اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ خرداد ۱٣۹۷ -  ۹ ژوئن ۲۰۱٨

نامه درخواست و مطالبه ی استعفای وزیر آموزش و پرورش توسط جمعی از معلمین ، اولیاء و دانش آموزان
افشای ماجرای مدرسه ی غیر انتفاعی معین در غرب تهران، زخمِ دلِ بسیاری از افراد جامعه را تازه کرد. از تجاوز به 6 دانش آموز دبستانی در سال 93، تا فاصله اندک و تجاوز مربی ورزش به 14 دانش آموز در جنوب تهران. سال 95 هم از این عقوبت بی نصیب نماند و ماجرای ندای 9 ساله در زنجان تجربه شد و همچنین سال 96 که رسوائی تجاوز به دختر بچه ای در ارومیه توسط سرایدار، سبب خسارات زیادی به آموزشگاه شد و این هم قصه ی پرغصه ی مدرسه ی غیر انتفاعی معین و بهارانه ی سال 97.

فی الواقع می توان حدس زد که خانوادهای محترم دانش آموزان آسیب دیده، چقدر چشمهایشان مجروح است و این روزها، چه لحظات تلخ تر از زهر را سپری می کنند؛ لیکن این واقعه ی هائله بیش از همه اسباب تأسف را برای معلمانی فراهم آورد که سالهای شیرینِ عمر را در کمال صداقت و درستی در مدارس میهن سپری کرده اند و امروز در مواجهه ی با هزار و یک سوال به حق و دل آزار، پایگاه معلمی خود را در معرض آسیب و کور رنگی مدیران می بینند.

چرائی و واکاوی این ماجرا را بر عهده اهل فن می گذاریم و ذکر چند نکته در باب مطالبه ی استعفای وزیر آموزش و پرورش توسط امضاء کنندگانِ این نامه را ضروری می دانیم.

1- تکرارِ بی اخلاقی و این حوادث هولناک، خاصه در زمان معاونت و وزارت آقای بطحائی نشان دهنده این است که ایشان به عنوان سردفتر تمامی معلمین و آموزگاران کشور، ناظرِ بر عملکرد زیر مجموعه ی خود نیست و با موضع گیریهای ناسنجیده و فرافکنی و توجیه این که نیروهای بکار گرفته شده، آزاد هستند و در این دستگاه رسمیت ندارند؛ چشم بر این همه فاجعه می بندد و مشخص نیست که چه وقت کارد به استخوان احساس و آمالش برسد و شاید دوجمله بنویسد و دست کم بگوید: من شرمنده ام که نتوانستم، پس استعفا می دهم...

2-همیشه رنجنامه های نومیدانه ی معلمین نسبت به بودجه آموزش و پرورش، تحصیل رایگان دانش آموزان و ایجاد فرصت های برابر آموزشی مورد بی مهری قرار گرفته و هیچ گونه جدیتی جهت طرح و شرایط آن در هیأت دولت فراهم نشده است. آقای بطحائی به جای قدرشناسی و فرصت سازی از نصایح عالمانه ی فعالین صنفی و تب و تابِ دردمندانه ی آنان بر خلاف صراحتِ اصل 30 قانون اساسی؛ به جای اخذ مطالبات آموزش و پرورش، نسبت به تقویت مدارس غیر دولتی و واگذاری مراکز آموزشی به بخش خصوصی اقدام نموده و در مقابل تهمت های تهی به فعالین صنفی و حبس و زندان آنان نه تنها سکوت اختیار کرده که رفتارهای آنان را بی تدبیری قلمداد می کند.

3- عملکرد ضعیف مرجع رسمی آموزش و پرورش و خصوصی سازی افسار گسیخته باعث شده است که فرهنگیان و اولیاء و دانش آموزان در سکوتی ناگزیر، بر دستاوردهای این سیاستگذاری نعره بزنند و جز بحران و کم چاره گی نصیبی نبرند. لذا کاستی های مطرح شده در بندهای بالا بر ناکارآمدی وزارتِ تحت امر آقای محمد بطحائی کفایت می کند تا امضاء کنندگان این نامه جهت استیفای حقوق خود و اعاده حیثیتِ این دارالعلم و تمرین رفتارهای مدنی، استعفای وزیر آموزش و پرورش را مطالبه و درخواست نمایند.


 * برای امضای این نامه به آدرس زیر بروید:

docs.google.com