عنوان : جای مردان سیاست بنشانید درخت که هوا تازه شود... سهراب سپهری
اقای بهزاد کریمی

نوشته «اندوه‌های ماندگار و آن بزرگ منشی‌!» شما را نمی دانم چه بنامم؟ به احترام قتل عام
شدگان بدست این جماعت جنایتکار (از ۲۲بهمن ۱۳۵۷ تا شهریور ۱۳۹۶) کلاه از سر برداریم.
حال پرسش اینجاست: ایا فقط یوسف کیشی زاده و عزیزانی که ۳۸ سال پیش بحکم خلخالی تیرباران
شدند قابل تقدیر و یاداوری هستند؟ ایا عزیزانی که بعد از توافق شما و تشکیلات شما با حکومت
اسلامی و عقب نشینی شبانه تشکیلات فدایی کشته شدند هم باعث اندوه وناراحتی شما میشود؟
شما بهتر از هر کسی باید یادتان باشد، که خالی کردن منطقه بدون اطلاع به دیگر گروههای درگیر
با رژیم اخوندی باعث کشته شدن خیلی ها شد. اقای بهزاد کریمی تاریخ شروع جنایات دست اندرکاران
جمهوری اسلامی با کشته شدن دوستان شما اغاز نشده بود که با اشتی کنان شما با رژیم پرشکوه اخوندی
بپایان رسیده باشد. لطفا اگربرحسب اتفاق با همراهان دیروز و عاشقان هنوز سینه چاک خط عمام گرد
هم امدید لحظه ای به این بیاندیشد که خام اندیشی شما و اصرار مستمر بر خطاهای فاجعه امیز شمایان
زندگی چند خانواده ایرانی را نابود کرد؟ چند پدر و مادر باورمند به ایده چپ را روانه سینه قبرستان کرد.
انها هرگز شانس ان را نداشتند که شاهد رشد فرزندان خود و تحصیل در دانشگاههای اروپا باشند!!!!
و سپس جذب بازار کار و قمپز صادر کردن مثل بعضیها.
٨۰۷۹۵ - تاریخ انتشار : ۶ شهريور ۱٣۹۶       

عنوان : درود
این شهدا را از قلم انداخته اید:
پاوه، ۳۰ مرداد: حامد امینی • علی شهباز بهدین شیرین • حبیب چراغی • محمد حیدری • ابوالقاسم رشوند سرداری • عبدالله زارعی • فیض الله ضیایی • بهمن عزتی • عباس کریمی

کرمانشاه، ۳۰ زندان دیزل آباد: افراسیاب رادی • مراد ذوالفقاری • عبدالکریم کریمی • عبدالوهاب مبارکشاهی • عزیز مراد • عمادالدین ناصری • محمدعلی نقشبندی
٨۰۷۶٣ - تاریخ انتشار : ۵ شهريور ۱٣۹۶       

عنوان : یاد رفقا و قصه نارفیقان
از قربانیان کردستان ۵۸ نمی توان نوشت و از چرخش وحشتناک رهبران جناح اکثریت به سرکردگی فرخ نگهدار نگفت که این همه خون دیدند و به اندک زمانی به فراموشی سپردند. در تابستان ۵۸ من نوجوانی هوادار فداییان بودم. در خانواده ما سه جناح شکل گرفته بود! مادری که توهم نصف و نیمه به خمینی داشت، پدری که از موضع سلطنت دشمن آخوندها بود و بچه ها که هوادار فدایی بودند. غروب ۲۸ مرداد ۵۸ که به خانه رسیدم از فرط خشم ناشی از اخبار دریافتی و اعدام رفقا - که اسم هرمز گرجی بیانی از همه بیشتر در یاد مانده - سراغ یک عکس خمینی رفتم و یک آرم صلیب شکسته بر تارک عمامه اش کشیدم. غریزه سیاسی ساده من هوادار رژیم خمینی را دشمن انسان، آزادی و سوسیالیسم یافت اما هزار بار تاسف که فرخ نگهدار خود را به نفهمی زد و رهبران اکثریت نیز آن کردند که کردند و سازمان یک می توانست سد در مقابل ماشین کشتار جمهوری اسلامی باشد را به جماعتی که به گریس زدن چرخهای ماشین کشتار مشغول شدند تبدیل کرد. افسوس.
٨۰۷٣۹ - تاریخ انتشار : ۴ شهريور ۱٣۹۶