سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

پاداش یا کیفر؟! و دو سروده ی دیگر - اسماعیل خویی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : مرضیه شاه بزاز

عنوان : فلسفه ای پیچیده که تسخیرت می کند
بنظر می آید مرگ هنرمندان و فرزانگان سرآغاز جاودانگی آنهاست، چرا که مچموعه ی طبیعی بشریت آنها، پاره ی مکانیکی خود را که همانا خصایص و تلاشهای آنها برای بقا است، از دست می دهد و پاره ی فرزانگی و هنر آنها بر تخت (اسب) می نشیند و یکه تاز می شود. به تعبیری هنرمندان و فرزانگان به آرزوی دیرینه ی بشر که داشتن روح -بخش نامیرای وجود- رسیده اند، روحی که خود آفریده اند. و اما شعر شاعر و فیلسوف ما، در پیچیدگی خود، ما را کلافه می کند، "کیفر" در تعبیر فلسفی همانقدر زیباست که در جهان علمی و محیط زیستی، هر چند که فکر می کنم بیشتر رو به فلسفه داشته. شعر اول و نبرد با خویشتن را باید خواند و خواند و در آن تامل کرد و آنگاه آفرینها به سراینده اش گفت. با آرزوی سالهای پر از سلامتی برای دکتر خویی.
۷۹۷۴۱ - تاریخ انتشار : ۷ خرداد ۱٣۹۶       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست