سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

گزارش تازه ای از اعتراضات روز ۸ مارس در تهران



اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۷ اسفند ۱٣۹۶ -  ٨ مارس ۲۰۱٨


پیرو فراخوان جامعه ی زنان کوشنده و مبارز کشورمان برای بزرگداشت روز زن (٨ مارس) و اعتراض به پایمال شدن حقوق زنان به عنوان نیمی از شهروندان این بر و بوم و همچنین در پاسخ به دعوت برای حضور کارگران زحمتکش و بازنشستگان جهت طرح خواسته های صنفی شان از سوی تشکل های کارگری، امروز آکسیونی آشفته بدون هیج بیانیه، قطعنامه و یا درخواست نامه ای صورت پذیرفت.
از پیش از شروع تجمع (ساعت۱۱) نیروهای سرکوب گر لباس شخصی- امنیتی و پلیس از میدان آزادی تا وزارت کار و تامین اجتماعی را قرق کرده بودند. با نزدیکتر شدن به محل فراخوان (وزارت کار) حضور عوامل سرکوب، خودروها و موتورسیکلت های شان برجسته و پر رنگ تر می شد.
در حالی که طبق روال پیشین، سرکوب گران موتور سیکلت و خودروهای خود را در کوچه های اطراف، حیاط و فضای باز و بسته ی بانک ها و ساختمان های دولتی مخفی می کردند. گروهی دگر سوار بر موتور سیکلت به نمایش قدرت می پرداختند.
اتوبوس های خط کندرو شرکت واحد از یک ایستگاه مانده به وزارت خانه ی کار، تا ایستگاه بعد از آن، از توقف در ایستگاه منع شده بودند. نخستین تجمع شکل یافته متشکل از گروهی از زنان با تعدادی بین ۵۰ تا ۷۰ تن بود. این شیرزنان موفق شدند که در بدو کارزار تبلیغاتی شان تعدادی دستنوشته و همچنین شعارهای پرینت گرفته شده را با دست بلند کرده به نمایش عموم بگذارند.
این حرکت دیری نپایید و با تهدید و ارعاب سرکوب گران خاموش شد.
نیروی های سرکوب، بدون اعمال خشونت فیزیکی (در کوچه های اطراف، توام با خشونت بود. حداقل درمورد یک تن.) نسبت به زنان، ولی با تندی و ایجاد رعب موفق شدند هسته ی مرکزی تجمع زنان که به طور پیاپی پراکنده و جمع می شدند را بعد از کمتر از یک ساعت به کلی از هم بپاشند.
هر چند زنان مبارز با کمیتی به مراتب بیش از این، در اطراف وزارت خانه پراکنده بودند ولی هیچگاه مجددا آن هسته ی متمرکز و آن فشرده گی صورت نگرفت.

تجمع کارگران شکل مردانه داشت! چراکه عوامل سرکوب مانع از شکل گیری هر تجمعی می شدند. لذا در دو زمان و مکان متفاوت (دو نقطه از اطراف وزارت خانه) که کمیت این گروه حداکثر به ۲۰ تا ٣۰ کارگر می رسید به طور طبیعی و متناسب با حضور زنان کارگر در صنف و طبقه کارگر ایران، عدم حضور زنان کارگر در این دو هسته ی اعتراضی کارگری، کاملا طبیعی جلوه می کند. به ویژه که به خشونت هم کشیده شد. کارگران نتوانستند کمترین و کوچکترین اعتراض خودرا چه به صورت پلاکارد و چه به صورت گفتاری و صوتی طرح کنند. پلیس با کمترین تجمع و با کوتاه ترین توقف در پیاده روها به شدت مبارزه می کرد. ضرب و شتم و بازداشت دو گروه از کارگران و زنان معترض، به همین علت بود.
تا زمان حضور راوی در محل فراخوان یعنی حدودساعت پانزده، منطقه همچنان در قرق پلیس و لباس شخصی ها بود.

عدم شکل گیری تجمع به معنی برقراری سکوت و آرامش مورد خواسته ی پلیس نبود. به لحاظ حضور فیزیکی انبوه و غیرعادی معترضان در پیاده روها و عبور عمدا آهسته و کند آنان از عرض خیابان که باعث ایجاد ترافیک خودروها می شد، پرسشگری عابران پیاده و سواره ی گیر کرده در ازدحام ترافیک و از سویی دگر، هجوم پلیس و لباس شخصی ها برای روان کردن پباده روها و پراکنده کردن تجمع های چند نفره و همچنین سعی در رفع ترافیک ایجاد شده به تمام معنا برای همه جای پرسش داشت. از این نظر می توان گفت که کارگران و معترضان امروز به بخش عظیمی از خواسته های تبلیغی خود یعنی: به چالش کشیدن اذهان عموم و ایجاد بستری برای ساخت فضای پرسشگری دست یافتند.

کلام آخر اینکه:
سرکوب و توهین و نهایتا بازداشت معترضان و کارگران آنچنان خشن بود که صدای شان به جایی نرسید.
اما چه صدایی رساتر از حضور گسترده و پررنگ پلیس برای سرکوب معترضان؟
انبوه خودروها و موتور سیکلت های سرکوب گران، خود به منزله ی پرچم افراشته ی کارگران و زنان مبارز در اهتزاز بود.
به دیگر سخن آکسیون امروز فریادی بود در سکوت.

ق . مهرآوا
تهران   ۱۷/۱۲/۹۶


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست