سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

بیانیه جمعی از فمینیست های سوسیالیست جهانی در همبستگی با مبارزات زنان ایرانی


• ما دست همکاری به سوی خواهران ایرانی خود دراز می کنیم و از کسانی که با محتوای این بیانیه موافقند، درخواست می کنیم به ما بپیوندند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣۰ بهمن ۱٣۹۶ -  ۱۹ فوريه ۲۰۱٨



طرح از Andre carrilho هنرمند پرتقالی


بیانیه جمعی از فمینیست های سوسیالیست جهانی در همبستگی با مبارزات زنان ایرانی
۱۰ فوریه ۲۰۱٨

ما جمعی از فمینیست های سوسیالیست از مبارزات شجاعانه ی زنان ایرانی حمایت می کنیم. زنانی که در ملاء عام روسری های خود را از سر برداشته اند تا مخالفت خود را با حجاب اجباری در ایران اعلام کنند. از ۲۷ دسامبر ۲۰۱۷ (۷ دی ۱٣۹۶) تابحال، ده ها زن روسری خود را در اماکن عمومی از سر برداشته اند، دستگیر شده اند یا پس از تودیع وثیقه های هنگفت موقتا آزاد شده اند.

بر اساس آمار خود رژیم ایران، این زنان شجاع که معتقدند حجاب باید امری انتخابی باشد و نه فرمانی از بالا، بیانگر خواسته ی اکثریت مردم ایرانند.

پس از ۷ دی ۱٣۹۶، موجی از اعتراضات مردمی و اعتصابات در سراسر ایران و برای ابراز مخالفت با جمهوری اسلامی در حال رشد بوده است. این اعتراضات که شامل اقشار وسیع طبقه ی کارگر، زن و مرد، و عمدتا جوانان بوده اند، نتیجه ی اعتراضات کارگران بیکار و شاغل، دانشجویان، معلمان، پرستاران و کارگران بخش بهداشت، بازنشستگان، مالباختگان، زندانیان سیاسی و خانواده های زندانیان سیاسی محسوب می شوند و این مبارزات را در بر می گیرند. این اعتراضات همچنین شامل اقلیت های ملی ستم دیده مانند عرب ها، کردها، آذری ها و اقلیت های مذهبی ستم دیده مانند بهاییان می شوند.

جدیدترین شکل مخالفت با حجاب اجباری از سوی زنان منفرد، هم بخشی از این موج جدید اعتراضات مردمی بوده و هم بخشی از مقاومت چهار دهه ای زنان ایرانی علیه جمهوری اسلامی و برای حقوق مدنی و حقوق انسانی. با وجود سرکوب شدید، فمینیست های ایرانی توانسته اند افکار خود را از طریق رمان نویسی، وبلاگ نویسی، ایجاد تارنما، جلسات بحث و ترجمه ی آثار فمینیست های بین المللی ابراز کنند.

برخی سوسیالیست ها، داخل و خارج از ایران، مبارزه علیه حجاب اجباری را تحت عنوان “فمینیسم لیبرالی” و “به اندازه کافی رادیکال نبودن” ناچیز شمرده اند. اما از منظر یک فمینیست سوسیالیست با تجربه داخل ایران: ”امروز نیاز زنان در ایران آزادی مکانیکی از بند روسری و چادر و هرگونه پوشش و نیز حقوق مدنی سلب شده آنها میباشد و همین آزادی که در جوامع پیشرفته عادی است در جوامع خاورمیانه نیازی مثل نفس کشیدن است و وقتی با گسترش تظاهرات محقق و اقناع شود از خود فرا خواهد رفت وچه درایران و چه اکثر کشورهای خاورمیانه میتواند آغازی بر مبارزه آنها علیه شی وارگی روابط اجتماعی باشد.”

تقریبا ۴۰ سال پیش، ده ها هزار زن ایرانی در سراسر کشور به مدت پنج روز از تاریخ ٨ مارس تا ۱۲ مارس ۱۹۷۹ راهپیمایی و تظاهرات به راه انداختند تا روز بین المللی زن را پاس دارند و به فرمان آیت اله روح اله خمینی نه بگویند. فرمانی مبنی بر اجباری شدن حجاب و لغو حقوق محدودی که قانون حمایت خانواده رژیم پیشین به آنها می داد. این زنان شجاع که در انقلاب علیه رژیم سرکوب گر شاه نیز شرکت کرده بودند، فریاد می زدند: “ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم.”

در آن زمان، برخی از مردان سوسیالیست ایرانی از تظاهرات زنان حمایت کردند. اما اکثر سوسیالیست های ایرانی و سازمان های سوسیالیست با این تظاهرات مخالفت ورزیدند و از زنان خواستند که به راه پیمایی ها و بست نشستن پایان دهند چون این اعمال را همانا “انحراف” از مبارزه برای هدف اصلی یعنی مخالفت با امپریالیسیم آمریکا و نظام سلطنتی می دانستند.

اما در سطح جهانی، فمینیست چپ گرا، کیت میلت و فمینیست های سوسیالیست و مارکسیست مانند کلودین مولارد، لیلا سبات، سیمون دو بووار و رایا دونایفسکایا با بیانیه های حمایت آمیز و مقالات خود، دست همکاری را به سوی زنان ایرانی دراز کردند. میلت و همکاران دوبووار نیز مشخصا سفرهای حقیقت یاب به ایران ترتیب دادند تا با زنان ایرانی ملاقات کنند و دوش به دوش آنها راهپیمایی کنند. آنها اهمیت تظاهرات زنان علیه حجاب اجباری را تشخیص دادند و مبارزه زنان برای رهایی را در کلیت آن تلاشی برای تعمیق انقلاب و به چالش کشیدن فشار ضد انقلابی خمینی می پنداشتند.

اکنون ما امضا کنندگان این بیانیه حاضر نیستیم مخالفت خود با امپریالیسم آمریکا یا هر تهدید امپریالیستی علیه ایران را از حمایتمان از مبارزات ترفی خواهانه و انقلابی زنان، کارگران و اقلیت های ستم دیده ی ایرانی برای عدالت اجتماعی و علیه رژیمشان جدا کنیم.

ما نیز از رشد فزاینده ی اقتدارگرایی، پوپولیسم راست گرا و نوفاشیسم در ایالات متحده، اروپا، روسیه، چین، جنوب آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین، استرالیا و کل خاورمیانه رنج می بریم.

در کشورهای غربی، حقوقی که زنان با مشقت بسیار در “دموکراسی های لیبرالی” به دست آورده اند، مورد حمله قرار گرفته. در عین حال، جنبش جدید “من نیز” علیه آزار جنسی و حملات جنسی در حال رشد است و سوء استفاده از زنان را در کلیه سپهرهای جامعه مورد هدف قرار داده. چه دولت، دانشگاه و قلمرو هنر، و چه شرکت ها و کارخانه ها، بخش خدمات یا خانواده. زنان آمریکایی آفریقایی تبار که همواره ستم سه گانه ی نژاد پرستی، جنس باوری و سرمایه داری را تجربه کرده اند، به شکلی پیگیر رادیکال ترین ابعاد مبارزات زنان را ابراز می کنند.

با در نظر گرفتن ماهیت جهانی حملات به زنان، نیاز به گرد هم آمدن و به هم پیوستن مبارزات زنانی که با پدرسالاری- سرمایه داری- امپریالیسم، زن ستیزی، نژاد پرستی و همجنس گراستیزی مخالفت می ورزند امری حیاتیست. امری حیاتی به منظور یافتن مسیری جدید و پیش رونده برای ایجاد یک راه بدیل و انسان باور برای تولید، زندگی، سازماندهی و ایجاد رابطه بین انسان ها و با طبیعت.

از این رو، ما به خواهران ایرانی خود درود می گوییم. دست همکاری خود را به سوی آنها دراز می کنیم و از کسانی که با محتوای این بیانیه موافقند، درخواست می کنیم که در این تلاش به ما بپیوندند.


برای دیدن اسامی امضا کنندگان به آدرس زیر بروید:
www.allianceofmesocialists.org

برای امضای متن پس از تاریخ انتشار، لطفا با اتحاد سوسیالیست های خاورمیانه تماس بگیرید
info@allianceofmesocialists.org


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست