عنوان : آرزومند دیدار آنسوی هر دیوار, نیازمند بالا کشیدن خویش است از پستگاهی که بر آن استاده ست!
کوشش در راه اتحاد و یا وحدت نیروها بیگمان گامی به پیش در راه بهروزی مردم کشورمان است. بدون همراهی و همگامی نیروها, سازمان بخشی جنبش مردمی و در نتیجه پیروزی آن بر حکومت ویرانگر و تبهکار اسلامی پدید نخواهد آمد. هم میهن گرامی, آقای فریبرز ستاری, بجای دیدن سوی مثبت تلاش سه نیروی درگیر در این پویه, از هم اکنون جامه ی نومیدی بر آن می دوزد!
یکی از منشورهای چهارگانه که در دور یکم پیش نهاده شد بر آن بود که نه روی اشتراکات که روی رفع اختلافات وحدت میتوان کرد! گیر پایه ای چنین دیدگاهی ندیدن تغییر (ناگزیر) در زمان پیمایش راه از یکسو و مشروط کردن حرکت بسوی وحدت به حل اختلافات همیشه-موجود و یا پیوسته-رخ-دهنده بود. همان زمان پیدا بود که گرایش پشت آن منشور (شش نفره) آگاهانه پای وحدت نخواهد رفت و یا, در اسارت چنین نگرشی, تمایل و توان لازم برای وحدت نخواهد داشت. دیدیم که چنین نیز شد... این گونه تفکر, دانسته یا نادانسته, جانبخش ویروس پراکندگیست که نزدیک به چهار دهه به جان چپ افتاده ست...
این قانون زندگانیست که راه گر هست, با رفتن به پایان می رسد. در میان راه, همیشه, جلوه های نو پدید می آیند و نگرش ما را دگرگون میسازند. گام نخست, آغاز بزرگ این دگرگون شدن است. ارجش بنهیم!
بامید همگرایی هر چه بیشتر نیروهای ایراندوست برای بهروزی سزاوار مردم میهنمان!
٨۰۲۹۵ - تاریخ انتشار : ۷ مرداد ۱٣۹۶       

عنوان : نزدیکی کاروان وحدت چپ به کجا؟
به جا و منطقی است این برآورد رفقای اخبار روزنسبت به فاز دوم پروژه وحدت چپ، که کاروانی از نیروهای چپ بعد از سالیان از جرس کاروان هرچند با گام های کند طی طریق کرده است ولی تاکنون به کاروانسرایی نرسیده تا بر آن خیمه خرگاه بنیاد کند. مدیران کاروان پروژه وحدت چپ هنوز در افق اپوزسیون، طلیعه رسیدن به دروازه ای را می دهند که اگر سراب نپنداریم راه به جایی نخواهد برد. نگاه من نسبت به پروژه وحدت چپ ناشی از بدبینی و منفی نگری من نیست. همچنین دال بر بی اعتقادی به هرگونه تلاش منطقی برای وحدت چپ نمی باشد. واقعیت نیروهای چپ و میزان تمایل به وحدت در برابر مدیران پروژه وحدت چپ پرونده گشوده ای است اما نمی دانم چرا مدیران پروژه پذیرای آن نیستند. یادمان هست در فاز اول پروژه وحدت چپ ۴ جریان مطرح چپ خارج کشور گردهم آمدن تا دروازه حزب بزرگ چپ را بگشایند که نشد و در راه فتح و گشایش ناموفق، تشکلی از سه تشکل خواستار پروژه از ادامه همراهی با کاروان خودداری کرد. ولی بنابه دلائلی نامعلوم شاهد ان هستیم که دوتشکل مدعی کاروان به جای آسیب شناسی علت ناکامی، دوباره به ادامه پروژه وحدت اصرار می ورزند. حالا ما مانده ایم و این ادعا که کاروان وحدت چپ کی به دروازه ی می رسد. خواننده فکر می کند که کنگره مشترک پایان فصل افتراق و پراکندگی و آغاز دوران یکپارچگی است. این ادعا را با گفته محمد اعظمی از اتحاد فدائیان خلق ایران در این گفتگو محک می زنم که در مقام مسول "هیئت برگزاری کنگره مشترک" در باره ی چشم اندازه پروژه وحدت می گوید: وحدت نیروهای چپ موضوع بسیار مهمی است و گام برداشتن در این راه سخت و دشوار است. بی جهت نیست که چپ ایران امروز به رغم همه فداکاری ها و جانفشانی‌هایش در این نقطه ایستاده است و به اندازه شمارش و به میزان توانش، اثرگذار نیست." در برابر موضع محمد اعظمی آقای خلیق به وضوح موقعیت چپ را کنار می زند تا شاید آن را واشکافی نکند که اگر چپ جریان اثر گذار است با کدام نشانه ؟ و اگر اثرگذار نیست چرا نیست؟ زیرا اثرگذار نبودن چپ ایران چالش برانگیز خواهدبود و این گمانه را دامن می زند که چون چپ نیرویی مطرح نیست که نمی تواند اثرگذار باشد. بنابراین این اختلاف موضع دو مدیر پروژه وحدت چپ چشم اسفندیار دیگر پروژه وحدت چپ است همانگونه که تعدد منشورهای مختلف پاشنه آشیل پروژه وحدت جپ در فاز اول بود. معتقدم نتیجه فاز دوم پروژه وحدت چپ چیزی نخواهد داشت جز انشعاب و افتراق ذیل تلاش مجدد برای وحدت چپ.
٨۰۲٨٨ - تاریخ انتشار : ۵ مرداد ۱٣۹۶       

عنوان : تبریک
به امید موفقیت هر چه بیشتر.
٨۰۲۶۶ - تاریخ انتشار : ۲ مرداد ۱٣۹۶