سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

کمیته مرکزی راه کارگر: درباره برخورد غیرمسئولانه، سکتاریستی و انشعاب طلبانه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران



اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱٨ آبان ۱٣۹۶ -  ۹ نوامبر ۲۰۱۷


* تلاش برای فروپاشی "اتحاد نیروهای چپ" اقدامی در خدمت نیروهای راست و رژیم چنج !


هیات اجرایی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) که به "هیات اجرایی راه کارگر" هم معروف است، یکبار دیگر با سازماندهی انشعابی تازه با انتشار بیانیه ای از شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست جدا شده است!
این نخستین بار نیست که رهبری "هیات اجرایی" انشعابی را در راستای منافع فرقه ای و روشهای غیردمکراتیک سازمان میدهد. آنها در اوج جنبشهای اعتراضی مردم ایران در سال ۱۳۸۸ نیز با تن ندادن به برگزاری کنگره مشترک و سپردن امر تصمیم گیری درباره اختلافات تشکیلاتی به این عالی ترین ارگان تصمیم گیری سازمان، از ما جدا شدند. آنها همین نوع روشهای فرقه ای را در "اتحاد چپ کارگری ایران" نیز به معرض نمایش گذاشتند که در نهایت سبب خروج همه نیروها به جز سازمان کارگران انقلابی شد. سرانجام تلخی که بدون ارائه یک جمعبندی روشن از دلایل ناکامی، مجبور به انحلال آن شدند. این رفتارها نشان میدهند که برای ارزیابی از ماهیت و عملکرد یک جریان سیاسی صرفا نباید به برنامه سیاسی و دعاوی نظری آن در خصوص اهمیت "اتحاد بزرگ هواداران سوسیالیسم" و یا ضرورت پیوند عمیق سوسیالیسم با دمکراسی و روشهای دمکراتیک بسنده کرد، بلکه صرف نظر از این گفتار و پندار نیک، کردار و رفتار مسئولانه و نیک نیز لازم است تا میان حرف و عمل هماهنگی ایجاد شود.

اینبار بهانه "هیات اجرایی" برای فروپاشاندن یک تشکیلات و یا همکاری، اعلامیه مشترکی است که رفقای حزب کمونیست ایران و مشخصا تشکیلات کردستان آن – کومه له – با تعدادی از احزاب و نیروهای کردستان ایران برای تحریم نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری اسلامی امضاء کرده اند. "هیات اجرایی" این نیروها را راست و در خدمت سیاستهای امپریالیستی و رژیم چنج (تغییر و تعویض رژیم ایران به کمک امریکا و متحدانش) میداند. سازمان ما نیز اگر چه از تحریم قاطع نمایش انتخاباتی رژیم اسلامی حمایت میکند اعلامیه مشترک رفقای حزب کمونیست با این نیروهای دست راستی را یک تاکتیک سیاسی اشتباه میداند که هیچ منفعت سیاسی روشنی برای قطب انقلاب اجتماعی اردوی کار و رنج به همراه ندارد. اما نقد این تاکتیک و سیاست اشتباه یک چیز است و اعلام اینکه رفقای حزب کمونیست نیز به کمپ نیروهای دست راستی رژیم چنجی پیوسته اند چیزی دیگر.
حزب کمونیست چه به طور جداگانه و چه در درون اتحاد نیروهای چپ و کمونیست بارها با سیاستهای امپریالیستی امریکا – بویژه تحمیل تحریم اقتصادی به مردم و جنگ و اشغال – مرزبندی کرده است و امر سرنگونی جمهوری اسلامی را نه از طریق مداخله امپریالیستی بلکه از طریق انقلاب اجتماعی به رهبری طبقه کارگر پیگیری میکند. حا ل آنکه جریانات دست راستی کردستان ایران نظیر: حزب دمکرات مصطفی هجری و حزب کومه له عبداله مهتدی، پنهان نمیکنند که میخواهند به اهداف سیاسی خود از جمله "حق تعیین سرنوشت ملت کرد"!! از طریق کمکهای سیاسی – مالی و نظامی امریکا و متحدان آن در منطقه دست یابند.

"هیات اجرایی" پا را از این فراتر میگذارد نه تنها حزب کمونیست ایران را به صرف امضای یک اعلامیه مشترک برای تحریم نمایش انتخاباتی به کمپ نیروهای ررژیم چنج ملحق میکند، بلکه همچنین سایر نیروهای کمونیست درون شورای همکاری را که صراحتا با امپریالسم امریکا و سناریوی رژیم چنج مرزبندی دارند به دلیل اصرار بر تداوم همکاری با حزب کمونیست، به پروژه رژیم چنج متصل می نماید (رجوع کنید به نوشته مورخه ۹ اکتبر۲۰۱۷ این رفقا)

اما برای اینکه بتوان عمق بحران کنونی شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست را دریابیم لازم است کمی به عقب برگردیم یعنی به هفته های پیش از برگزاری نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری اسلامی ایران که منجر به پیروزی مجدد حسن روحانی شد. اتحاد نیروهای چپ و کمونیست بر طبق منشور همکاری خود که مرزبندی قاطع با همه جناح های رژیم و دفاع از سرنگونی انقلابی آن میباشد، تصمیم گرفت که از مردم ایران دعوت کند این بالماسکه انتخاباتی را تحریم کنند. در این مقطع نمایندگان هیات اجرای در شورای همکاری تحت این عنوان که هنوز لیست نهایی کاندیداهای مورد تائید شورای نگهبان مشخص نشده است برای تحریم قاطع این مضحکه انتخاباتی دفع الوقت میکردند، تا اینکه در نهایت و با فشار سایر نیروهای کمونیست درون شورا رضایت دادند که به پای امضای اعلامیه مشترک برای تحریم "انتخابات" بیایند. در اعلامیه نیز با صراحت ضمن دفاع از سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی با سیاستهای امپریالیستی و رژیم چنجی نیز مرزبندی شده بود. اما هیات اجرایی اصرار داشت که در این اعلامیه که در مورد تحریم نمایش انتخاباتی رژیم بود با صراحت اسامی جریانات راست اپوزیسیون ذکر شود. اکثر نیروها لزومی به اینکار نمی دیدند بویژه رفقای حزب کمونیست که با احزاب کردستانی اعلامیه ای را برای تحریم "انتخابات" امضا کرده بودند مخالف آن بودند. طبعا وقتی شما یک اعلامیه مشترک را با نیروهای چپ با مواضع مختلف امضا میکنید نمیتوانید و نباید انتظار داشته باشید که همه عناصر سیاسی مواضع حزب یا سازمانتان در آن گنجانده شود. اعلامیه مشترک تنها میتواند حول مواضع مشترکی که حول آن اجماع وجود دارد منتشر شود وگرنه سازماندهی اقدام مشترک و گسترش فضای همکاری در خانواده چپ انقلابی ایران ناممکن می شود و فضای تکروی و فرقه گرایی در جنبش روزبروز وسیع تر خواهد شد.
اصرار هیات اجرایی بر گنجاندن همه پیشنهادات خود در اعلامیه مشترک عملا سبب شد که اتحاد نیروهای چپ علیرغم فضای مثبت پس از برگزاری مجمع عمومی در سوئد، دچار بحران شود. جلسات بحث پالتاکی درونی و بیرونی نیز نتوانست از ابعاد این اختلاف بکاهد.

در این مقطع دو حادثه نیز به تشدید بحران کمک کرد: از یکطرف برگزار شدن کنگره ۱۷ کومه له – تشکیلات کردستان حزب کمونیست – که متاسفانه از ضرورت همکاری و اتحاد عمل های موردی با احزاب کردستانی به دلیل شرایط امنیتی و نظامی و سیاسی ویژه منطقه حمایت کرد و بر آن صحه گذاشت – علیرغم برخی مخالفتها در درون خود حزب کمونیست – و دیگری اعلامیه هیات اجرایی سازمان کارگران انقلابی پس از مشخص شدن نتایج "انتخابات" ریاست جمهوری اسلامی، که صراحتا هم تحریم کنندگان این مضحکه و هم شرکت کنندگان حامی روحانی را تحت این عنوان که "رای اعتراضی" داده اند و به کاندید اصلح رهبری نظام نه گفته اند!! از یک جنس ارزیابی کرد و آنها را همسو دانست. این موضعگیری سبب اعتراض بخش مهمی از نیروهای درون شورای همکاری از جمله سازمان ما شد.
با این همه، سازمان ما همراه با برخی دیگر از نیروهای درون شورای همکاری ضمن مرزبندی هم با اعلامیه مشترک حزب کمونیست با احزاب کردستانی و هم با اعلامیه پسا-انتخاباتی هیات اجرایی سازمان کارگران انقلابی، معتقد بوده و هستیم که میتوان علیرغم این اختلافات، مادام که هیات اجرایی مدافع سرنگونی رژیم اسلامی است و حزب کمونیست با سیاستهای امپریالیستی و بویژه سیاستهای امریکا مرزبندی دارد به اتحاد عمل و همکاری خود ادامه دهیم. اما هیات اجرایی با فرار از شفاف سازی موضع پساانتخاباتی خویش و با تاکید یکجانبه روی انتقاد از اعلامیه مشترک حزب کمونیست، پایشان را توی یک کفش کردند که یا حزب کمونیست را وادار به توبه کنند و یا از شورای همکاری فراری دهند و یا خود به همراه برخی نهادهای دیگر که برخی از آنها صوری و عملا انگشت رای هیات اجرایی در درون شورای همکاری بودند از این اتحاد خارج شوند. البته رفقای سازمان فدائیان – اقلیت نیز با صدور اعلامیه ای این اتحاد را ترک گفته اند که بر خلاف فراافکنی های هیات اجرایی، بیشتر ناشی از اعتراض به مواضع هیات اجرایی درباره مضحکه انتخاباتی رژیم اسلامی بوده است.

هیات اجرایی سازمان کارگران انقلابی در جریان کارزار ایران تریبونال در راستای جنبش دادخواهی و برای محاکمه مردمی و نمادین رژیم جنایتکار اسلامی نیز به صرف همکاری یکی دو حقوقدان راست با این کارزار که خانواده جانباختگان کمونیست و زندانیان سیاسی سابق متعلق به قطب چپ، موتور محرک و سازماندهنده اصلی آن بودند، با راه اندازی موجی از افشاگری دروغین، ایران تریبونال را در راستای سیاستهای امپریالیستی ارزیابی نمودند. در حالیکه منابع مالی تدارک ایران تریبونال با اتکاء به کمکهای مردمی و غیردولتی جمع آوری شده بود و بخش قابل توجهی از فعالین کمونیست ضدامپریالیست متعلق به سازمان فدائیان اقلیت، سازمان راه کارگر و حزب کمونیست م ل م ... جزو فعالین شناخته شده آن بودند. حاصل افشاگری و آدرس غلط دادنِ هیات اجرایی چیزی جز انزوای آنها و موفقیت درخشان کارزار ایران تریبونال نبود. البته هیات اجرایی بعد از انشعاب مضحک از سازمان ما و تصویری که چپ انقلابی ایران از برخی مواضع راست روانه آنها داشت، به شدت نیازمند یک دوپینگ و ژست چپ نمایانه بود. این رفقا چه در برخورد با ایران تریبونال و چه در جریان بحران درونی اخیر در اتحاد نیروهای چپ، سعی میکنند به خاطر یک "دستمال" کل قیصریه را آتش بزنند!! بی آنکه به عواقب منفی کارشان توجه کنند.
   
اکنون این پرسش کلیدی مطرح می شود که آیا تضعیف اتحاد نیروهای چپ و کمونیست و حتی دچار شدن احتمالی آن به سرنوشت اتحاد چپ کارگری منحله، در خدمت تقویت اپوزیسیون راست و نیروهای وابسته به امپریالیسم امریکا و اسرائیل و عربستان و ... نیست؟ آیا تاکید یکجانبه بر نقد تاکتیک اشتباه رفقای حزب کمونیست و هول دادن آنها به سوی کمپ نیروهای رژیم چنج به نفع مبارزه برای حق تعیین سرنوشت مردمان ایران و مبارزه رادیکال است!؟ پرواضح است که صدای سوم – بدیل انقلاب اجتماعی کارگران و زحمتکشان- موقعی میتواند در برابر بدیل ها و گزینه های دیگر نظیر: رویای استحاله و اصلاح رژیم اسلامی – گزینه رژیم چنج و رژیم رام به کمک امریکا و ... قد علم کند که نیروهای چپ و کمونیست به تفرقه و پراکندگی مزمن موجود در صفوف خود پایان دهند و همه امکانات خود را برای کمک به تشکل یابی و سازماندهی سراسری جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی ترقیخواهانه مردم ایران بسیج کنند. آن نیرویی که به هر بهانه دست به تصفیه نیروهای خودی و انشعاب طلبی میزند و با کردار و روش و منش به شدت فرقه ای و عامرانه، قطب چپ انقلابی را به انشقاق دعوت میکند و یا نیروهای آنرا با دست خود به کمپ دشمنان میراند نمیتواند هیچ ادعای جدی ای برای مقابله موثر هم با استحاله طلبان و هم با طرفداران رژیم چنج داشته باشد. برای مبارزه توامان هم با رژیم استبدادی سرمایه داری ایران و هم با قوای امپریالیستی و ارتجاعی منطقه، بهترین راه حل تقویت جنبشهای کارگری – اجتماعی و سوسیالیستی ایران است. ایجاد قطبی از چپ انقلابی در تبعید میتواند به این پروژه سرنوشت ساز – بدیل سوم – یاری رساند.


کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
٨ نوامبر ۲۰۱۷ – ۱۷ آبان ۱۳۹۶


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۲)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست