سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

درباره برگزاری اولین مجمع سندیکای شرکت واحد


داوود رضوی


• کارگران باید بدانند تنها راه برون رفت از مشکلات معیشتی و فشارهای امنیتی، ایجاد تشکیلات مستقل کارگری و سندیکایی در محل های کارگری است و اگر روزی این تشکیلات مستقل در جامعه قدرت بگیرند ، فساد و رانت خواری و بیکاری و تورم هم حل خواهد شد و قدرت مردم و نظارت مردم برمسائل جاری کشور فقط و فقط با شکل گیری نهادهای مدنی و ایجاد سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری امکان پذیر میباشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۵ خرداد ۱٣۹۶ -  ۵ ژوئن ۲۰۱۷


برگزاری اولین مجمع سندیکای کارگران شرکت واحد در ۱٣خرداد ۱٣٨۴نقطه عطفی برای ایجاد دیگر سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری در کشور بوجود آورد.

درحالی اعضای هیئت موسس سندیکای کارگری شرکت واحد به استقبال برگزاری اولین مجمع عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد می رفت که کارگران و رانند گان شرکت واحد بیشترین فشار را در طی پنج ماه جلسات هیئت موسس سندیکا بطور مستمر در محل خبازان واقع در حسن آباد تهران از سوی عوامل امنیتی و عوامل کارفرمایی و خانه کارگر با همکاری شوراهای اسلامی کار پشت سر گذاشته بودند. فشارهایی از قبیل تهدید و دستگیری از سوی عوامل امنیتی و اخراج فعالین و اعضای هیئت موسس سندیکا پرتاپ کردن بمب آتش زا در محل برگزاری جلسات سندیکای کارگران شرکت واحد و اجیر کردن چماقدارها و حمله به محل سندیکا و شکستن و بردن وسایل سندیکا و ضرب و شتم کردن کارگران و اعضای حاضر در محل سندیکا از عوامل فشار بروی اعضا و متوقف کردن آنها برای برگزاری مجمع بود و حتی در روز ۱۹اردیبهشت ٨۴در حالی که چماقدارها به محل سندیکا حمله ور شده بودند ، پلیس و عوامل امنیتی هم از این برخوردها در روز روشن فیلم برداری میکردند و بجای ضاربین، اعضای کتک خورده سندیکا را بازداشت کردند .... این فشارها برای جلوگیری از برگزاری اولین مجمع عمومی در روز سیزدهم خرداد ۱٣٨۴ در حالی انجام می شد که بعد از سرکوب دهه شصت و از بین بردن استقلال تشکل های کارگری و سندیکایی، در جامعه کارگری سکوتی مطلق جهت ایجاد تشکیلات مستقل کارگری و سندیکایی وجود داشت .گویا برگزاری مجمع کارگری مستقل از سوی رانندگان و کارگران شرکت واحد بعد از ۲۷ سال ، شکستن سکوت جامعه کارگری بود و این برای حاکمیتی که میخواست همه چیز از فیلتر خودش عبور کند غیر قابل تحمل بود و عوامل امنیتی بیشترین امکانات را برای سرکوب این سندیکا بکار گرفتند تا جرقه های امیدی که از بابت شکل گیری این سندیکا در ۱٣خرداد۱٣٨۴ در جامعه کارگری بوجود آمده بود، شعله ور نشود .هر جند که تمام فشارها نتوانست جلوی آگاهی و پیگیری اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد را بگیرد وجامعه کارگری و دیگر فعالین کارگری در کشور از شکل گیری این سندیکا حمایت کردند. این سندیکا با انتخاباتی آزاد و مستقل انجام شد و اعضای هیئت مدیره این سندیکا از همان ابتدا کارشان را در قالب نمایندگان سندیکایی آغاز کردند . می خواهم اشارهای کوتاه به وضعیت معیشتی رانندگان تا سال ٨۴ بکنم . رانندگان و کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی که نزدیک به سه دهه در سخت ترین شرایط کاری و معیشتی بسر میبردند و تا سال ۱٣٨۴ از هیچ امکانات مناسبی چه از نظر معیشت و چه از نظر حقوقی بهره مند نبودند و به جز حقوق حداقلی که کفاف زندگی روزمره را هم نمی داد دریافتی دیگری نداشته اند و حتی از حداقل ترین کمک های غیر نقدی هم بی بهره بودند و در همان زمان ها با توجه به اینکه بیش از پانزده هزار پرسنل در شرکت واحد وجود داشت و ٨۰در صد این پرسنل از رانندگان و کارگران بودند عوامل مدیریتی و کارمندان نه تنها حقوق و اضافه کار قابل توجه ای نسبت به رانندگان و کارگران دریافت میکردند، بلکه تا حدودی هم کمک های غیر نقدی در قالب بن دریافت میکردند. متاسفانه در آن سالها رانندگان و کارگران در شرکت واحداز حقوقی همچون مسکن و لباس کار و شیر روزانه و حق ناهار و حتی داشتن سروسی بهداشتی در ابتدا و انتهای خط وسرپناهی در توقفگاه ها برای شروع کار و یا خاتمه کار، که ازحقوق برسمیت شناخته شان بود محروم بودند. در مناطق مختلف شرکت واحد شوراهای اسلامی کار را به عنوان نماینده این کارگران برسمیت می شناختند و این شوراها با همکاری عوامل امنیتی به کارگران و رانندگان تحمیل شده بودند و هر صدایی را با اخراج و تبعید به نقاط دور از محل زندگی سرکوب میکردند . در شرکت واحد عوامل شوراهای اسلامی و عوامل امنیتی با همکاری و نظارت مستقیم مدیریت سعی و تلاشی مستمر در بی اطلاع نگه داشتن کارگران از حق و حقوق شان انجام دادند و می توان گفت بخش بزرگی از کارگران متاسفانه نسبت به حقوق حقه خودشان و قوانین کارگری بی اطلاع بودند و همین عدم آگاهی کارگران و رانندگان از حقوقشان باعث یک تازی نمایندگان فرمایشی، نمایشی شوراها تا اواخر سال ۱٣٨٣ بود که از ابتدای تشکیل هیئت موسیین سندیکا تا اولین انتخابات سندیکای کارگران شرکت واحد ، رانندگان و کارگران زیادی در جلسات و کلاس های آموزشی نسبت به حقوق کار و قانون اساسی آگاهی پیدا کردند . این آگاهی کارگران و رانندگان و تلاش پیشروان سندیکایی باعث بوجودن آمدن اولین مجمع سندیکای کارگران شرکت واحد در سزدهم خرداد ۱٣٨۴ گردید و علیرغم فشارهای عوامل اطلاعاتی و امنیتی و ...این انتخابات بطور مستقل و با همکاری رانندگان و کارگران داوطلب از ٨صبح تا ساعت ۵/۲بامدادادامه داشت که با فشار عوامل امنیتی حاضر در مقابل محل رای گیری انتخابات بپایان رسید و این سندیکای نوپا توانسته تا امروز علیرغم همه ی آذار و اذیت ها و برخوردهای امنیتی با اعضایش از قبیل زندان های طویل مدت ،اخراج ها و تهدید ها و پرونده سازی ها که همچنان ادامه دارد به حیاتش ادامه دهد. تشکیل این سندیکا توسط رانندگان و کارگران شرکت واحد نقطه عطفی برای ایجاد دیگر تشکیلات سندیکایی و تشکل های مستقل کارگری در کشور شد که بارزترین آن سندیکای نیشکر هفت تپه میباشد که آنها هم طمع برخورد عوامل امنیتی را تجربه کردند. در حال حاضر سه تن از اعضای این سندیکا با احکام سنگین منتظر نهایی شدن حکم در دادگاه تجدید نظر هستند و پنج تن دیگر از اعضای این سندیکا همچنان از کارشان اخراج هستند و دیگر اعضای فعال هم دائما مورد تهدید و آزار اذیت عوامل حراستی و مدیریتی شرکت واحد هستند. اعضای سندیکای نیشکر هفت تپه هم ، زندان و اخراج و ....را همچنان تحمل میکنند و مرتب از طرف عوامل امنیتی تحت احضار و بازجویی هستند . فصل ششم قانون کار که مانع بزرگی برای ادامه و ایجاد تشکیل تشکل های مستقل کارگری است نه تنها اصلاح نشده است بلکه طی سالها به بهانه اصلاح قانون کار دست آورده های حداقلی کارگران را هم از بین برده اند و امروز شاهد هستیم که میخواهند ته مانده داشته های کارگران را هم بگیرند تا کارفرمایان براحتی بتوانند کارگر را از همین حداقل حقوقی که بهره مندهستند محروم کنند ومی خواهند به بهانه ایجاد اشتغال ، تمام دست آوردهای کارگران را از بین ببرند. تجربه نشان داده که دولت ها هر چند که رنگشان با هم متفاوت است اما در سرکوب حقوق کارگران همه با هم یکصدا هستند و درسرکوب تشکل های سندیکایی و مستقل، متحد و یکپارچه عمل میکنند. کارگران باید بدانند تنها راه برون رفت از این مشکلات معیشتی و اسفبار و فشارهای امنیتی که بر سر فعالین کارگری و صنفی است ، ایجاد تشکیلات مستقل کارگری و سندیکایی در محل های کارگری است و اگر روزی این تشکیلات مستقل در جامعه قدرت بگیرند ، فساد و رانت خواری و بیکاری و تورم هم حل خواهد شد و قدرت مردم و نظارت مردم برمسائل جاری کشور فقط و فقط با شکل گیری نهاد های مدنی و ایجاد سندیکا ها و تشکل های مستقل کارگری امکان پذیر میباشد.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست