عنوان : مقاله ای بی محتوا
نتیجه گیری: اصولا اگر کاری کنی که دوستش داری از انسانیت خارج می شوی! هیچ وقت کاری را که دوست داری انجام نده؛ مهم نیست اگر استعدادهای ذاتی ات شکوفا نشوند؛ مهم این است که مانند یک صفر توخالی، سالها مشغول کاری باشی که چنگی به دلت نمی زند؛ لابد این گونه انسان تر خواهی بود!
باید در نظر داشت که: خیلی ها کاری را دنبال می کنند که نیک می دانند آن کار چندان سود مادی برایشان ندارد بلکه تنها محرک ایشان عشق و علاقه به خود آن کار است. دوم اینکه در بین کسانی که با پرداختن به کار مورد علاقه به پول و ثروت می رسند، هم افراد حریص پیدا میشود هم افراد انسان دوست که دو دستی به مال خود نچسبیده اند. اما نویسنده این مقاله برای موجه جلوه دادن نتیجه ای که به دنبال آن است ترجیح داده نگاهی ناقص و تک بعدی داشته باشدو البته کم نیستند افرادی که تاب چالش ها و پست و بلندی های زندگی را نداشته و در مبارزه زندگی، مایوس و سرخورده، فکر دوباره از زمین برخاستن را کلا کنار گذاشته اند. بدیهی است برای چنین افرادی، تصور زندگی در شرایطی استثماری اما طوری که دست کم حداقلی از پول و دستمزد را برایشان تضمین کند بسیار جذاب جلوه خواهد کرد: این گونه دیگر می دانند که "برادر بزرگتر" نیازهای حداقلی آنها را تضمین کرده و خیال آن ها را تا ابد از هر گونه چالشی راحت خواهد کرد.
٨٣٣۵۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣۹۶