سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

و اکنون پس از دیدار دو کُره ...


طاهره بارئی


• از همین رو صحبت و پیشنهاد "دو ویل پن" که در میان بوق و کرنای جنگ طلبی ها و قهرها و اتهام زنی ها، جای خیلی کوچکی را می تواند بخود اختصاص دهد، شاید یکی از رگه های صدای سیاره زمین باشد، که حفاظت از آبی ماندن این سیاره زیبا را گوشزد میکند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۲ ارديبهشت ۱٣۹۷ -  ۲ می ۲۰۱٨


پیشنهاد "دومینیک دو ویل پن" ( Dominique de Villepin) عجیب بود: ترتیب ملاقاتی بین سران کشور های عربستان، ایران، اسرائیل و ترکیه برای رفع بحران های منطقه ای.

دو ویل پن، که برای دو سال پُست نخست وزیری فرانسه در دولت ژاک شیراک را داشته در برنامه سیاسی روز یکشنبه‍ی تلویزیون "بی اف ام تی وی"(BFM TV) با برنامه گردانی ِ "آپولین دو ملرب"    (Apolline deMalherbe سخن می گفت.

صحبت و پیشنهادش عجیب بود چون تابحال کسی به آن بها نداده، فکر نکرده، پیگیری ننموده بود. اما وقتی با حوصله فکر کنید، به نظر کاملاً بجا میرسد. بجای حضور یک قیّم که بخواهد بچه هائی به نظر او نابالغ یا بی صلاحیت و نا آشنا به مصالح خود را ادب کند، یا برایشان تعین تکلیف کرده و پشت در های بسته در موردشان تصمیم بگیرد، جا دارد از خود پرسیده شود چرا اعضای این جمع که هر کدام هم کلی برای خودشان شناسنامه‍ی اعتبار و اصل ونسب و کهن پیشگی در کیف دارد، نباید دور هم جمع شده و برای کاستن از نزاع های بی معنی و برداشت های نادرست، به گفتگو و تبادل نظر بپردازند. اولین نمایش چنین تجمعی، نفی نابالغ و بی صلاحیت بودن است برای جستجوی راه های دوستی و حفظ منافع مشترک. بعلاوه امکان ِیافتن راه حلهائی ازین طریق، برای نزدیکی و دفع خصومتهای هزینه بردار و بودجه کُش، بسیار بیشتر است. حفظ صلح منطقه ای به خودی خود منافع دراز مدت طرفین را در پی خواهد داشت.

منافع فردی منطقه ای به کنار، به منافع سیاره آبی رنگ ما نیز که هر بار با شلیک موشک هائی زلزله خیز به میدان الکترو مگنتیکش آسیب های جدی وارد می آورند، نیز باید با منتهای هوشمندی نگریسته شود. همین چند روز پیش باز در یک برنامه تلویزیونی شنیدم که سّیاره مارس که امروزه سّیاره سرخ نامیده میشود، روزی دارای اقیانوس ها بوده (چه بسا رنگی آبی داشته) اما با از دست دادن کمربند الکترو منیتیکش که حافظ آن در برابر خورشید بوده، به شکل و شرایط امروزی در آمده است.

آزمایشهای اتمی و یک جنگ اتمی به سادگی میتواند چنین شرایطی را برای کره زمین که همین حالا هم ازین قبیل آزمایشات و موشک پرانی های دور برد، به اندازه ی نگران کننده ای آسیب دیده است، رقم بزند.
کم نیستند تئوری هائی که می گویند کره زمین بارها محل زندگی موجودات زنده ای بوده که به تخریب آن پرداخته و محیطش را تا درازمدت برای زیست مجدد انسان نامناسب کرده اند. قرار نیست، بار دیگر چنین حادثه ای روی بدهد. یا قرار نباشد که چنین شود!
از همین رو صحبت و پیشنهاد "دو ویل پن" که در میان بوق و کرنای جنگ طلبی ها و قهرها و اتهام زنی ها، جای خیلی کوچکی را می تواند بخود اختصاص دهد، شاید یکی از رگه های صدای سیاره زمین باشد، که حفاظت از آبی ماندن این سیاره زیبا را گوشزد میکند.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست