عنوان : ایران نیستی که بدانی
آقا یا خانم واحدی شما اگر ایران بودی اینطور آمرانه و از مضع بالا فتوا به سکوت نمیدادی. بجای تلاش برای خاموش کردن مخالفانِ اصلاحات طلبان حکومتی توصیه می کنم مصاحبه عبدی با روزنامه اعتماد را بخوانید و و آن را با مصاحبه مالجو با همان مجله مقایسه کنید. و نیز سخنان عطاالله مهاجرانی در مدح خامنه ای را مطالعه کنید و بعد در خلوت خود بیاندیشید که آیا کسانی که از امامزاده اصلاحات انتظار معجزه داشتند به خطا نرفتند؟ این بمعنای تایید خودفروختگانی از دست رجوی و پهلوی نیست.
بله طرحی نو باید در انداخت و آن طرح می تواند این باشد که مردم جان به لب رسیده را صاحب تریبون و سخنگو کرد تا هدفمند تر حقوق و مطالباتشان را پی بگیرند. اگر آنها امروز بی سر و سازمانند تقصیر ما هم هست.
٨۲٨۷۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ دی ۱٣۹۶       

عنوان : اقا این افسانه که قدیمی ست برادر!!
اقای فتوره چی..شیوه هائی از این دست که هم به نعل میزند و هم به میخ..تا برای عده ئی..عدئی محدود که براثر سن یا نااگاهی و یا فرسودگی های روحی و فکری..دچار گیجی شده اند و تمرکز طبیعی ندارند تا مسائل و رخدادهای زندگی را بدرستی ارزیابی کنند...بسیار خوب و نسخه درستی ست٬و شوه ئی تازه نیست .بسیار بسیار از ما قدمت این نوع بازی ها را در سالهای ۸۰ قبل و بعد از جریانهای ۸۸ دیده و تجربه کرده اند..برادر..
شیوه ئی نو برانداز که مدرن باشد و امروزی!
٨۲۷۹۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ دی ۱٣۹۶       

عنوان : هدف خیزشها چه چیزی هست و چه چیزی نیست؟
نادر فتوره چی بسیاری چیزها گفته است که حرف اصلی را نگوید یا بپوشاند.
به خصوص در حالی که امید به تغییر در پرتو امیدهایی که قیامهای مردمی برانگیخته بثیش از همیشه در سراسر جامعه موج می زند و دنیا را هم بیدار کرده است می نویسد:
«این چنین است که منظره اطراف پر از یاس و ناکامی‌ست»
هدف این یأس پراکنی و امیدهای زنده شده را ناکامی وانمود کردن چیست؟
تازه همه این پرگویی ها را هم که هیچ محتوای واقعا قابل اتکایی ندارند و جز جمله پردازی نیستند چنین توجیه کرده است که:
«آنچه که دربالا آمد ایده‌های سردستی و نه چندان دقیق من در بطن تحولات اخیر بود».
انگار کسی ایشان را مجبور کرده بوده که سیاه مشقهایش در تخطئه قیام و احیا و بازگشت امید به نومیدترین لایه های جامعه را حتما منتشر کند. در عین حال برای این که نتوان یقه اش را گرفت «سردستی و نه چندان دقیق» را هم افزوده است.
اما اگر خوب به نوشته فتوره چی نگاه کنید خواهید دید که سرانجام و به ویژه در بخشهای پایانی آن چگونه یک زنجیره خواستها و به اصطلاح ایده های رفرمیستی را ردیف کرده تا اصل موضوع که همانا ضرورت سرنگونی این نظام پلید است را دور بزند و به آن نزدیک نشود.
ترفند دیگرش هم این است که تلاش کرده جنگ قدرت درونی باندهای حاکم در رژیم را که جنبش سبز نامیده شده یک حرکت رفرمیستی وانمود کند. لابد برای این که حرفهای رفرمیستی خودش خیلی توی ذوق نزند!!
حتما فتوره چی خواهد گفت که تو را به خدا رعایت حال مرا بکنید من آخر در داخل کشور هستم و هر از گاهی احضار می شوم،(احضارهایی که هرگز به مردم گزارش نکرده که در آنها چه گذشته است؟)
جوابش در یک کلام این است که می توانستی ننویسی و خیزشهای مردمی که به سرنگونی و انقلاب فرا می خوانند را در چاه ویل رفرمیسم مبتذل روشنفکرانه و جمله پردازانه ات نریزی.
نوشته فتوره چی هر چه باشد در خدمت خیزشها و قیام مردم ایران برای سرنگونی این رژیم نیست و چه کسی نمی داند که وقتی چنین نیست، دیگر روشن است که با هر پیچ و تابی چه چیزی هست!
هر طور که نوشته شود و هر ادبیاتی برایش به کار گرفته شود هیچ فرقی نمی کند!!!
٨۲۷۴٣ - تاریخ انتشار : ۱۷ دی ۱٣۹۶