عنوان : آزادی و دمکراسی
هر اقدام مبارزه گری، برای تحول در جامعه، بر مبنای یک تئوری استوار خواهد بود؛
که در تئوری هم روش مبارزه گری و هم هدفِ مبارزه گری را خواهیم داشت و خواهیم دید؛
و در هر مبارزه گری، قطعاً سه مفهوم آزادی و دمکراسی و عدالت اجتماعی بعنوان اهداف اصلی برجسته خواهند بود و مبارزه گری بدون حداقل یکی از سه مفهوم نامبرده بی معنی است.
تجربه تاریخی می گوید
مبارزه گری به شکل جدیدش که در سه قرن اخیر رایج بوده همیشه اختلافی را بنمایش گذاشته و می گذارد؛که این اختلاف، هم مانع یکی شدن اهداف مبارزاتی و هم مانع باهم شدن ها بوده و خواهد بود؛
آن اختلاف هم در مورد پذیرشِ وجود و تقدم سه مفهوم؛ آزادی یا دمکراسی یا عدالت اجتماعی و یا آزادی و دمکراسی و عدالت اجتماع بوده.
اما یک پرسش مهم که بوده وهست که پاسخ درست به آن حلال بسیاری از مشکلات مبارزه گری خواهد بود اینست:
پرسشی در خصوص آزادی و دمکراسی است؛
آیا این دو مفهوم فراتر از تمام مفاهیم مبارزاتی و اجتماعی است؟
به بیان دیگر،
آیا تمام مفاهیم مبارزاتی ذیل این دو مفهوم قرار می گیرند؟
-----------------------------------------------
آقای آرش کمانگر گرامی، در نوشتارش تلاش داشته به گونه ای به پرسش بالا پاسخ دهد؛ تا چه موفق بوده ؟
آیا ایشان فقط در پی این بوده دو مفهوم را تفهیم کند و تبین کند یا در پی این بوده که حریف را مغلوب کند؟ پرسش برانگیز است.
٨۲٣۹۱ - تاریخ انتشار : ۲۶ آذر ۱٣۹۶       

عنوان : تعریف واقعی ازادی سیاسی در تغییر قدرت سیاسی
اقای محترم ٬
ما نوشته اید:[ و همگان فارغ از عقیده و گرایش سیاسی و تعلق ملی و جنسیتی و جنسی و طبقاتی شان حق مشارکت سیاسی و اجتماعی دارند. طبعا ما در کنار این کمون ها و کمیته ها و شوراهایی که در محیط کار شکل میگیرند و نیز شوراهای منتخب در روستاها و سهرها و استانها به یک مجلس شورایی و یا کنگره عالی شوراهای سراسر کشور نیز نیاز داریم تا هم قوانین و سیاستهای کلان در کشور را تعیین کنند و هم دولت هایی را به شکل ادواری و هرزمان قابل عزل تعیین کنند.]...ایا احزاب دست راستی که طرفدار بازار ازاد و مالکیت خصوصی هستند حق شرکت در انتخابات را دارند. اگر اری که به حکومت سرمایداری منجر میشود. اگر نه ٬ چرا گفته میشود : و همگان فارغ از عقیده و گرایش سیاسی و تعلق ملی و جنسیتی و جنسی و طبقاتی شان حق مشارکت سیاسی و اجتماعی دارند؟؟ ثانیا اگر ازادیهای فردی و اجتماعی موجود باشد تغییرنظام سیاسی اجتناب ناپذیر خواهد بود.مگر استبداد سیاسی به شرط چاقو تعریف دیگری از ازادی سیاسی داشته باشد.
٨۲٣٨۴ - تاریخ انتشار : ۲۵ آذر ۱٣۹۶       

عنوان : سخنی چند !
آقای کمانگر برای اینکه سخنم را کوتاه و مشخص کنم ۱. من از انگیزه راه کارگر عبور میکنم و خودشان پاسخگو هستند ۲. اولأ امروز تمامی انسانها همگی در زمینی زیست و تلاش میکنند که بنوعی مناسبات سرمایه داری در آن جاری است ٫ یعنی زندگی و تلاش و فعالیت سیاسی نه در خلأ بلکه در یک چهارچوب جاری است و هر کشوری هم دارای چهارچوب حقوقی متفاوت با دیگری است . شما میگوئید : « در جریان انقلاب آتی ایران و نیز در فردای سرنگونی جمهوری اسلامی ما باید تلاش کنیم که در کلیه کارخانجات، ادارات، مدارس، داشگاها و پادگانها شوراها شکل گیرند که اداره آن موسسه را به شیوه ای دمکراتیک به پیش میبرند.» که در کنار آن به شورای عالی سراسری کشور نیاز است ٫ یعنی شما از یک ساختار حقوقی حرف میزنید. من به مضمون آن سوسیالیسم مشارکتی و شورائی که شرح دادید نمیپردازم. اما حرف من اینست که تغییر ساختار حقوقی را فقط و فقط ساختار حقیقی تعیین و ممکن میکند. تغییر ساختار حقیقی در نهایت از دو راه ممکن است یا فعالیت در چهارچوب حقوقی جاری بشکل طاقت فرسا و غیرعادلانه یا اسقاط ساختار حقیقی موجود و جایگزین شدن در ساختار حقیقی. حال باید دید که حتی در جریان انقلاب آتی ایران که شما بدان پرداختید اگر اکثریت جامعه به احزابی رأی دادند که عالی ترین ساختار حقوقی کشور یعنی قانون اساسی نوین را تدوین کردند و نشانی از فرم حکومتی مد نظر شما نداشت ٫ آنگاه باید در چهارچوب نوین حقوقی به فعالیت پرداخت یا دوباره به اسقاط ساختار حقیقی برآمده از مردمدست زد ؟ بنابر این شعار دموکراسی بیشتر جنبه راهبردی دارد تا مضمون و تعریف از سیستم مورد نظر خود.
٨۲٣٨٣ - تاریخ انتشار : ۲۴ آذر ۱٣۹۶