اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۴ بهمن ۱٣۹۷ -  ۲۴ ژانويه ۲۰۱۹

اوضاع اضطراری است. هم برای ما و هم برای جمهوری اسلامی. نمایشی که تحت نام «مستند» تلویزیونی در شبکه دو سیما ارائه شد و ضرب و شتم و دستگیری مجدد اسماعیل بخشی و سپیده قلیانی، این بار همراه برادرش مهدی، زنگ خطر را برای همه مبارزان آگاه و پیشگامان جنبش های سیاسی و اجتماعی به صدا در آورده است. درست همان طور که افشاگری های بی باکانه اسماعیل و سپیده (به ویژه همان چند سطری که پیش از نمایش تلویزیونی علیه ستمگران فاسد منتشر کردند) زنگ خطر را برای جمهوری اسلامی نواخته است. صدای رسای این دو مبارز حق طلب و آزادیخواه، نشانه تحولی است که در ذهنیت جامعه و روحیه مردم شکل می گیرد.
سپیده قلیان به درستی بر روی این حقیقت انگشت گذاشته است که " من و اسماعیل بخشی که سهل است پنج هزار کارگر هفت تپه را هم جلوی دوربین بنشانید و از آن ها به زور کابل و باتوم اعتراف اجباری بگیرید، باز هم چیزی از اصل داستان این که شما ستمگر و فاسد هستید کم نخواهد کرد."
سیاست ریزان امنیتی جمهوری اسلامی به خیال خود «مستندی» بر پایه اعترافات ساختند. مقایسه صحنه های «طراحی سوخته» با آنچه اوائل دهه ۱٣۶۰ در تلویزیون نمایش می دادند، نشانگر این است که چه تغییرات بزرگی در رابطه میان حاکمان و محکومان جامعه صورت گرفته است. گر چه حاکمان ستمگر و فاسد، رسانه های رسمی را هم چنان در انحصار و اختیار دارند، اما افکار عمومی و ذهنیت توده ها را مدت هاست که باخته اند. دیگر مثل دهه ۱٣۶۰ از نظر سلطه ایدئولوژیک، دست بالا را ندارند. دیگر نسل های جوان و نوجوان، زن یا مرد، کارگر و زحمتکش یا مدرسه ای و دانشگاهی، برای شان تره هم خرد نمی کنند. به تبلیغات و قسم و آیه های شان باور ندارند.
اما هدف «مستند» از این نمایش، خرد کردن روحیه مردم خشمگینی که به تماشای آن نشسته بودند هم نبود. آن ها این بار یک هدف سیاسی معین داشتند: فاصله انداختن و دور کردن توده های معترض و حق طلب از مبارزان صف اول، از پیشروان با دل و جرات که دغدغه جمع را دارند و نه منفعت خود.
نگاه «مستند» سازان وزارت اطلاعات فقط متوجه کارگران و پایینی های جامعه نیست؛ فقط برای دور نگه داشتن مردم از اندیشه و راه و آلترناتیو ضد سرمایه داری نیست. آن ها به فکر میانی ها و بالایی هایی که چندان دل خوشی از حکومت مذهبی و انحصار و استبدادش ندارند هم هست. «طراحی سوخته» به مخالفان طرفدار غرب حکومت و سلطنت طلبان و امثالهم هم پیام می دهد: مواظب باشید و در رسانه های تان بی خود مبارزات کارگری و فعالان اش را تبلیغ نکنید. این ها کمونیستند! همان دشمنان مشترک ما و شما از گذشته تا کنون و همیشه.
پیام «مستند» سازان به روشنفکران و هنرمندان طبقه میانی که گاه به گاه از استبداد حاکم و فاسد مقامات می نالند و این جا و آن جا علیه ستمگری های آشکار موضع گیری می کنند هم این است که: حواس تان باشد! حامی انقلابی ها نشوید. برای شان لایک نزنید. این ها راه شان با شما یکی نیست. اگر اینجا دست از پا خطا کنید، حساب شما را هم خواهیم رسید.
بنابراین نباید خیال خود را راحت کنیم که نمایش «طراحی سوخته» به خودی خود، رژیم را رسواتر و ضعیف تر می کند و برای انقلابیون و آزادی خواهان کاری باقی نمی ماند جز جمع کردن میوه های این «گاف» تبلیغاتی ـ امنیتی جمهوری اسلامی. امروز به طور مشخص، باید مبارزه ای اضطراری را برای آزادی دستگیرشدگان مبارزات اخیر به راه انداخت و با مبارزه برای آزادی کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی و قطع تعقیب و آزار مبارزان و معترضان پیوند داد.
بر کسی پوشیده نیست که در طی چهل سال گذشته زنان مبارزو انقلابی در زندان های جمهوری اسلامی، به خاطر زن بودن و مبارز بودن، تحت شکنجه و آزار های جنسی و جنسیتی قرار گرفته اند. به همین دلیل هم شکنجه و آزار جنسیتی سپیده قلیان در زندان به خاطر زن بودن و جسارت مبارزاتی اش صورت گرفته است. ایدئولوژی بینادگرایان اسلامی حاکم همواره این بوده است که برای زنان مبارز، استقلال فکری و عملی قائل نیست و بر همین پایه نیز به سپیده انگ های گوناگون زده اند. آن چه که در نمایش "طراحی سوخته" عیان است، حمله به جنبش کارگری، به جسارت و نقش گرفتن زنان در مبارزه ، به همبستگی اقشار و طبقات مختلف در مبارزات ضد رژیم ، به تشکل یابی و به انقلابیون وکمونیست ها است.
ساختن دنیایی که در آن زندان و زندانی نباشد، درگرو گسترش آگاهی انقلابی در میان مردم ستمدیده نسبت به ریشه های مشترک ستم طبقاتی، جنسیتی، ملی و مذهبی و... در جامعه است. در این مسیر، تنگ نظری، سکتاریسم، فرق نگذاشتن میان تضادهای درون مردم با تضادهای آشتی ناپذیر مردم با قدرت های حاکم، به دنبال توطئه چینی ها و تفرقه افکنی های رژیم افتادن و نیروهای مردمی را علیرغم هر اختلاف نظر و حتی هر اشکال و انحراف سیاسی آماج حملات خصمانه قرار دادن، به ساختن جنبشی انقلابی با هدف سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی خدمت نمی کند. هشیار باشیم!

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)
۲۲ ژانویه ۲۰۱۹