سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

گروگانگیری چپ

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : فریبرز ستاری

عنوان : وحدت چپ فقط برای فراهم کردن امکان ادغام تشکیلاتی چپ است
با عرض پوزش بی مقدمه چینی می پرسم، پروژه تلاش وحدت چپ دراین چند سال چه نتیجه ای داشت؟ تاکید می کنم که تشکل های پروژه وحدت نتوانستند وحدت کنند بلکه بر سر نکات معینی توافق کردند. پس این روش یعنی توافق بر سرنکات مشترکی که مثلا گرایشی از چپ بند نافش را با اصلاح طلبان اسلامی قطع کند تا پروژه عاقبت خوش پیدا می کند هر گز منجر به وحدت نخواهد شد. برای دستیابی به وحدت چپ خواه در قالب پروژه تشکل فراگیر چپ و یا در کالبد روند و پروسه می بایست راهی را نشان داد که بتوان در آن راه به "توافق" رسید و سپس به وحدت دست یافت. شواهد نشان می دهند پیوستگان به پروژه وحدت چپ ایران چپ ایران می خواهند وسیعترین میزان نیروهای چپ را حول منشور و یا فورمولبندی خاصی گرد آورند و برای حرکت به پیش خود ساختاربندی مناسبی برای آن بیافرینند. اما از اقبال خوب یا بد این هم نشد و سماجت عده ای باعث شد نه آن چند منشوری در قالب منشوری واحد فورمولبندی شود و نه چنین ساختاربندی بوجود بیاید. در خلال این همه کوشش اگر بجای فراهم آوردنِ امکان ادغام تشکیلاتی نیروهای مختلف چپ در یک تشکیلات واحد و بزرگ، تلاش را، متمرکز بر یافتن فراگیرترین خواستها می شد، به طور یقین امروز تشکل های چپ میتوانستند حول برنامه ای مدون متحد باشند، بی آنکه اجباری در گسست از تشکیلات خود باشد که نتیجه اش فراهم کردن زمینه اضمحلال این یا آن سازمان و ادغام شدن در یکدیگر مطرح باشد.
٨۰۴٣۰ - تاریخ انتشار : ۱٨ مرداد ۱٣۹۶       

    از : آرمان شیرازی

عنوان : پشتیبان هر تلاش و سخنی باشیم که از گوهر همراهی نشان دارد...
در نگرگاه رهبران و سرجنبانان مارکسیزم (از خود مارکس گرفته ... تا چه گوارا), عشق به آدمیان و انسانیت پایه ای ترین انگیزه برای فداکاریهاست. اصولا مارکسیزم, بیک سخن, ستیز با ناروایی ها برای بهروزی انسان هاست. فدائیان از آغاز (جدا از کمبوهایشان) نماد بلورین چنین اندیشه ای بودند! برین پایه, این گفته ی هم میهن گرامی (خانم یا آقای) جوادی که "از کدام اصول میگوئید ولی تا آنجا که من به یاد می آورم جملگی از احساسات ما بر میخواست نه از اصول", در بخشنده ترین نگاه, شگفت آور است چرا که اصول در اندیشه ی ما از احساسات انسانی برای انسان ها پدید می آیند!
ازین گذشته, گفتگوی اصلی روی لنگی و بیماری چهل ساله ی "چپ" است که با پرداختن به فرعیات (مانند یارکشی ها, ستیز های شخصی کژبنیاد, گروه گرایی ها و دسته بازیها) از وظیفه ی اصلی خود رویگردان بوده است! در برابر سرنوشت بهروزی مردم میهنمان نه نام افراد و گروه ها که خلوص, محتوی, سازمان یافتگی و ژرفای رزم (جمعی) ماست که اهمیت دارد.
نخستین وظیفه ی "چپ" درین برهه رها کردن "باشگاه های بی رونق و پراکنده" و پدید آوردن یک گردان نیرومندست که بیشترین دلسوزان میهن را بر بنیاد همه-پذیرترین خواسته های زحمتکشان و مزد بگیران (مانند جدایی دین از دولت, آزادی زندانیان سیاسی, برابر حقوقی شهروندان, حفظ و بهسازی محیط زیست و ...) در یک گردان رزمنده متشکل سازد. هر تلاش اصولی و برنامه ی کارا و تغییر آفرین را پس از شکل گیری چنین باهماد (اتحاد) گسترده میتوان به انتظار نشست.
روی "افتخارت گذشته" نشستن, هدر دادن انرژی و وقت و نیرو از یکسو و سرباز زدن از انجام وظیفه اصلی ست. باید که "چپ" به خود آید و بهانه های رنگ-رنگ را به کناری نهد. اینهمه لختی, کند-جنبی و هدر دادن وقت از سوی "چپ" در نگاه تاریخ (با توجه به ماهیت تبهکار و ویرانگر حکومت اسلامی) فراموش کردنی و بخشودنی نخواهد بود.
نمیدانم چه زمان خواهیم آموخت که از قبیله ی ایرادگیران رویگردان شده و پشتیبان هر تلاش و سخنی باشیم که از گوهر همراهی نشان دارد...
٨۰۴۱٨ - تاریخ انتشار : ۱٨ مرداد ۱٣۹۶       

    از : پرویز مرزبان

عنوان : آقای ایشچی رهبری را تعریف کنیم
رهبری چیست ؟
وقتی در پاسخ به کامنت یکی از دوستان در باره «وجدت چپ» از جمله می نویسی
: "....... تقصیر رهبران و حطوط فکری حاکم این جریان ها می باشد. "
نشان میدهد که مشکل از آن چه نصور میرود بزرگتر است.مگر میشود یک تشکیلات سیاسی بدون پایه و اعضا در جامعه تاثیر گذار باشد؟
یک ـ در خارج از کشور آزادی وجود دارد.
دو ـ دوران اطلاعات و اینترنت است.
سه ـ رهبری بدون پایه ی تشکیلاتی و مادّی معنی ندارد سازمانهای سیاسی می توانند از طریق اینترنت میزان مقبولیت خود را نشان دهند هیچ بهانه «امنیتی » قابل قبول نیست.
چهار ـ در هر سازمان جدّی سیاسی خصوصا مارکسیستی ـ کوچک وبزرگ ـ پایه تشکیلات و رهبری مسئول اند مگر رهبری مادام العم و غیر انتخابی باشد.
نتیجه:
بدلایل فوق استدلال شما قابل درک و قبول نیست:" اینکه چپ ایران قادر نبوده است زیر یک چطر واحد گرد آمده و در شرایط احترام متقابل به نظرات متفاوت در راستای استراتژی سیاسی تحول حرکت نمایند، تقصیر رهبران و حطوط فکری حاکم این جریان ها می باشد."

«رهبران » گروه های چپ در خارج از کشور فکر می کنند اتوماتیک «مرکز ثقل» جهان اند و اصلا ارزیابی ای از عملکرد خود ارائه نمی کند و اهمیت هم نمی دهند که هزاران هوادار چپ در این سالها منفعل شدند. حکومت کشتار هم این موضوع را می داند. چرا سازمانهای چپ حاضر نیستند سایت های خود را بروی هواداران و اعضای خود باز کنند؟ باید اطلاع رسانی کرد تا جاذبه ایجاد شود. تاسف انگیز است که سایت های زرد فعال تر به «وظایف » خود مشغولند. وقتی چپ ها درست قدم بردارند حتما با اقبال مردم روبرو خواهند شد و حق عضویت و کمک های مادی نیز آنها را مثل تمام دنیا برای ادامه کاری حمایت خواهد کرد. ما خیلی زمان از دست داده و میدهیم . تعارف را کنار بگذاریم.
٨۰٣۹۹ - تاریخ انتشار : ۱۷ مرداد ۱٣۹۶       

    از : جوادی

عنوان : نام و ننگ در عرصه ی سیاست ایران
آقای شیرازی شما را نمی دانم لیک من ۶۰ را گذرانیده ام و به اندازه ی کافی تاوان آرمانخواهی خود را داده ام. من نمیدانم شما از کدام اصول میگوئید ولی تا آنجا که من به یاد می آورم جملگی از احساسات ما بر میخواست نه از اصول، و شعار بر شعور در نزد ما می چربید.
حق با شماست من و امثال من بی اندیشه ایم، دهان دریده ایم و از تاریکی سنگ می اندازیم ولی بالای غیرتتان بیش از این انرژی سازمان اکثریت را به هرز نبرید. ۱۰ سال بس است. باور کنید آنچه را که امثال جناب ایشچی "ضرورت سیاسی حیاتی روز" می خواند هیچ مبنائی در پراتیک سیاسی/اجتماعی ایران ندارد. این دوستان اراده گرایانه آرزوهای خویش در جایگاه ضرورتهای تاریخی نشانده اند و از آن بدتر حاضر به پذیرش این واقعیت ساده نیستند که آن پروژه شکست خورده است. و اگر نمیروند حزب مورد نظرشان را همچون بقیه ی جریانها تاسیس نمایند باور بفرمائید که نیک میدانند خارج از سازمان اکثریت محفلی بیش نخواهند بود. این کوشش را شورای سوسیالیستها؟! نیز نمود، نگرفت و رفت. این دوستان هنوز نپذیرفته اند که سازمان اکثریت دیگر یک سازمان ایدئولوژیک نیست.
اشاره اندک و نا مشخص شما از واقعیات؟! و سپس پیش کشیدن "روی اصول پرشمار همه-پوشان و همه-پذیر میتوان و باید دور هم آمد" نشان از بی خبری دارد. بی خبری از آن جهت که اگر کار به همین آسانی و در همین حد که شما می پنداری، شدنی بود تا بحال سازمان اکثریت به تنهائی انجام داده بود و حداقل هر چهار سال یکبار در دوران انتخابات دچار سکته ی سیاسی نمی شد.
اما دوست گرامی اینها همه ننگ نیست، واقعیت است و این بخش از جنبش چپ ایران همین است که هست، لطفا ً توقع شق القمر نداشته باشید.
٨۰٣۹۵ - تاریخ انتشار : ۱۶ مرداد ۱٣۹۶       

    از : آرمان شیرازی

عنوان : سنگ اندازی از جایگه تاریک...
هم میهن گرامی, دنیز ایشچی, مطلب بسیار مهمی طرح کرده و در آن به لنگی اسفناک پای "چپ" اشاره میکند که پس از یک دهه, هنوز نفس-زنان گام نخست, درجا میزند! آیا این درماندگی ننگ آور نیست؟ اندکی بیندیشیم... آیا بررسی واقعییات نشان از آن ندارد که سنگ اندازی این دسته و مقاومت آن هسته و بازی رسته ی دیگر راه-بند پیشرفت این مهم گردیده است؟ آیا درک این امر بدیهی دشوار است که روی اصول پرشمار همه-پوشان و همه-پذیر میتوان و باید دور هم آمد و, پاکبازانه و آزاد از هرگونه بهانه, کاری تغییر آفرین, آنگونه که نیاز مردم میهن ماست, انجام داد؟
ما را چه میشود که بدون بکارگیری اندیشه, دهان-گشاده, میگوییم و چون سنگ اندازان از جایگه تاریک, روی پنهان میکنیم؟ چگونه ست که (خانم, آقا و یا در-گذری میان این و آن) "جوادی", بدون پرداختن به موضوع نوشتار, دیگران را دست می اندازد! زمانی بود که پایبندی به اصول در میان ما جای والایی داشت. به نگر می آید که حکومت چهل ساله ی تبهکاران اسلامی کیفیت های بسیاری را از بیشینه یاران قدیم ما گرفته است...
٨۰٣۹۰ - تاریخ انتشار : ۱۶ مرداد ۱٣۹۶       

    از : دنیز ایشچی

عنوان : جواب
جناب جوادی؛ وقتی کشتی سازمان در تلاطم طوفان های سیاسی مسیر اشتباهی را در پیش بگیرد، چاره کار تاثیرگذاری در هدایت آن در راستای صحیح می باشد، نه جهیدن در آب دریا. آنچه ما را به هم پیوند میدهد قویتر از آنهائی است که ما را از هم بپاشد.
جناب مسعود معمار، مساله وحدت چپ یک پروژه تحقیقی آکادمیک نیست، بلکه یک ضرورت سیاسی حیاتی روز می باشد. وظیفه اساسی یک سازمان سیاسی داشتن یک استراتژی شفاف، مستقل و منحصر به فرد آن می باشد. وظیفه یک سازمان سیاسی تاثیرگذاری بنیادین سیاسی آن در شراط بحرانی سیاسی می باشد. اینکه چپ ایران قادر نبوده است زیر یک چطر واحد گرد آمده و در شرایط احترام متقابل به نظرات متفاوت در راستای استراتژی سیاسی تحول حرکت نمایند، تقصیر رهبران و حطوط فکری حاکم این جریان ها می باشد. حزب سیاسی که آمادگی لازم را جهت کوبیدن مهر خویش بر جنبش های سیاسی در شرایط ضرور را نداشته باشد یک باشگاهی از بازنشستگان سیاسی بیش نیست. بگذارید خیلی ساده بگویم، جریان وحدت میتواند یکی از اساسنامه های کامل یکی از پیشرفته ترین سازمان های چپ جهان، یا ایران ( مثلا سازمان اکثریت) را بعنوان مدل اولیه انتخاب کرده با کمی تغییرات جزئی در دستور کار کنگره قرار دهد. این مساله در مورد منشور و برنامه هم صدق می کند. تنظیم منشوری که در آن به موضوع های عدالت اجتماعی، آزادی، حقوق بشر، حمایت از مسائل زیست محیطی، سوسیالیسم، جدائی دین از سیاست خواهد پرداخت، کار چند روزه ای بیش نیست، تا چه برسد به توجیه ده ساله.
٨۰٣٨۶ - تاریخ انتشار : ۱۶ مرداد ۱٣۹۶       

    از : جوادی

عنوان : دو پیشنهاد و یک سوآل
۱- پیشنهاد می کنم آقای سهراب مبشری یک نگاهی به این نوشته بیندازند چون خوراک لازم برای نوشته بعدی "نقد زبان" در آن بسیار است.
۲- اینگونه که پیداست نویسنده و همفکرانش هم در درون سازمان اکثریت و هم در درون "وحدت" انجام نگرفته چپ گروگان گرفته شده اند. و آنگونه که از فحوای کلام ایشان پیداست گروگان گیران هم ول کن نیستند. پیشنهاد می کنم این دوستان وقت تلف نکنند چون انقلاب ایران نمی تواند بیش از این معطل بماند، پس با درس گیری از لنین؛ اصلاح طلبان درون و برون را به حال خود رها کنند و حزب انقلابی خود را دایر نمایند.
۳- آقای تابان از آنجا که به نظر می آید دعوا خانوادگیست آیا بهتر نبود این "شکوائیه" صرفا ً در "کارآنلاین" درج می شد؟
٨۰٣٨۱ - تاریخ انتشار : ۱۵ مرداد ۱٣۹۶       

    از : masoud memar

عنوان : حضور خانم ایشچی
خانم دنیز ایشچی ٫ چپ در ایران در آچمزی گیر نکرده است بلکه نتیجه منطقی و تاریخی تحولات اجتماعی و مناسبات بین المللی است. چپ در عرصه بین الملل بعد از فروپاشی بلوک شرق حتی در جوامع پیشرفته صنعتی نیز درگیر * ما کیستیم ؟ * بوده است تا * چه باید کرد ؟ * چه رسد به جوامعی که فاقد چنان ساختار اجتماعی و سیاسی است که احزاب چپ ٫ از پشتیبانی طبقات محروم و نهادهای مدنی مشخص و منسجم مثل سندیکاهای کارگری برخوردار باشد. چپ در ایران حضور دارد و نوع سوم و چهارمش هم طبیعی است اما هم چالشهای موجود و هم نبود بستر مناسب ٫مانع ظهور علنی آن شده است. در روند سیاسی ٫ سازمان یا حزبی بنابه ضروریاتی شکل میگیرد که مهمترین آن باور به طرح و داشتن برنامه دیگری است که تشکل و احزاب موجود فاقد آنند . اساسنامه و ایدئولژی و باورهای آرمانی با اینکه جزو اصول پایه ای تشکل سیاسی هستند اما جزو ضروریت های تشکیل یک حزب نوین بشمار نمی آیند. کما اینکه غالبأ اکثر انشعابات سازمانی یا حزبی بابت برنامه و اتخاذ سیاست های متفاوت در بستر سیاسی جاری بوقوع میپیوندد نه تفاوت در ایدئولژی یا خواست های آرمانی.
در این روند طبیعی نیز در مقطعی تاریخی سازمان چریکهای فدائی شکل گرفت که راهکار و برنامه نوینی نسبت به سیاستورزی حزب توده وقت داشت. همینطور انشعابات در بستر سیاسی و اجتماعی نوین ( بعد از انقلاب و فروپاشی سلطنت پهلوی ) نیز عمدتأ به اختلاف در برنامه و اتخاذ سیاسی برمیگردد. سازمانهائی که مبانی و ایدیولژی و آرمان مشترک دارند تنها زمانی قادر خواهند بود به یک تشکل یا جبهه واحد تبدیل شوند که برنامه و سیاست واحدی در بستر مشخص تاریخی داشته باشند نه بالعکس که دارای آرمانهای واحدی باشند ولی اختلاف در سیاستورزی روز آنهم ۱۸۰ درجه ای داشته باشند. به تفاهم رسیدن سر مبانی و داشتن اساسنامه مشترک قدمی پایه ای است اما ضرورت وجودی یک تشکل سیاسی به داشتن یک برنامه مشترک مشخص برای بستر زمانی موجود برمیگردد . معنی میدانی حواله کردن برنامه سیاسی احتمالأ به کنگره بعدی بدین معنی است که امروز فاقد برنامه مشترک و مشخص سیاسی هستیم که اولأ ضرورت یک تشکل را منتفی میکند دومأ معلوم نیست یکسال بعد همین بستر سیاسی اجتماعی موجود تغییر نکرده باشد ...
٨۰٣۷۲ - تاریخ انتشار : ۱۵ مرداد ۱٣۹۶       

    از : کیا

عنوان : امیدی هست.
چپ ،چه در یک حزب جمع شود ،چه صفوف خود را محکم کند نتیجه در آخر اتحاد است.
امید بهتر شدن بالاست ،ولی جدایی و یا کنار گزاردن ویا عدم همکاری با بخشی از اصلاحطلبان مثبت هنوز و برای زمانی طولانی یک معضل میماند.
شاید بهتر باشد که چگونگی این رابطه«کار با سیاسیون مذهبی» تعریف وتنظیم شود.
٨۰٣۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۴ مرداد ۱٣۹۶       

  

 
چاپ کن

نظرات (۹)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست