عنوان : روس گرایی
آقای اردشیر قنواتی سلام. ن
وشته های پیگیرانهٔ شما در مورد سیاست های منطقه و نقش روسیه می خوانم. بضمن ستایش از نظرات به موقع شما، برخی گرایش هایی را می بینم که قابل تذکر دانستم.
تشکیل این اجلاس سه جانبه آن هم با شرکت دو قدرت بزرگ جهانی و یک کشور متخاصم از نظر افغانستان یعنی پاکستان آن هم برای همکاری با طالبان که بزرگ ترین اپوزیسیون بنیادگرای دولت این کشور است، تحت هر نام و به اسم هر ضرورتی، دخالت در امور داخلی آن کشور است.
روس گرایی باعث شده این حقیقت آشکار را نادیده بگیرید و آن را توجیه کنید، چرا؟ مسلم است که روسیه دارد حضور و قدرت منطقه ای خود را به کمک پیمان های سه و یا چند جانبه تقویت می کند و گسترش می دهد. می توان از نظر ژئوپلیتیک با این سیاست ها و پروژه ها موافق و به آیندهٔ آن خوش بین بود و یا با توجه به مرز مشترک طولانی کشور با روسیه و تاثیر قدرت گیری بیش از پیش آن نگران. در هر حال غیر منطقی خواندن اعتراض افغانستان به آن توجیهی نا معقول به نظر می رسد.
همچنین پای دیگر این اتحاد سه گانه جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی از مدت ها قبل با طالبان در تماس بوده و این تماس ها را هر روز گسترش داده و این روزها تا حد پشت جبههٔ این نیروی ارتجاعی ارتقاء داده است به طوری که فرمانده آن را به ایران دعوت کردند و ضمن معالجات ، مذاکرات استراتژیکی هم گویا با او انجام داده اند. بگذریم که با لو رفتن او توسط ماشین تروریست کشی و در کنارش آدم کشی پهبادی اوباما کشته شد و به همین دلیل این سفر به رسانه ها راه یافت. به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران هم در این بازی شرکت دارد، اما به دلایل عدیده ای درست مشابه با در اختیار قرار دادن پایگاه نوژه به بمب افکن های روسی (احتمالا قرارداد همکاری های استراتژیک) فعلا علاقمند به رونمایی از آن نیست.
تحلیل مسائل منطقه ای به صورت مستقل و خارجی (جهانی)، آن هم درست وقتی کشور ما در گیر آن است و سیر این رویدادها می تواند بر سرنوشت و آینده تحولات در کشورمان اثر بگذارد، روش درستی برای تحلیل نیست.
یک تحلیل گر ایرانی می تواند و باید در هر تحلیلی منافع ملت خود را فراموش نکند و آن را بیان کند.
می نویسید:
«این نشست سه جانبه فعلا در حد همین توافقات "حوزه پیرامونی" قابل قبول است اما در آینده هرگونه نشست یا مذاکرات صلح در خصوص بحران افغانستان الزاما باید با بازیگران اصلی در کابل هماهنگ و رایزنی قرار بگیرد. روس ها باید بپذیرند که طالبان را نمی توان به عنوان بدیل دولت کابل و شریک در عرصه ژئوپلتیک حتی در مبارزه با داعش بدون هماهنگی یا احتمال نقض منافع افغانستان به کار گرفت.»
آیا خود این پاراگراف نقض توجیهات قبلی نیست.
بعد چرا سخنگوی آنان می شوید؟ آیا بهتر نیست این داعیه ها و اهداف سیاسی را از زبان خود دست اندرکاران و به نقل از خبرگزاری های خودشان کد کنید؟
آقای قنواتی عزیز! شما در کدام جبهه شمشیر می زنید؟
۷۷۶۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۲ دی ۱٣۹۵