تقویم سال جلالی
محمدعلی شاکری یکتا
•
اردیبهشت،
مرغ مقلّد
تحریر تازه ای به صدایش داد.
می خواست بوته زار بداند
رنگی که در ترانه ی او موج می زند
آواز شاعری است که دریا را
بیدار می کند
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
يکشنبه
۲۲ بهمن ۱٣۹۶ -
۱۱ فوريه ۲۰۱٨
برای اسماعیل خویی
اردیبهشت،
مرغ مقلّد
تحریر تازه ای به صدایش داد.
می خواست بوته زار بداند
رنگی که در ترانه ی او موج می زند
آواز شاعری است که دریا را
بیدار می کند
و شیوه ی شکفتن مرجان را می داند
یا نعره ی پلنگ غریبی
در پشت میله های فلزی
که خفتگان همْ قفس اش را.
خرداد،
تیراز کنار گوش جهان رد شد.
تقدیر آفتابی اُسطرلاب
چرخید
و جِرم قهوه ای خاک
به ریشه های تفکر نفوذ کرد.
این سوی مرز خود آگاهی
متن کتاب کهنه ی تردید
چاپی دوباره خورد،
روح جهان روشن دانایی
در برگ های معرفت خاک
رقصید.
مرداد، خسته بود.
گرما زده
شولای نازک تخیل آرش را
برداشت،
در شامگاه ماسه و مهتاب
خط خدنگ یک شهاب مورّب را
در آسمان کشید.
زیر درخت دلشدگی
چشمی درشت و شرقی
او را ربود.
در نیمه راه خواب و خیالش
ببری رسید و
جذب صدای زنجره ای شد
و تا سپیده ی شهریور
از چشمه سار مهر
آبی زلال
تشنگی اش را برد.
آبان،
آبستن کسوف بزرگی بود.
در گوشه ی حیاط مدرسه این بار
اوراق پاره پاره ی درس حساب سوخت.
آذر که شد
نظم کتاب هندسه پاشید
و آتش قداست عشقی پریده رنگ
تقویم سال جلالی را
خط زد.
فرّاش پیر
جاروی دستهْ بلندش را
برداشت
تا لکه های کدورت را
از روی آفتاب
جارو کند.
دیوانه وار
دی
آوار شد
و ابرهای قدیمی برگشتند
و خُلق و خوی جهان
جوری گرفت که دیگر
پروانه ای که نسل زمستان بود
جرأت نکرد
رنگین کمان بال و پرش را
به آبشار یخزده بسپارد.
بهمن دوباره مرغ مقلّد
نُت های تازه ای نوشت و دوباره
ماه،
اسفند دانه دانه ی خود را
بر آتش سپیده دمان ریخت
تا شهرزاد عاشق
انسان بیکرانه ی فروردین را
به دست عشق سپارد
و اسم اعظم ایمان را
لای کتاب مقدس
پنهان کند
در داستان یک شب خونبار
از متن یکهزار قصه ی خاموش
متن هزار و یک شب انسان.
|
Twitter
دنباله
Google
Yahoo
بالاترین
