عنوان : سخن از آنچه بگوییم که در میان و پیرامونِ ماست...
هم میهنِ گرامی, خانم یا آقایِ "ع.ا ط.", بیگمان شما و من و هزارانِ دگر از ما, در بسیاری زمینه ها همراهیم. آری, آنگونه که گفته اید, بر ماست که همچنان بیاموزیم. چرا که تقدیس و پرستش از پارینه سنگی برآمدند و اکنون, زمان یابش نو هاست.
درین یابش, نمیتوان پیرامون را نادیده انگاشت و تنها در پی آفرینش آرزوها بود.... شما با برشماری کلیاتی که مخالفت ویژه ای را بر نمی انگیزند, پاسخ به پرسشهای مشخص و مهمی را که در میان نهاده شد از یاد برده اید. به نگر نمی آید شما مخالفِ این باشید که پایبندی به واقعیت ها و ارائه ی پاسخ های مشخص, پیشنیازِ پاگیری گفتگویی ست که برای همگان روشنگر باشد.
٨٣٣۱۲ - تاریخ انتشار : ۱۴ بهمن ۱٣۹۶       

عنوان : وفاصله است آب امدادی ای رفیقان!
آقای آرمان شیرازی !
با تشکر از توجه تان،همه تلاش من شکستن برهانمندی های مقدس مآبانه ست.برهانمندی هایی که تنها آمیخته به حس وعاطفه اند.عمقی ندارند.دانش اکادمیکی همراهشان نیست. ما در رفتار جمعی برای آزادی و دمکراسی نیاز به باز نگری باورها و برهانمندیهای القا شده داریم.منطق سیستم و نگاه متدیک در جامعه سیاسی در حال زیر سوال رفتن است.درهم شکستن مرزهای نظام اجتماعی و دگرگونی آنها مد نظر است.طبقات اجتماعی،نابرابری و تقسیم بندیها ی اجتماعی تفاوتهای منطبق با دوران پیدا کرده اند.پارادایم نوینی شکل می گیرد.اعتنای مفرط به هیچ بوده گان امتحان خود را پس داده است.سطح عینی واقیعت های اجتماعی تغییر یافته است.
به دنبال رفرنس از ارسطو تا وبر و نگری، از capital habitusمارکس تا گوریچ و بوردیو و کستلز و هابرماس وتعاریفشان از طبقه و سرمایه و جامعه تا دیدگاهای فرهیخته گان و اندیشمندان زن ومردمان از حیات اجتماعی نو و سیاست و... هنوز هم به دنبال اموختن باید بود...
٨٣۲۹۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ بهمن ۱٣۹۶       

عنوان : برهانمندی
تاریخ گفته
چه بسیار برهانمندی هایی بودند و هستند
که بر بشریت چنان کردند و خواهند کرد
که بشریت دیگر به برهانمندی های خاص بی اعتنا و حتی مشکوک است؛
او درپی اهداف مبارزاتی خواهد رفت که بدور از اهداف مبارزاتی برهانمند مشکوک گذشته است بشریت پی برده است:
عدالت جویی و عدالت خواهی خود را باید در تحقق آزادی و دمکراسی پی بجوید
٨٣۲٨۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣۹۶       

عنوان : ارزشِ گُفتار, بر پایه یِ برهانمندیِ آنست...
هم میهنِ گرامی, خانم یا آقایِ "ع.ا ط.", در نظمِ سرمایه داری که دیریست جهانی شده, دم-افزونانه هر سال, ثروتِ کلان تری در دستِ انگشت شمارانِ جهان متمرکز می شود (به آمار آکسفام نگاه کنید). این تمرکز به بهایِ رانده شدنِ اکثریتِ عظیمی از جهانیان (طبقاتِ متوسط و پایینی) به سویِ فقر پدید می آید. بازتابِ آشکارِ این روند درایران نیز, در برابرِ دیدِ همگان خود نمایی می کند. آیا با آگاهی به این روندِ شتابان است که گفته اید "نوعی زدوده شدنِ تدریجی در تمایزاتِ طبقاتی ... در حالِ شکل گیریست"؟
نکته یِ دیگر اینکه اگر سیاست در دنیایِ کنونی "هنرِ نهانسازیِ تاراجِ اقتصادی ست", چگونه میتوان باور داشت که "نقشِ اقتصاد در تابعیتِ سیاست از آن، به باورِ نخ نمایی تبدیل می شود"؟
اگر گفته هایِ شما از "الهاماتِ شخصی" بر نمی آیند, مراجع (رفرانس های) شما کدامانند؟
٨٣۲۶۴ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣۹۶       

عنوان : هوای تازه
با درود و احترام به آقای طاهری پور، باید گفت نظام اجتماعی با بسط حقوق شهروندی وتکثر تحولات دنیای امروز ، نظریات کلاسیک و مقدس گونه جامعه شناسی وسیاست را دگرگون ساخته است. نوعی زدوده شدن تدریجی در تمایزات طبقاتی و حتی تفاوتهای موروثی در حال شکل گیریست.نقش اقتصاد در تابعیت سیاست از آن، به باور نخ نمایی تبدیل می شود! هیچ نسخه از قبل پیچیده شده ای در تحولات جدی حیات اجتماعی امروز کاربرد نخواهد داشت.
جامعه مدرن در عصر اطلاعات، مدل های تازه و مختلفی را در تبیین دگرگونیهای اجتماعی و انقلاب نمایان می سازد. خوشحالم که دیدگاه هاتان به روزتر شده است.بوی هوای تازه از افکارتان می شنوم!...در این هوا چه نفسها که آتش است و خوش است...
٨٣۲٣۵ - تاریخ انتشار : ۱۰ بهمن ۱٣۹۶       

عنوان : شبِ این دیارِ نکبت زده دیگر به رَهِ پایان است...
هم میهنِ گرامی, آقای طاهری پور, درود بر شما و سپاس برای نوشتارِ کوتاه و ارزشمندتان.
بدرستی گفته اید که نیروی بپاخاسته و نقش پرداز در جنبش دیماه ۹۶ "شمارِ بزرگ و میلیونی کاربرانِ شبکه‌های اجتماعی؛ زنان و مردانِ جوانِ دانش آموخته ای (است) که در نظام اسلامی، زندگیشان در بیکاری, تهی دستی، تبعیض و تحقیر می گذرد." یعنی آن پُرشمارانی که چشم اندازِ یک آینده بهتر, که پالوده از نکبتِ اسلام-ساخته باشد, را در برابرِ خود نمی بینند! آری, این نیرو, توانمندانه اما در نهان, سازمانگرِ برآمدهای میلیونی مردم در خردادهای ۷۶، ۸۰ و ۸۸ بود که, عمدتا با بکار گیری شبکه‌های اجتماعی, تغییرِ "سرنوشتِ" خود و میهن را در هر فرصتی پی گرفته است.
سوی دیگرِ این بپاخیزی و تحول خواهی اما گذارِ دشوار و پردردیست که درونمایه اش رهایی از استیلای مذهب بر زندگی اجتماعی (بخوان رنسانسِ تاریخِ ایران) است. اگر پدیده ها, در فرایندِ شدن و از-در-شدن, متضادِ خویش را می پرورند, در هم آمیزی دین و دولت نیز لزوم جدایی شان را برجسته می سازد. کمترین آشنایی با چهره ی شتابان-نو-شونده ی زندگی امروزین, لزوم دور افکندنِ باورهای نابخردانه, مزاحم, پوسیده و ناکارآمدِ مذهبی را در اندیشه بارور می سازد...
... و چنین است که آن اکثریتِ عظیمی که نادانسته به "جمهوری اسلامی" گفت آری, اکنون اندیشمندانه می گوید نَه!
... بهار ۵۸, در غبار آلوده ی بی خبری, زمانِ "ایجاد" بود و اکنون, در رخشش خورشیدِ شهامت, زمانِ واپسداد!
٨٣۲۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۰ بهمن ۱٣۹۶