• هیات اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)، سه دلیل برای تغییر "شعار کلیدی" سازمان، شعار "زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم" ذکر کرده است. اکنون و بعداز ۳۷ سال، که از تاسیس این سازمان می گذرد، "قطعنامه" مدعی است که این شعار نمی تواند" بیان تعهد ما به پیکار معطوف به سوسیالیسم باشد"! آیا واقعا این شعار بیان تعهد نبود، یا اکنون به خاطر نصب دموکراسی در شعار کلیدی، می توان به گذشته سازمان چوب حراج زد؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٨ آذر ۱٣۹۶ -  ۹ دسامبر ۲۰۱۷

هیات اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)، سه دلیل برای تغییر "شعار کلیدی" سازمان، شعار "زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم" ذکر کرده است. اکنون و بعداز ۳۷ سال، که از تاسیس این سازمان می گذرد، "قطعنامه" مدعی است که این شعار نمی تواند" بیان تعهد ما به پیکار معطوف به سوسیالیسم باشد"! آیا واقعا این شعار بیان تعهد نبود، یا اکنون به خاطر نصب دموکراسی در شعار کلیدی، می توان به گذشته سازمان چوب حراج زد؟

   با کنکاش در سه دلیلی که ذکر شده است در می یابیم که نکته کلیدی، در این تغییر شعار، آن است که این "دموکراسی" است که در پرتو آن می توان و باید آزادی و سوسیالیسم را درک کرد؛ و بدون دموکراسی، فهم آزادی و سوسیالیسم الکن خواهد بود! این بدان معنا است که اساس، همانا حکومت دموکراتیک است، و بدون چنین حکومتی، آزادی و سوسیالیسم نه قابل فهم است و نه در کار خواهد بود؛ به عبارت دیگر فهم و پای بندی به آزادی و دموکراسی با گذر از منشور" دموکراسی" میسر است.
اما منظور "قطعنامه" از دموکراسی چیست؟ "قطعنامه" بما می گوید که "یک جامعه واقعا سوسیالیستی برخاسته از پائین و متکی به پائین" است؛ اما آیا برای این گزاره می توان معنای دیگری به جز "دموکراسی فعال و مشارکتی" که در همین "قطعنامه" برآن تاکید شده است، قائل شد؟ از این گزاره ها می توان این را فهمید که از نگاه "قطعنامه"، سوسیالیسم عین دموکراسی فعال و مشارکتی است؛ و دموکراسی فعال و مشارکتی، عین سوسیالیسم است! آن گاه این پرسش پیش می آید، که منظور "قطعنامه"، پس باید نوع دیگری از دموکراسی باشد: سیستم لیبرال دموکراسی؟ به تجربه و در واقعیت شاهد آن هستیم که سیستم لیبرال دمکراسی غرب، از گره خوردگی آزادی های سیاسی و آزادی های فردی و جمعی و برگزاری انتخابات های آزاد نمایندگی شکل گرفته و استحکام یافته است. "قطعنامه" اما، بجای آن که صراحت دهد که منظورش از دمکراسی همانا سیستم لیبرال دمکراسی غربی است، به مرزبندی با "انتخابات های صوری و توخالی" مدل جمهوری اسلامی برخاسته است. مگر نه آن که در سیستم لیبرال دمکراسی است که: "در یک کلام آزادی های بی قید و شرط سیاسی و دموکراسی لازم و ملزوم یک دیگر هستند"؛ قطعنامه اما، نمی خواهد نامی از لیبرال دمکراسی ببرد، درحالی که باید "هرچه را به نام خودش بنامیم".

بنظر می رسد در تداوم بازنگری و "خانه تکانی فکری" در سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)، در پرتو شکست تاریخی "اردوگاه سوسیالیستی"، نقش "حکومت دموکراتیک" و سیستم پارلمانی اهمیت بیشتری یافته است، و به این خاطر برای "بیان تعهد" به آن، لازم شده است که شعار "کلیدی" سازمان تغییر داده شود!