عنوان : اندوه بزرگتان بیرق آزادی خواهد شد.
خانم پاکروان محترم!...
به نوبه ی خود، بعد از گذشت این همه ماه و سال، از اینکه نتوانستیم مانع اعدام ریحانه گردیم، احساس شرمساری می کنم.
بدانید که در روز اعدام دخترتان ما نیز باشما گریستیم و هنوز هم یادآوری ظلمی که بر دختر شجاعتان رفت، خشمگین مان می کند.
از دور شاهد فعالیت هایتان و اعتراض های شما بودیم و تحسین تان می کردیم.
به صفوف ما خوش آمدید. چرا که بودن زن شجاع و مصممی چون شما در کنارمان، در مبارزه با جمهوری مرگ و نیستی اسلامی حاکم بر ایران، به ما نیرو می دهد.
٨۰۷۹٨ - تاریخ انتشار : ۶ شهريور ۱٣۹۶