• لقمان، زانیار و رامین با فائق آمدن بر ماندنی زبونانه علاوه براینکه بازهم پتانسیل جنایتکارانه رژیم را آشکار نمودند زبونی وترس روزافزون سرمداران را در برابر اعتراضات گسترش یابنده ای که سراسر جامعه فراگرفته است بیش از قبل هویدا نمودند ورفتند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٨ شهريور ۱٣۹۷ -  ۹ سپتامبر ۲۰۱٨

رژیم حاکم بر ایران این بار سه جوان دیگر را به قتلگاه کشاند تا با خون آن‌ها چرخدنده ها ی زنگار گرفته نظم سرمایه داری ایران را روغنکاری مجددی نماید.
ریختن چنین خونهایی پس از 40 سال از حاکمیت اسلامیون ضدانقلابی بر ایران نشاندهنده وحشت مرگبار گونه‌ای است که 4 دهه است رژیم با آن دست به گریبان می باشد. این خونریزی ادامه کشتارهای نوروز خونین سنندج، قتل عام های قارنا و قالاتان و … می باشد. این خونها، ادامه کشتارهای کارگران و مبارزان سالهای 58-59 در اصفهان، انزلی، ترکمن صحرا، خوزستان و آذربایجان است. این قتلها ادامه کشتارهای دانشجویان در اردبیهشت 59 می‌باشد. این جنایت ادامه همان جنایتکاریهایی است که ماشین سرکوب رژیم در سالهای62 -60 شبانه روزهزاران نفر را به کام خود می کشاند، ادامه کشتار دسته‌ جمعی چندین هزار اسیر گرفتار در سیاهچالهای اوین، دیزل آباد، وکیل آباد و... است. این خونها ادامه همان خونهای ریخته شده در سنگفرش خیابانهای کوی سیزده آبان، قزوین، شیراز،مشهد، اسلام شهر،شهرک صنعتی البرز، شهر بابک ... در دهه 70و 80 است. ادامه همان جنایاتی است که به دستور سردمداران مختلف در وین، برلین، پاریس، قبرس و عراق صورت گرفته است. این از جنس همان جنایاتی است که درسال 67 سردمداران حکومتی می‌خواستند به عنوان پادزهر آن زهرفروریخته شده بر حلقوم خود از آن استفاده نمایند. ادامه همان دشنه آجین نمودن جانهای شیفته و آزادیخواهی است که درزمان سید و شیخ اصلاحات متحقق شد. ادامه همان جنایاتی است که در کهریزک و      
اوین در زمان "پاکدست ترین دولت" صورت گرفت...و این جنایت پیوند خورده با جنایاتی است که از دیماه96 تاکنون بی‌وقفه کارگر وبی کار، معلم و محصل،پزشک و پرستار وکیل و موکل، پیر وجوان را در کوی وخیابان در تیررس گلوله قرا داده است.
این سه انسان با هر دیدگاهی که داشتند بازهم امتداد دهندگان رشوندها، معتمدی ها ،سعیدها، فرزادها،   شیرینها،چراغ ویسی ها و هزاران سرمایه ستیز اعدام شده دیگری هستند که زندگی را ندیدند جز سرفرازانه سربردارشدن و می‌دیدند مرگ را درزبونانه ماندن.
لقمان، زانیار و رامین با فائق آمدن بر ماندنی زبونانه علاوه براینکه باز هم پتانسیل جنایتکارانه رژیم را آشکار نمودند زبونی و ترس روزافزون سرمداران را در برابر اعتراضات گسترش یابنده ای که سراسر جامعه فرا گرفته است بیش از قبل هویدا نمودند و رفتند.