• اتحاد شوم مثلت ارتجاع و سرکوب علیه مردم کردستان و اکنون علیه برگزاری رفراندوم در کردستان عراق، امر تازه و امروزی نیست و از جانیان حاکم بر این کشورها اقدامی بیشتر از آن نمی توان انتظار داشت. اما آنچه تازه و برای آنان قابل درک و تحمل نیست در وحشت از آنان می سوزند، اگاهی سیاسی و اتحاد و همسرنوشتی مردم کردستان در همکاری و همیاری با هم، جهت ضدیت با توطئه مشترک سه ضلع ارتجاع و سرکوب در منطقه است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱ مهر ۱٣۹۶ -  ۲٣ سپتامبر ۲۰۱۷

در حاشیه مجمع عمومی سالانه سازمان ملل در نیویورک، وزیران امور خارجه ایران، ترکیه و عراق به گفت‌وگو نشستند و بیانیه مشترکی در مخالفت با همه‌پرسی در اقلیم کردستان عراق منتشر کردند.
به گزارش خبرگزاری ها، وزرای امور خارجه ترکیه ، ایران و عراق در نشست سه‌جانبه خود درباره همه‌پرسی استقلال کردستان عراق در موارد مشخصی به توافق رسیدند. در این بیانیه رفراندوم ٢٥ سپتامبر را "سبب ایجاد ناآرامی های احتمالی جدید در منطقه خوانده اند." در بیانیه همچنین گفته شده که " همه پرسی مذکور برای کردها و نه برای دولت اقلیم کردستان مفید خواهد بود و توافق کرده اند علیه آن به اقدام های هماهنگ و مشترک دست بزنند. در این بیانیه همچنین "جامعه بین المللی را به مداخله علیه برگزاری همه پرسی استقلال در اقلیم کردستان فرا خوانده‌اند."
این مثلث ارتجاع که سابقآ و با حضور دولت سوریه، مربعی ٤ گوشه بود ، ضدیت تاریخی خود را با خواست و مطالبات مردم کردستان، نه فقط در اقلیم کردستان عراق ، بلکه در واقع با خواست و مطالبات برحق و انسانی مردم کردستان در بخش های تحت حاکمیت زور و سرکوب دولت های متبوع خود نیز اعلام داشتهاند.
همه‌پرسی استقلال اقلیم کردستان عراق که قرار است تا سه روز دیگر برگزار شود، جدا از ضدیت سه دولت دشمن تاریخی مردم کردستان که در موارد متعددی تضاد منافع دارند و در رقابت و کشمکش آشکار و پنهان به سر می برند، با مخالفت قدرت های امپریالیستی، دول ارتجاعی و سرکوبگر منطقه و جریانات وحشی و ضد انسان از جمله "دولت اسلامی عراق و شام (داعش) روبرو شده است. در واقع کل ارتجاع جهانی و منطقهای ، چه در قدرت و چه در اپوزسیون ، علیه خواستی بسیار طبیعی و انسانی ، خواست تعیین سرنوشت یک ملت به دست خود، بسیج شدهاند. مخالفت دول امپریالیستی و صاحبان زرادخانه پیشرفتهترین سلاحهای مرگ بار از جمله ایالات متحده، انگلستان، فرانسه ، المان ، روسیه و ..... در شرایطی ابراز می شود که هرکدام از این دولت ها به نحوی در حال چپاول و دزدی ثروت و سامان مردم این منطقه در همکاری و همیاری با حاکمان احزاب در قدرت در کردستان عراق هستند. این قدرتها در زمانی با مطالبه رفراندوم مخالفت میکنند که در جنگ با ارتجاعی ترین نیروی قرن ٢١"داعش"، نیروی مسلح محلی کردستان، (پیشمهرگه ) نزدیک به ٢٠٠٠هزار کشته و بالغ به ٥٠٠٠ هزار معلول و مصدوم داده است . این تلفات در شرایطی بر مردم کردستان تحمیل شده ، که بعد از یورش امپریالیستی آمریکا و متحدینش در جنگ اول خلیج به منظور برتری طلبی این ابرقدرت بر منطقه و جهان و چپاولگر نفت و گاز منطقه و سپس یورش دوم به عراق در دوران زمامداری "بوش پسر" و "تونی بلیر" در ٢٠٠٣ و در پروسه اشغال عراق که ریاکارانه اسم "آزادسازی عراق" بر آن نهادند، بذر رو به رشد بنیادگرایی مذهبی که با به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی در سال ١٩٧٩کلید خورده بود ، با گسترش تروریسم ، جنگ طایفهای و مذهبی در این کشور و سپس کشورهای همجوار کاشته شد. در نبرد قدرتهای امپریالیستی با متحدین تا دیروز خود در عراق (بنیادگرایان اسلامی) و بعد از سال ٢٠٠٣ میلادی آمریکا به تنهایی بیش از ٤٠٠٠هزار کشته و هزاران زخمی داده بود. اما در نبرد سه سال اخیر و بعد اشغال مناطق وسیعی از عراق و سوریه توسط "داعش" ، تلفات آمریکا و متحدینش به اندازه انگشتان دست کاهش یافت و بیشترین تلفات متوجه نیروهای پیشمرگ در کردستان عراق و مبارزین "پ ی د و پ ی ژ" در کردستان سوریه شد. قدرت های امپریالیست و اشغالگر بایستی به رای دهندگان کشورهای خود و افکار عمومی جهانی توضیح این سیاستهای ضدانسانی خود در قبال مردم ستمدیده منطقه بویژه مردم رنجدیده کردستان را که در طول تاریخ صد سال اخیر اسیر و قربانی شطرنج کثیف سیاسی ضدانسانی آنان در منطقه بودهاند را بدهند. از سوی دیگر سران احزاب ناسیونالیست و حاکم در کردستان عراق که سال ها است این قدرت های امپریالیستی و حاکمان آنان را بعنوان "دوست و متحد" مردم کردستان به مردم زجرکشیده این منطقه معرفی و برای هر سرباز و گروهبان آنان فرش قرمز پخش می کنند، باید این "دوستی" تاریخی را برای مردم ستمدیده کردستان توضیح دهند که چرا "دوستانشان" امروز و این چنین بی شرمانه در برابر خواست ابتدایی و انسانی این مردم صف آرایی کرده و بسیج شدهاند؟
از همه اینها مضحک تر موضعگیری ۱۵ عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، نهادی بازیچه در دست قدرت های امپریالیستی دارای "حق وتو" است که در بیانیه‌ای مشترک، "ضمن مخالفت با همه‌پرسی در کردستان عراق، حمایت خود را از حاکمیت و تمامیت ارضی این کشور اعلام نمودند." شورای امنیت سازمان ملل در شرایطی از "تمامیت ارضی عراق" دفاع می کند که این کشور در طول حیات خود و پس از شکل دان به آن توسط بریتانیا در سال ١٩٢٠ و بعد از فروپاشی دولت عثمانی در جنگ اول جهانی و آوردن یک خانواده سلطنتی از عربستان سعودی، کشوری که خود نیز بر بنیاد یک مناسبات به شدت عقب مانده، خانوادگی و عشیرهای تشکیل شد و تا کنون نیز اداره می شود و نام کشور نیز بر بنیاد نام آن خاندان (السعود) تعیین شده است، هرگز کشور امن و آمان برای ساکنین آن نبوده است. اکثریت شیعه آن در جنوب و اقلیت کرد در شمال، همیشه توسط اقلیت سنی مورد حمایت انگلستان و متحدینش سرکوب و مورد آزار و اذیت قرار گرفتهاند. کشور عراق بعد از یورش و جنگ اول خلیج و اشغال در جنگ دوم در سال ٢٠٠٣ توسط آمریکا و متحدینش، ٢٦ سال است در جنگ و خونریزی می سوزد و یکی از طولانی ترین جنگ های تاریخ بشر را در کارنامه خود دارد و روزنه امیدی نیز به پایان آن تاکنون در چشم انداز نیست. در چنین شرایطی حفظ و دفاع از "تمامیت ارضی عراق" که تا کنون با زور سرکوب و سرب ممکن شده، چیزی جز ادامه وضع موجود، جنگ مذهبی و طایفهای، تکرار چرخه بدون نتیجه رشد و سرکوب بنیادگرایی مذهبی و ماندن بعنوان یکی از کانون های اصلی بحران در منطقه نیست و نخواهد بود.
اما تا آنجا که به بیانیه مشترک یا به عبارت دقیق تر توطئه مشترک وزرای خارجه ٣ دولت اسلامی ترکیه، عراق و ایران مربوط می شود، لازم به یادآوری است که این اولین بار نیست که مسئولین کشورهای متبوع و سابقا سوریه نیز در ضدیت با حقوق طبیعی و انسانی مردم کردستان در بخش های مختلف آن بارها به همکاری، تقابل و ضدیت با خواست این مردم پرداخته و دهها توطئه مشترک را علیه مردم کرد در بخش های مختلف آن اجرا نمودهاند. سران سه کشور یاد شده، فرماندهان نظامی و امنیتی آنان و سوریه نیز در طول صد سال اخیر و بویژه در دههای اخیر، عامل آغاز جنگ و کشتار چه در درون مرزهای کشوری و چه خارج از آن علیه مردم کردستان، سازماندهی نسل کشی، انفال و شیمایی باران، تخریب و به آتش کشیدن هزاران روستا، آوارگی و دربدری مردم، حمایت از بنیادگرایی مذهبی شیعی و سنی و همچنین چپاول و تاراج زیر ساخت های اقتصادی و طبیعی مناطق مختلف کردستان بودهاند.
اتحاد شوم مثلت ارتجاع و سرکوب علیه مردم کردستان و اکنون علیه برگزاری رفراندوم در کردستان عراق، امر تازه و امروزی نیست و از جانیان حاکم بر این کشورها اقدامی بیشتر از آن نمی توان انتظار داشت. اما آنچه تازه و برای آنان قابل درک و تحمل نیست در وحشت از آنان می سوزند، اگاهی سیاسی و اتحاد و همسرنوشتی مردم کردستان در همکاری و همیاری با هم، جهت ضدیت با توطئه مشترک سه ضلع ارتجاع و سرکوب در منطقه است. نه تنها رفراندوم به منظور "دیالوگ" با دولت مرکزی عراق توسط حاکمان کنونی کردستان جهت کسب امتیاز برای طبقه حاکم، بلکه حق تعیین سرنوشت تا ایجاد دولت مستقل و جدایی از عراق، حق طبیعی و انسانی مردم کردستان است. جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در کردستان، ضمن حمایت از همدیگر، باید و لازم است دست دوستی، همیاری و اتحاد و هم سرنوشتی مبارزاتی به سوی مردم ساکن در کشورهای ایران، عراق، ترکیه، سوریه و کل منطقه و جهان دراز نموده و پیروزی خود را در حمایت آنان جستجو نماید. در چنین شرایطی است که توطئه مثلث ارتجاع خنثی و مردم کردستان نیز به یکی از حقوق انسانی، طبیعی و مبارزاتی خود دست خواهند یافت و منطقه آشوبزده خاورمیانه و بویژه عراق نیز نخستین گام را به سوی حل یکی از بحرانهای دیرپای خود بر خواهد داشت.