سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

سخنرانی پاتریک لو ئیاریک در جشن اومانیته
یافتن و ساختن راه های جدید برای انسانیت!


• پاتریک لو ئیاریک، سردبیر روزنامه ی اومانیته، در جشن سالانه ی این روزنامه در پاریس سخنرانی کرد. خلاصه ای از سخنان او را می خوانید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۷ شهريور ۱٣۹۷ -  ۱٨ سپتامبر ۲۰۱٨



جشن اومانیته ۲۰۱٨، مانند سال های پیش، در یکی از بزرگترین گردهمایی های خود، شاهد سخنرانی پاتریک لو ئیاریک سردبیر روزنامه اومانیته، روزنامه حزب کمونیست فرانسه بود. بخشی هایی از این سخنان از سایت اومانیته بتاریخ دوشنبه ۱۷ سپتامبر ۲۰۱٨ ترجمه و در اینجا منتشر می شوند.

پاتریک لو ئیاریک، سخنان خود را با اشاره به یک پیروزی بزرگ آغاز کرد و آن، اعتراف اخیر دولت فرانسه بود به کشته شدن موریس اودن زیر شکنجه و توسط شکنجه گران فرانسوی در سال ۱۹۵۶ در الجزایر، قتلی که تا کنون از بستگان و رفقای او پنهان نگه داشته شده بود. لو ئیاریک در ادامه با تشریح شرایط دشوار محرومین در فرانسه، گفت: «دستمزدهایمان را و پیش از همه حداقل دستمزد را افزایش دهید، حقوق بازنشستگی و کمک هزینه های اجتماعی را افزایش دهید».
سر دبیر اومانیته در ادامه گفت: «جشن اومانیته، قدرت جنبش های بزرگ رهایی در جهان را به نمایش می گذارد».

زنان
«اینجا، در این جشن اومانیته، جنبش بزرگ زنان، این جنبش دیگر شکست ناپذیر، این جنبش با برد انقلابی برای دفاع از برابری ادامه می یابد.» او ضمن ابراز احترام به مبارزه تمامی زنانی که برخاسته اند تا از حقارت پدرسالارانه و نابرابری حقوقی رها شوند اعلام داشت: «آزادی زنان از دگم ها و از سلطه ها، شرط اساسی برای دستیابی به عدالت و پیشرفت عمومی است.»

پناهنده ها
لو ئیاریک ضمن ادای احترام به جان ها و روان هایی که از کشوری به کشور دیگر پرتاب می شوند و در گاز انبر جنگ و فقر، استثمار و بیگانه هراسی درد می کشند، به رهبران اتحاد اروپا توصیه کرد که بعوض جمله پردازی جلو دوربین ها در دفاع از پناهندگان و به جای به یغما بردن منابع ملل و مردم دیگر، برای پایان جنگ ها، برای همکاری در توسعه و همبستگی بین المللی، اقدام کنند.

محیط زیست
«از این جشن اومانیته، ما درودهای برادرانه بیکران خود را به وجدان هایی می فرستیم که از یغمای زمین مشترکمان و از گرمایش جهانمان خشمگین و معترض اند.» سردبیر روزنامه اومانیته با اشاره به عوارض شیمیائی و بیزنسی کردن کشاورزی بر سلامتی بشر، آلودگی خاک و تخریب تنوع زیستی گفت: « ما، بقای زنبورها، پرستوها و شقایق ها را برای خود و برای نسل های آتی می طلبیم.» او افزود: «لیکن برای این، بایست اندیشیدن به نجات جهان را الویت داد بر منافع نظام سرمایه داری که حامل خطر پژمردگی سیاره، انسان ها و انواع موجودات و خاموشی فروغ انسانیت را در بردارد.»

آزادی
سردبیر اومانیته، با ابراز ضرورت مقاومت در مقابل نیروهای تاریک اندیش، کینه ورز، عوامفریب و افکار سیاه که بر زمینه فاجعه های اقتصادی و اجتماعی گسترش می یابند و نیز با ابراز ضرورت مقاومت در برابر جنگ ها و تنش ها، اعلام کرد که: «با صدای رسا می گوئیم همبستگی، همکاری، صلح و خلع سلاح.»
او افزود: «در اینجا مانند پل ئلیوارد [شاعر]، ما با مرکب نازدودنی، کلمه «آزادی» را می نویسیم. آزادی برای همه، روشنفکران، زندانیان سراسر جهان، مبارزین عدالتخواه، کنشگران برابری، روزنامه نگاران زندانی در سراسر جهان. آزادی برای زندانیان سیاسی فلسطینی، آزادی برای ماروان برقوتی. آزادی، آزادی برای هموطنمان صلاح آموری، زندانی در سلول های اسرائیلی بدون رعایت مقررات قانونی. آزادی برای مردم فلسطین تحت ستم یک دولت راسیست و استعمارگر. آزادی برای همه زندانیان دیکتاتور ترک اردگان، روزنامه نگاران، معلمان، قضات، سندیکائی ها، نمایندگان پارلمان از جمله رفیق صلاحتین دمیرتاش از حزب دموکراتیک خلق ها. آزادی، آزادی برای دوستمان لولا، به حبس کشیده شده، چون او امید زحمتکشان و استثمار شدگان برزیل و سراسرامریکای لاتین است.»

مبارزه با راست افراطی
سردبیر اومانیته در این زمینه صحبت های مبسوطی داشت. او گفت: «در این جشن است که تلاش شما همگی، برای بنای سدها در مقابل راست افراطی نمایش داده می شود. راست افراطی ای که در همه جا به دنبال تصاحب قدرت است با رواج نژاد پرستی و بیگانه هراسی و با انشقاق در کارگران و جوامع.
برای ما، انسان الویت است!
یافتن و ساختن راه های جدید برای انسانیت ضروری و عاجل است!
اگر ما دقت نکنیم، انسانیت ما می تواند با گردبادی مهیب در میان توفان های خطرناک، بر باد رود. انسانیتی که امروزه، به گروگان گرفته شده است توسط سرمایه داری ای مخرب که در همه جا هیولاها و شخصیت های مخوف و ارتجاعی اش را عرضه می کند. این ها از تغییر و تحولات بزرگ جهانی استفاده می کنند تا مهره های خود را بخصوص در قاره ما جلو برانند. فرانسه، از این خطر معاف نیست. بدیهی است، راست افراطی خوشبختانه شکستی خورد. شما در ان شکست نقش داشتید. لیکن، هنوز حضور دارد و ایده هایش توسعه می یابند و فضا را آلوده می کنند.
در مجارستان، در لهستان، در ایتالیا، در اطریش، این نیروها همکاری می کنند، همدیگر را یاری می رسانند، ائتلاف می کنند و پایگاه های با اهمیتی در میان مالیه و صنعت می یابند.
این نیروها بهیچ وجه راه حل نیستند.
بر عکس این ها عصای دست سرمایه داری مالی هستند. در واقع، بیان ناسالمی از تناقضاتشان اند.
فکر می کنند می توانند انتقامشان را از تاریخ بگیرند.
فکر می کنند می توانند هفتاد سال بعد از شکست بیادمانی شان که ما در آن نقش تعیین کننده ای داشتیم، دوباره خود را بازسازی کنند.
آری، آتشفشان پیر اروپائی، دنبال آتش ناسیونالیستی می گردد.
آن ها، تنها نیز نیستند
در ترکیه، در ایالات متحده، در اسرائیل، در فیلیپین، در کلمبیا، در برزیل، چهره های ارتجاعی، قدرت را کسب کرده اند. در تعدادی دیگر، این حطر می رود که این نیروها بقدرت رسند.
آن ها همواره همان برنامه را دارند: خفه کردن آزادی های عمومی، بستن دهان سندیکاها، حمله به حقوق زنان، تعقیب نیروهای مترقی و همه بنفع یک الیگارشی عوامفریب.
می شود تکرار تاریخ غم انگیز مردمانمان را اجازه داد و نسبت به آن بی تفاوت بود؟
ما به دولت ها هشدار می دهیم: شما با استفاده از آنها به عنوان سند حقانیت اتان، با آنها مبارزه نمی کنید.
با تنگنای ریاضت، نابودی همبستگی و شکستن نهادهای اجتماعی با آن ها نمی توان بمبارزه برخاست. بر عکس، شما بذر هرج و مرج را می پاشید.»

اتحاد چپ
با توجه به انتخابات پیشاروی پارلمان اروپا که در ماه می ۲۰۱۹ برگزار می شود، پاتریک لو ئیاریک سردبیر اومانیته بخشی از سخنان خود را به این انتخابات و شرایط آن اختصاص داد و در انتها با تاکید بر ضرورت اتحاد چپ گفت: «البته که تفاوت و در مواردی تفاوت های غیرقابل چشم پوشی ای وجود دارد. لیکن وقتی که سرمایه این همه ستم به زحمتکشان می کند، وقتی که خطر راست افراطی تهدید می کند، وقتی که محیط زیست تا به این حد خطرناک کشیده شده، درنمی یابم جرا برای آنها توافق روی یک برنامه و یک لیست مشترک غیرممکن است. در اتحاد، به باور من، هیچیک نه جایگاه و نه هویت خود را نمی بازد. برعکس، همه بهره می برند چون، به انتظارات کسانی که به چپ ها تمایل دارند، به بهترین وجهی پاسخ داده می شود.»

«برای تحول جهان و تغییر شرایط زندگی، میانبری وجود ندارد، برای پیشرفت مبارزات مشترکمان، چاره ای نیست جز کار شکیبایانه مبارزین، شهروندان متعهد، وجدان های معترض. طبیعت قدرت توسط یک انسان یا با عزم و اراده تعدادی رقم نخواهد خورد، بلکه به آگاهی سیاسی شهروندان بشدت مورد استثمار واقع شده بستگی دارد.
با هزاران دهان، با هزاران دست، با هزاران عزم و هوشیاری، اقدامات مشخص مان در محله، در شهرک ها، در کارخانه، در اداره، در دانشگاه، در پارلمان و در شوراهای محلی، ما یک نیروی عظیم، یک جمع نیرومند از زنان و مردان را تشکیل می دهیم که برآمد مطالبات عدالت خواهانه، اکولوژیک و دموکراتیک را در توان خویش دارند.»

فراتر از زمینه لحظه کنونی، در شرایطی که این همه خطر مشاهده می شود، همچنین متقابلا در شرایطی که جنبش های بزرگ جهانی سازمان و گسترش می یابند، آیا زمان آن نرسیده که اهداف خود را نوسازی کنیم؟ هدف گذا ربه یک جامعه جدید، جهانی دیگر، برنامه ای قویا حاوی عدالت اجتماعی، عدالت اکولوژیک و دموکراسی. جامعه و جهانی که انباشت توسط اقلیتی طماع را رد می کند.
جامعه و جهانی با دارایی های مشترک، با توزیع ثروت ها، دانسته ها، و قدرت ها. جهانی مشترک. چیزی که برای من کمونیسم نامیده می شود، که دیگران می توانند آن را چیز دیگر بنامند. 

برگردان: نادر عصاره


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۲)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست