۱۳۸» مقررات عمومی آیین‌نامه ایمنی در معادن،مصوب"وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی"، قبل از هرگونه عملیات استخراج، متخصصان ایمنی در معدن، باید از سنجش میزان گاز در جبهه کار اطمینان حاصل کنند.

شرایط کار در این معدن برده وار بوده است. این معدن زغال ‌سنگ در سال ۱۳۸۲ انتفاعی شده و سهم عمده این معدن یعنی حدود ۲۰درصد متعلق به صندوق مهر ایرانیان (بسیج)، حدود ۱۰درصد متعلق به تکادو (شرکت مجتمع صنایع و معادت احیای سپاهان) و بخشی از آن متعلق به نگین طبس است. همچنین در خبرها آمده است که شرکت صنعتی و معدنی شمالشرق شاهرود به مدیرعاملی علی نصیری بهره بردارمعدن زمستان یورت آزادشهراست. با چنین کارفرمایانی، کارگران مشکل دستمزدهای معوقه داشته اند و ماه های متوالی حقوق شان پرداخت نشده است تا جائی که به گفته یکی از از کارگران ، بخشی از آن ها به مدت ۱۷ ماه حقوق دریافت نکرده اند. بخش بزرگی از کارگران بیمه نبوده اند و حتی از تعداد کارگران این معدن نیز اطلاع دقیقی در دست نیست. همین شرایط نشان می دهد که چگونه حرص سرمایه دارانه نهادهای زیر نظر دستگاه ولایت و چشم فروبستن وزارت کار که در عمل حافظ منافع کارفرمایان است، در راستای به حداکثررساندن بهره وری؛ بالابردن سوداندوزی و استثمار بی حساب و کتاب با جلوگیری از شکل گیری تشکل های مستقل صنفی و در مواردی به شلاق بستن کارگران معترض، به قیمت به خطر انداختن زندگی کارگران تمام می شود.

فاجعه معدن زغال سنگ زمستان یورت شمال غربی که حدود ۴۰ کارگر در عمق ۱۸۰۰متری زمین گرفتار آمده اند و به گفته مقامات دسترسی به محبوسان غیرممکن است ، تنها حادثه در نوع خود در معادن ایران نیست . در شهریور ۹۵ براثر وقوع سانحه در معدن فلورین شماره‌ ۲ طبس متعلق به شرکت سرمایه‌گذاری توسعه نور، یک کارگر به‌شدت مجروح شد و پیش از رسیدن به بیمارستان جان باخت. در آذرماه سال ۹۱ در حادثه انفجار معدن یال شمالی در طبس، هشت کارگر جان خود را از دست دادند. ریزش این معدن زغال‌سنگ که توسط شرکت آروین‌نوین در طبس مورد بهره‌برداری قرار گرفته بود در اثر انفجار گازهای متراکم صورت گرفت که موجب مسدودشدن راه‌های ورودی و خروجی به آن و حبس شدن کارگران مشغول به کار در آن گشت، درست مانند اتفاقی که در معدن زغال سنگ زمستان یورت غربی نیز فاجعه آفریده است. در اسفند ماه ۹۲ نیز در پی ریزش معدن زغال‌سنگ چشمه پودنه در کوهبنان کرمان، سه کارگر جان خود را از دست دادند. در بهمن ۹۳ در اثر انفجار و ریزش تونل معدن زغال‌سنگ گله توت کرمان یک کارگر ۲۳ ساله معدن ، جان باخت. واقعیت این است که مجهز نبودن معادن به تجهیزات ایمنی از جمله نامناسب‌بودن سیستم تهویه، تجهیزات پایش گاز یا عدم رعایت مقررات در بسیاری از معادن زیرزمینی، سالانه به طور متوسط منجر به کشته‌شدن ۵۰ کارگر معدن می شود. کارشناسان ایمنی بر این نظرند که معادن زغال‌سنگ به دلیل احتمال تجمع گاز متان در لایه‌های زغالی، تجمع گردوغبار و ایجاد جرقه توسط دستگاه‌های مختلف از ریسک انفجار بالایی برخوردار هستند. با این حال مقامات جمهوری اسلامی و بویژه وزارت کار رژیم، برای حل این مشکل و موظف کردن کارفرمایان، هیچ اقدام جدی انجام نداده اند و در عوض کارگران معدن آق دره را به دستور رهبر رژیم به شلاق بسته اند و کارگران معدن بافق یزد را نیز محکوم به شلاق کرده اند که به تازگی این حکم شلاق به جزای نقدی تبدیل شده است.

آنچه در معدن آزادشهر رخ داد معنایی جز همدستی سرمایه، نهادهای وابسته به دستگاه رهبری و کلیت حاکمیت جمهوری اسلامی در کشاندن کارگران به کام مرگ ندارد. آنچه در شهرستان آزادشهر رخ داد یک حادثه نیست، قتل عمدی فاجعه بار است. مسبب این فاجعه، نظام جمهوری اسلامی است که راه غارتگری بی حد و مرز و وحشیانه ترین شکل های بهره کشی از نیروی کار را بر روی سرمایه داران باز گذاشته است. مردم ما شاهد چنین فاجعه ای در پلاسکو نیز بودند. اما درست در چنین شرایطی که فاجعه انفجار معدن، خانواده های قربانیان را داغدار و مردم منطقه و کشور را عزادار ساخته، کاندیداهای ریاست جمهوری که بی شرمانه سنگ محرومان و تهیدستان جامعه را به سینه می زنند، تلاش می کنند از جان کارگران و درد و رنج خانواده هایشان، برای تبلیغات انتخاباتی خود سود جویند. اما کارگران فریب این بازی ها را نخواهند خورد. آنها نیک می دانند که که بدون وجود تشکل های مستقل کارگری که نظارت بر شرایط ایمنی کار را بر عهده داشته باشند؛ بدون موظف کردن کارفرمایان به رعایت موازین قانونی در معادن، و بدون رسانه های آزاد که اخبار وضعیت کارگران و شرایط کار را تمام و کمال و آزادانه منتشر کنند،   نمی توان جلو این فجایع که بصورت مدام تکرار می شوند را گرفت.

سازمان ما در این لحظات تلخ و دردناک با خانواده جانباختگان و آسیب دیدگان این فاجعه دلخراش همدرد است. ما از همه حامیان جنبش کارگری تقاضا داریم از هر طریق ممکن همبستگی خود با خانواده های جانباختگان و حمایت خود از آنان را اعلام دارند و برای اعتراض جمعی علیه زمینه سازان و مسببان این جنایت از هیچ اقدامی فروگذار نکنند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ برابر با ۳ می ۲۰۱۷