عنوان : شستشوی حکومت
پاسخ مبسوط مجال می خواهد اما تنها در مورد توطئه پنداری! باید گفت که دولت کنونی بی گمان شاگرد دولت سازندگی است که آگاهانه نسخه های پیچیده شده برای ریشه کنی صنعت و تولید کم رمق در ایران را دنبال کرد تا بازار ایران در بست در اختیار کالای خارجی بیفتد. هم اکنون بیشتر درآمد زحمتکشان صرف خرید کالای بی ارزش و کم دوام تولید خارج یا تولید شده با دستگاه های قراضه با مواد اولیه ضعیف می شود. چند این شب و ریاکاری؟ گوشه چشمی هم به زحمتکشان داشته باشید! کدام توسعه توسط امیرکبیر جمهوری اسلامی و پیروانش رقم زده شد تا ما هم رای به صندوقشان بریزیم؟ شما دشواری های مردم را در حد اندکی کارتن خواب کاهش می دهید تا نتیجه دلخواه شما بدست آید و «خود گویی و خود خندی»؟ شما کارگرید که با یک میلیون تومان در ماه مثلا گذران کنید؟ شما معلم باز نشسته اید که با ۱/۵ میلیون دریافتی پس ازسی سال خدمت با مدرک کارشناسی گذران کنید؟ شما جوان تحصیل کرده بیکارید؟ ناتوان و دردمند کردن نیروی کار و فعال ایران با طرح های خصوصی سازی صنایع و تعدیل نیرو، راه توسعه بوده یا توطئه؟...
۷٨۵۶۵ - تاریخ انتشار : ۲۷ اسفند ۱٣۹۵       

عنوان : گسترش بحثهایِ معقول و خالی از جنجال پیرامونِ مسائل مبتلابه کشور
هموطن گرامی آقای بهرام خراسانی، ضمن سپاس از آرزوی نیک و پیشاپیش شما برای همه ی ایرانیان در سال جدید شمسی، بدینوسیله برای شما آرزویِ سالی خوش دارم.

شما در منطقی جذاب می نویسی؛ «...یک تن کارتن‌خواب هم در هر کشوری زیاد است...»، ولی پس از ایجاد این معنایِ زیبا می نویسی؛ «... اما این تصویر که گویی ایران پر از کارتن خواب و گورخواب و کولبر است، گونه‌ای خودفریبی است...»

جهت روشن شدنِ اذهان لازم دیدم که بنویسم، کارتن خوابها و معدودی گورخوابها در محدوده ی تهران بزرگ و بعضاً دیگر شهرهایِ بزرگِ کشور گزارش و مشاهده شده اند. و همانگونه که شما هم می نویسی یک کارتن خواب هم در هر کشوری زیاد است.
و موضوع کولبران نیز فقط در مناطق مرزی چون کردستان امکانِ اتفاق دارد. و این اسفبار است، که جوانان کشور، در این مناطق، بجایِ اشتغال به تحصیل و سپس شغلی مولد، کولبر اجناسی می شوند که سود اصلی آن در جیب سرمایه دارانی سرازیر می شود که ریالی برایِ مشقاتِ کولبران هزینه نمی کنند.

و همزمان آشفتگیِ جناحهایِ سیاسی درونِ نظام ج.ا. و پیرامون آن، به گونه ای است که هر یک از این جناحها، با اینکه هر یک به نوعی از این نظام حمایتی کامل می کنند، اما بوقت رو شدنِ افتضاحاتِ اجتماعی از قبیل اختلاسهای میلیاردی، فروش دختران جوان ایرانی در کشورهای حاشیه ی خلیج فارس، رشد تصاعدیِ اعتیاد در بین جوانان کشور، قضیه ی پر سر و صدای کارتن خواب و گورخواب و کولبر و.... چنان برخورد می کنند، که گویی یک دسته موجوداتِ فضایی ناشناخته مسبب این بلایا بوده اند، و نه سیاستهایِ مریض ج.ا.

بنابراین پرداختن به افتضاحاتِ ج.ا. را نه تنها خودفریبی نمی دانم، بل پرداختن به این دست از مسائل مصیبت بار اجتماعی عین مبارزه با استبداد، ممیزی و خودممیزیست.

با شما کاملا هم اندیشه ام در اینکه؛ «.... امروز از هر کسی که بتواند کوچکترین گامی در راه ستیز با خودکامگی و به سود بهبود زندگی مردم بردارد، باید پشتیبانی کرد حتی اگر علی مطهری باشد...»
اما در عین حال به خودم، به شما و همه ی دوستان صمیمانه پیشنهاد می کنم، انتقاد از شرایط موجود را به حسابِ آب ریختن به حساب این و آن واریز نفرمائیم. چرا که مهمترین منبع برای فساد و رشد آن در هر جامعه و اجتماعی بسته بودن دربِ نقدِ آزاد، و تشویق ممیزی و خودممیزان است.

و در جایی دیگر از مطلبت می نویسی؛ «...با نگاهی به برخی سایت‌های نیروهای اوپوزیسیون، می‌توان دریافت که موضع‌گیری آنها در پرسمان‌های اجتماعی، ناخواسته بیشتر همسو با نیروهای هوادار بیت رهبری و سپاه است و آب به آسیاب آنها می‌ریزد...»
کاش به همراهِ طرح نگاهت در این زمینه، مثالهایی از همسوییِ نیروهای اوپوزیسیون، در پرسمان‌های اجتماعی با نیروهای هوادار بیت رهبری و سپاه را می آوردی. چرا بر این تصورم پرداختن به مطالبی از این دست، به فرایندِ گسترش بحثهایِ معقول و خالی از جنجال پیرامونِ مسائل مبتلابه کشور یاری می رساند
۷٨۵۵۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۵