اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۵ مرداد ۱٣۹۷ -  ۱۶ اوت ۲۰۱٨

    در سالهای پس از انقلاب مشروطه نخستین کشوری که به هدف سلطه بر منابع زیر زمینی ایران و تضعیف مشروطه خواهی دست به توطئه زد دولت انگلیس بود. این دولت کودتای سوم اسفند سال ۱۲۹۹ را به دست رضا خان میر پنج و قزاق های تحت فرمان او به ثمر رساند. رضا خان پس از تثبیت حکومت خود به دیکتاتوری بی رحم تبدیل شد، مخالفین و آزادیخواهان را سرکوب و استبداد سیاهی را بر سراسر جامعه حکم فرما ساخت. او در نیمه دوم دوره ی حکومتش به دلیل نزدیکی به آلمان هیتلری موجب شد تا قوای متفقین ایران را اشغال، او را تبعید و فرزندش محمد رضا را به جای او بر گمارند.

    محمد رضا شاه که در ابتدا از « حافظ قانون مشروطه و حکومت قانون » بودن، دم می زد پس از دوره کوتاه آزادیهای نسبی دهه ی نخست حکومت خود، راه پدر را در پیش گرفت بطوریکه تا آنجا پیش رفت که بگوید « امر ما و شهبانو ما فوق قانون است.» در این مرحله شاه دیگر فقط دست نشانده استعمار کهنه و نو نبود بلکه با تکیه بر ارتش، شهربانی و نیروهای امنیتی خود که همگی سر سپرده ی او بودند به دیکتاتوری پر قدرت تر از پدرش تبدیل شد و از این رو بود که دکتر محمد مصدق که خود از ادامه دهندگان راه انقلاب مشروطه بود را بر نمی تابید.

      دکتر محمد مصدق که آزادی و استقلال جانمایه اصلی زندگی اش بود، با قرار داد خفت باری که انگلیس با دولت رضا شاه در سال ۱۳۱۲ شمسی منعقد کرده بود مخالف بود. این قرارداد به مدت شصت سال عمدتا در راستای منافع دولت انگلیس تدوین شده بود. طبق این قرار داد سهمی که ایران از نفت جنوب به دست می آورد ۱۶ در صد کل نفت استخراجی را تشکیل میداد. این بخشی از مساله ای بود که فکر دکتر مصدق را به خود مشغول کرده بود، بخش دیگر سلطه ی بی چون و چرای انگلیس بر تمامی شئون داخلی ایران بود.

    در اواخر سال ۱۳۲۹ شمسی ملی شدن صنایع نفت در سراسر کشور از تصویب مجلس شورا و سنا گذشت و در اردیبهشت ماه سال بعد دکتر مصدق با رأی مجلس به نخست وزیری بر گزیده شد. او یکی از هدف های اصلی خود را اجرای مفاد ملی شدن صنعت نفت قرار داد.

    یکی از شعارهای اصلی مشروطه خواهان « شاه باید سلطنت کند نه حکومت» بود. دکتر مصدق با سلطنت کردن شاه هیچ مخالفتی نداشت و حتی طی آشوب هایی که در بیست و هفت ماه صدارت او از سوی مخالفینش بر پا شده بود، می خواست که شاه در کشور باقی بماند. دکتر محمد مصدق طی مدت کوتاه زمامداری خود بستر آزادی های دمکراتیک را فراهم کرد: آزادی بیان، آزادی احزاب، آزادی مطبوعات و تظاهرات.

       مخالفت دکتر مصدق با غیر قانونی کردن مشروبات الکلی و طرح قانون شهرداری ها که به زنان حق رأی می داد دستآورد هایی بود که باب طبع مشروعه خواهان نبود. از این رو بود که موقعیتی فراهم شد که آیت الله هایی چون بروجردی و کاشانی و نیز فداییان اسلام از دکتر مصدق فاصله بگیرند. دولت انگلیس به کمک همین آیت الله های جیره خوار خود و عواملی که در مجلس داشت همه تلاش خود را برای شکست دولت دکتر مصدق بکار گرفت.

      دست های دیگری نیز علیه دکتر مصدق در کار بود. بخشی از نیروهای ارتش و نیروهای انتظامی در روز بیست و سوم تیر ماه ۱۳۳۱ به فرمان تیمسار بقایی، فرمانده نیروهای انتظامی و سرلشگر احدی به هدف تضعیف دولت دکتر مصدق به روی تظاهر کنندگان آنش گشودند. در پی این رویداد اسف بار ده ها تن کشته و صدها نفر زخمی شدند. مجریان این جنایت سعی کردند دکتر مصدق را مسئول این جنایت معرفی کنند. جریانات مخالف دکتر مصدق در روند کارشکنی های خود به جنایات دیگری نیز دست زدند: سرتیپ افشار طوس، رئیس شهربانی کل کشور، را در روز دوم اردیبهشت ۱۳۳۲ به طرز فجیعی به قتل رساندند و طبق برنامه ای که به هدف قتل دکتر مصدق طرح ریزی کرده بودند اراذل و اوباش را به سمت خانه او فرستادند. دکتر مصدق خود را به مجلس رساند و به نمایندگان گفت که اگر چه او و زیر دفاع است، ارتش دستورات شاه را اجرا می کند.

    شاه که در آغاز مخالفت چندانی با نهضت دکتر مصدق نشان نمیداد اما در سال ۱۳۲۸ شمسی با تشکیل مجلس موسسان ساختگی بمنظور افزایش اختیارات خود و حق انحلال مجلس مخالفت خود را با نهضت ملی کردن نفت آشکار کرد. در حقیقت او و خواهرش اشرف که هر دو نوکران مطیع استعمار کهنه و نو بودند به کمک انگلیس و امریکا با گسیل چاقو کشان و اوباشان قمه بدست کودتای ۲۸ مرداد را سازمان دادند.

    توطئه ی شاه، امپریالیسم انگلیس، آمریکا و مشروعه خواهان در پیوند با عناصر خود فروخته داخلی علیه جبهه ی مشروطه طلب و آزادی خواهان در ۲۸ مرداد به نتیجه مطلوب استعمار کهنه و نو رسید.

    پی آمد این کودتا حدود هفت دهه استبداد و سلطه شاه و خمینی بود. در بررسی حوادث پیش و پس از ۲۸ مرداد ۳۲ مشخصاً ضعف سازماندهی جبهه ی ملی دکتر مصدق و ناتوانی او در استفاده از نیروی عظیم توده های به پا خواسته در مقاطع حساس، غفلت او در خنثی کردن بموقع توطئه های رنگارنگ دشمنان داخلی و خارجی، یکتاسری حزب توده که متشکل ترین حزب سیاسی بود و تلاش آن جهت بدست آوردن امتیاز نفت برای شوروی و در مقاطعی ایجاد آشوب همگی در شکست دکتر محمد مصدق نقش تعیین کننده داشتند.

    مردم کشور ما سده هاست که زیر یوغ دیکتاتوری شاه و شیخ رنج برده و از هر گونه آزادی، رفاه و کرامت انسانی محروم بوده اند اما هرگز از مبارزه برای آزادی و دمکراسی از پای ننشسته اند. تنها در چهل سال گذشته هزاران انسان آزادیخواه و برابری طلب تحت حاکمیت خونریز و جنایت پیشه جمهوری اسلامی در راه آرمان های ضد استبدادی و عدالتجویانه جان باختند و پرچم آزادیخواهانی چون دکتر محمد مصدق را واننهادند. اعتصابات و اعتراضات هر روزه کارگران، تهیدستان، بیکاران و بی آیندگان که از دی ماه سال گذشته تا کنون به شیوه های گوناگون ادامه داشته و دارد اراده توده های بجان آمده از استبداد دینی را برای نیل به جامعه ای فارغ از ستم و استثمار نشان میدهد. اکنون دیگر پیوند نان و آزادی و شعارهای ساختار شکنانه مردم به امری روز مره تبدیل شده است. بی سبب نیست که مشروعه طلبان حاکم و سلطنت طلبان در این شصت و پنجمین سالگشت کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲تلاش های جدیدی را جهت پاک کردن تأثیر کار سترگ دکتر مصدق از حافظه تاریخی توده ها و جایگزینی آن با تحریفات و اراجیف بی اساس از سرگرفته اند. انتشار دهها کتاب و مصاحبه تلویزیونی به هدف مخدوش کردن تاریخ واقعی بیست و هشت مرداد ۳۲ بیش از هر چیز وحشت آنان از خیزش آگاهانه توده ها و مرز بندیشان با هر نوع ارتجاع داخلی و خارجی را عیان ساخته است. یکی کودتای بیست و هشت مرداد را « قیام ملی ! » و دیگری آنرا کار فدائیان اسلام و روحانیون و « سیلی زدن ! » به صورت دکتر مصدق نام نهاده است، چنین تلاش هایی جز آب در هاون کوبیدن اثری نخواهد داشت. به اینان باید گفت : عرض خود می بری و زحمت ما میداری!


پیش به سوی اعتصاب عمومی و سراسری!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۶ مرداد ۱۳۹۷