سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

شکست اردوغان در انتخابات استانبول، سرآغاز شکست های سنگین تر در آینده! - حسن رحمان پناه



اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣ تير ۱٣۹٨ -  ۲۴ ژوئن ۲۰۱۹


روز یکشنبه ٢٣ ژوئن ٢٠١٩ دومین دور انتخابات شهرداری استانبول بزرگترین شهر ترکیه برگزار گردید. نامزدهای اصلی رقابت بر سر مقام شهرداری، "اکرم امام‌اوغلو" از حزب "جمهوری‌خواه خلق" و نامزد "ائتلاف ملت"(جبهه سکولارها ، ناسیونالیست ها) در برابر "بن‌علی ییلدریم" نخست‌وزیر سابق و نامزد حزب "عدالت و توسعه"و نامزد ائتلاف جمهوری(جبهه اسلامگرایان) بود که با یکدیگر به رقابت پرداختند. این انتخابات از ساعت هشت صبح امروز به وقت محلی در شهر استانبول آغاز شد و تا ساعت ۱۷ عصر ادامه یافت. طبق شمارش بیش از ۹۹ درصد از آرای اخذ شده ، اکرم امام اوغلو نامزد ائتلاف ملت با کسب ۵۴.۰۴ درصد از کل آرا، در این انتخابات به پیروزی رسیده است. بنعلی یلدریم، نامزد ائتلاف جمهوری نیز با کسب ۴۵.۰۹ درصد از کل آرا پس از وی قرار گرفت . نامبزد حزب حاکم "عدالت و توسعه" شکست را پذیرفت و به رقیب خود تبریک گفت . مخالفین نیز بعد از اعلام پیروزی در خیابانهای استانبول به شادی پرداختند.
شورای عالی انتخابات ترکیه در ششم ماه مه، با قبول اعتراض حزب حاکم "عدالت و توسعه" نتایج رأی‌گیری ۳۱ مارس را باطل و برگزاری مجدد انتخابات در تاریخ ۲۳ ژوئن را اعلام کرد.
در انتخابات ٣١ مارس "اکرم امام‌اوغلو" از حزب "جمهوری‌خواه خلق" با تفاوت ١٣ هزار رآی بر رقیبش "بن‌علی ییلدریم" نخست‌وزیر سابق و نامزد حزب "عدالت و توسعه" پیروز شد. در پی اعتراض اردوغان و حزب مطبوعش به آنجام تقلب توسط مخالفین ، اما در اصل به دلیل وحشت از دست دادن بزرگترین کلان شهر ترکیه (استانبول) که اردوغان اعلام کرده بود "هرکس شهرداری استانبول را در دست داشته باشد سیاست این کشور را در دست دارد" و نامبرده قبل از رسیدن به مقام نخست وزیری و رئیس جمهوری، شهردار این شهر بود ، "شورای عالی انتخابات ترکیه" بر ابطال نتایج انتخابات پیشین و برگزاری دوباره انتخابات شهرداری استانبول در روز یکشنبه دوم تیر ماه رآی داد. تصمیم "شورای عالی انتخابات ترکیه" از روز اعلامش تا امروز، خشم و نارضایتی شهروندان استانبول را به همراه داشت که امروز نتیجه آن با شکست نماینده حزب حاکم "عدالت و توسعه" با تفاوت ٧٧٥هزار رآی نسبت به دور قبل که رقم ناچیز ١٣ هزار رآی بود، شکست سنگینی برای اردوغان و "اک پارتی" به حساب می آید.
استانبول به لحاظ اهمیت سیاسی، با ١٦ میلیون جمعیت، ٢٠درصد کل جمعیت ترکیه و مطابق با سازمان آمار ترکیه، "با ۹۷۰ میلیارد لیر یا به عبارتی ۱۶۶ میلیارد دلار حجم اقتصادی دارد که ٢٣درصد از تولید ناخالص داخلی کشور تشکیل می دهد ". این شهر که دو قاره اسیا و اروپا را به هم وصل میکند، قلب سیاست و اقتصاد ترکیه محسوب می شود.
انتخاب رجب طیب اردوغان در سال ١٩٩٤ به شهردار استانبول ، درخشیدن ستاره اقبالش و پیشرویهای آیندهاش در حزب و دولت اسلامی، از این شهر کلید خورد و در طول ٢٠ سال گذشته، استانبول از کانون های اصلی حمایت و پشتیبانی از حزب "عدالت و توسعه" بوده است. این شهر در تعیین سرنوشت و جابجای قدرت در حال و آینده ترکیه ، فراهم نمودن زمینه شکست های بزرگتر برای دیکتاتور این کشور (اردوغان) ، حزب مطبوعش و سیاست های اسلامیش در داخل کشور و کل منطقه ، حائز اهمیت فراوانی است. اردوغان اگاه بود و می دانست که شکست در انتخابات استانبول، سرآغاز شکست های بزرگتر برای وی ، حزب و دولتش در آینده خواهد بود. به همین دلیل نامبرده تمام توان و امکانات خود را در جنگ تبلیغاتی برای حفظ کرسی شهرداری استانبول از جمله یورش به مردم کرد در کردستان سوریه ، دست آوردهای "روژآوا" و وعده مجدد به شکست کشاندن آنرا برای چندمین بار جار زد. بمباران نظامی بخش های از کردستان عراق و از جمله کوههای قندیل به بهانه حضور حزب "کارگران کردستان"( پ ک ک) و به آتش کشیدن دست رنج مردم ستمدیده این مناطق جهت بسیج ناسیونالیسم و فاشیسم ترک پشت سر خود، تا اجازه ملاقات وکلای "عبدالله اوجان" رهبر زندانی "پ ک ک" با ایشان بعد از ٨ سال، به منظور تاثیر گذاشتن ایشان بر یک میلیون و هفت صد هزار رای دهنده کرد در استانبول، که از زندان و از زبان وکلایش درخواست نمود "حزب دمکراتیک خلق ها "(ه د پ) در "انتخابات بی طرف باشد" اما (ه د پ این پیام اوجلان را نادیده گرفت و از "اکرم امام‌اوغلو" حمایت نمود)، از دیگر ریسک های تبلیغاتی و عملی اردوغان بود. دیکتاتور ترکیه، حمله به استاد سابق و رقیب چند سال اخیرش "فتح الله گولن" که به تبعید خودخواسته در کشور آمریکا تن داده استه سر می برد، به منظور جلب رآی نیروهای بینابینی مذهبی و بسیج جریانات تندرو اسلامی در حمایت از کاندید مورد نظرش خودش ، تا وعده دروغین بهبود اقتصاد به شدت مریض و اسیب دیده ترکیه در دوران ریاست جمهوریش با وعده دروغین اتکا به مردم و شهر استانبول ، ریسک های سنگینی بود که اردوغان به آنان دست زد و به قول خودش "آن انتخابات ارزش ریسک کردن بزرگ را دارد" که البته نتیجه انتخابات، کل زحمات بی دریغ ایشان ، همکاران و کمپین تبلیغاتیش را بر باد داد.
پیروزی انتخابات امروز برای مخالفین " اک پارتی" میتواند آینده ترکیه و تحولات عمیق درون این کشور را بار دیگر و برخلاف میل جریان اسلامی و در رآس آن حزب و دولت (اردوغان) رقم بزند. این انتخابات قادر است بر سرنوشت اردوغان ، حزب عدالت و توسعه ، سیاست های ارتجاعی و مذهبی آن در داخل ترکیه و حمایت بی دریغ آن از گروههای بنیادگرای اسلامی، که حزب و دولت اردوغان، از حامیان و مدافعان اصلی آنان، از جمله "داعش" بوده است، تآثیر بگذارد و در همان حال یکی از دلایل شکست "اک پارتی" و نماینده آن در این انتخابات را از این زاویه نیز باید مد نظر قرار داد. از سوی دیگر، شکست در این انتخابات برای اردوغان که بعد از "کمال اتاتورک" بنیانگذار و پدر "ترکیه نوین"، خود را مقتدرترین حاکم این کشور تا به حال می داند و برای انتخابات های آینده نیز برنامههای در سر دارد، اولین و بزرگترین شکست حیات سیاسیش محسوب می شود. شکستی که جبهه مخالفین آنرا در داخل حزب ، دولت و در بیرون آن متحدتر و مقدتر می نمایند و سرنوشت سیاسی ایشان و حزبش را در آیند رقم خواهد زد.
اما آنچه بطور قطع شکست اردوغان و حزب "عدالت و توسعه" را در دور دوم انتخابات شهرداری ترکیه با از دست دادن آن حجم از تفاوت آراء نسبت به سه ماه قبل رقم زد(٧٧٥هزار رآی در دوم ، نسبت ١٣هزار رآی در دور اول) ، از سوی ناشی از شکست سیاست های به شدت ضدمردمی آن از جمله ، بحران اقتصادی عمیق حاکم بر این کشور، سقوط ارزش پول این کشور لیر ، کاهش قدرت خرید مردم ، گسترش روز افزون بیکاری ، سیاست های ضد دمکراتیک علیه سنت های سکولار و غیرمذهبی در این کشور و حمایت فعال از بنیادگرایان اسلامی در داخل و خارج از ترکیه و کل منطقه ، محدود کردن حق آزادی اندیشه و بیان و نهادهای دمکراتیک و مدنی و تعرض روزانه به آنها و شکست در سیاست های منطقهای، بویژه علیه مردم کردستان سوریه و تجربه "روژآوا" بود. از سوی دیگر همکاری مخالفین اردوغان و بسیج و اتحاد آنان در حمایت از یک کاندید ، "اکرم امام‌اوغلو" از حزب "جمهوری‌خواه خلق" ، بویژه حمایت "حزب دمکراتیک خلق ها "(ه د پ ) با طرفداری اکثریت کردهای ساکن استانبول از این حزب که تعداد واجدین دارای رآی آن بیش از یک میلیون و هفت صد هزار رآی دهنده برآورد شده بودند، فاکتور دوم این شکست به حساب می آید.
اما و در همان حال، نباید شادی طرفداران شکست اردوغان ما را از دیدن یک حقیقت ساده بازدارد . انهم این است که جنایات حزب و دولت اردوغان طی چند سال اخیر در داخل و خارج ترکیه ، بویژه در حمایت ، تقویت و پروار کردن بی دریغ گروههای ضدانسانی و بنیادگرای مذهبی از نوع " القاعده ، داعش، جبههالنصره، تحریر الشام و ...." لازم است ماهیت واقعی رقیب آن ،حزب "اکرم امام‌اوغلو" ، حزب "جمهوری‌خواه خلق" را از اذهان پاک و یا مخدوش ننماید. حزب "جمهوری خواه خلق" حزبی است که در سال ١٩٢٣ توسط "کمال اتاتورک" بنیانگذار ترکیه "نوین" با افکار به شدت ناسیونالیستی تآسیس شد. کشتار و قتل عام مردم کردستان و انکار هویت اجتماعی و "ملی" آنان و ملقب نمودن آنان به "ترک های کوهی" ، ویران نمودن بیش از ٤هزار روستای آنان و اقدام به پاکسازی قومی ، بخشی از کارنامه سیاه و خونبار این حزب در طول حیات سیاسی آن است. تقابل با افکار کمونیستی و عدالت طلب ، سرکوب مبارزات کارگری ، دانشجویی و زنان برابری طلب ، بخشی دیگر از کارنامه دوران قدرت و حاکمیت این حزب و رهبران مختلف آن می باشد. بنابراین مردم و رآی دهنده استانبول در "انتخابات" روز یکشنبه در میان " بد و بدتر" ، بد را انتخاب نمودند. تردیدی نیست اگر حزب "جمهوری‌خواه خلق" با سیاست های راست و نژاد پرستانه هم اکنون و طی سالهای گذشته در رآس قدرت می بود ، بسیاری از مصائب و معضلات تحمیلی امروزبر جامعه ترکیه، از جمله سرکوب آزادیهای دمکراتیک ، مطالبات کارگران ، زنان، دانشجویان ، اقلیت های ملی و مذهبی و ... ، را بر این کشور تحمیل می نمود و ژنرالها که تاریخ خونباری در ترکیه دارند ، چه آشکار و چه پنهان، به جای مسئولین حزب "اک پارتی" زمامدار این کشور می بودند.
سرنوشت حال و آینده ترکیه و دیگر کشورهای منطقه قرار نیست و نباید در جنگ و جدال گروههای ارتجاعی و واپسگرای مذهبی و ناسیونالیستی تعیین گردد. جبهه سوم ، جبهه کارگران و زحمتکشان ، جبهه کمونیست ها و انقلابیون، جبهه زنان و جوانان آزادیخواه و برابری طلب ، جبهه چپ و سکولار جامعه، قوی ، صاحب نیروی عظیم بالفعل و امروزی است . اما متاسفانه پراکنده و متشتت است. از حزب و ستاد رزمنده ، کمونیستی و انقلابی هدایتگر خود محروم است. چنین احزاب و سازمانهای ، برنامه ، استراتژی، سیاست و افق سوسیالیستی در ابعاد اجتماعی کشوری، منطقهای و بین المللی ندانرد و اگر احزاب و جریانات کشوری محدودی هم که وجود دارند در حاشیه سیاست محل فعالیت خود قرار دارند و در جهان گلوبال و میدیای عظیم افکارساز جهان سرمایه سالار، صدایشان به جای نمی رسد. نهاد و تشکل های کارگری و تودهای اجتماعی انقلابی که یکی از ارکان اصلی تودهای نمودن حزب رزمنده و سوسیالیستی هستند ، از برنامه ، ماهیت ، بافت و پایگاه اجتماعی مردمی خود جداشده و در بسیاری از موارد ، در غیاب صف مستقل و طبقاتی خود، در حاشیه سیاست و یا در خدمت به اهداف و سیاستی قرار می گیرند که نه تنها در خدمت به طبقه آنها نیست، بلکه در ضدیت با مصالح و منافع طبقاتی و سیاسی آنان قرار دارد. انتخابات پارلمان اروپا و رشد چشمگیر جریانات دست راستی ، نژادپرست و ضد خارجی از این واقعیت ناشی می شود . پیروزی ناسیونالیسم ترک در مقابل اسلامگرایی اردوغان و "اک پارتی" اگرچه ، پیروزی در برنامه و سیاست جداگانه نیست ، اما شکست اردوغان با سیاست های فاشیستی و بنیادگرایی مذهبی، میتواند سرآغاز نوینی در شکست اقتدار آن و گام نخست در زدودن فضای رعب و وحشت حاکم بر جامعه ترکیه و کشورهای همجوار آن باشد. جبهه چپ ، سکولار، کارگری و سوسیالیست ، میتوانند و لازم است نیروی و توان مبارزاتی و انسانی خود را در ابزار و نهاد حزبی و تودهای خود ، فارغ از اسلامگرایان و ناسیونالیست ها سازمان دهند. جبههای که ضامن پیشروی و کسب دست آوردهای ارزشمند و مبارزاتی برای جامعه سکولار و آزادیخواه ترکیه و کل منطقه خواهد بود.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست