عنوان : عفرین
حکومت شبه فاشیستی اردوغان همان دولتی است که بسیاری از رانده شده های حکومتی چه در داخل چه در خارج ازکشور برایشان شده بود کعبه آمال و برای آن هورا می کشیدن.
٨۴۰۵۲ - تاریخ انتشار : ۲٨ اسفند ۱٣۹۶       

عنوان : مجسمه ی کاوه آهنگر
در نظر پیشین من دو نکته ی بسیار پر اهمیت از قلم افتاد. ۱- کاوه آهنگر مظهر مبارزه با بیداد و در واقع کهن ترین نماینده ی کارگران و زحمتکشان جهان است. برداشتن مجسمه ی او با شیوه های داعشی حرکتی کاملن ضد انسانی و محکوم است.
شاید بگویند ما از آن خوشمان نیامد.
آیا شما اجازه می دهید در کشور شما مجسمه ی فردی که دیگران ازش خوششان نیاید را بردارند و پرت کنند؟
همه ی این حوادث دارد می گوید، قوی باش تا در این جهان ضعیف کش بهت حمله ور نشوند. این حملات ناجوانمردانه دارد سیاست کره شمالی را تأیید می کند؛ که اگر قوی باشی کسی جرأت حمله به تو را ندارد.
کوتاه: کاوه مظهر مبارزه، مظلومیت و کهن ترین نماینده ی کارگران و زحمتکشان جهان از جمله کهن ترین نماینده ی کارگران و زحمتکشان ترکیه است؛ پس باید فورن از نو ساخته شده بر آن فراز آید.
۲- از دیرباز در ایران زمین شاخه ی شمشاد(کیش، نماد کیشوَر) مقدس شمرده می شد و مظهر صلح، آبادانی و نوروز بود؛ در شمال ایران هنوزر هست. در بعضی نقاط جهان همین نقش زیبا را شاخه ی زیتون بر عهده داشت؛ آیا می توان با نام مقدس و زیبای شاخه ی زیتون به سر زمین دیگری حمله ور شد؟
راستی، این سازمان به اصطلاح ملل برای چیست؟ برای کیست؟ اگر این ها مربوط به سازمان ملل نیست، ضعیفی که به بیرحمانه ترین شکل ممکن بهش حمله ور شده اند، باید به چه کسی و یا ارگانی رجوع نماید؟ این ها که می نویسم، انشا نیست؛ همه نکات بسیار قوی حقوقی ست؛ پس متجاوزین و مسئولین جهانی سکوت کننده باید از هر نظر از جمله مالی جوابگو باشند. سر زمین غارت شده و ویران گشته باید فورن از نو ساخته شود. وگرنه دکان های خود را ببندید تا مردم بدانند که عصر، عصرِ وحشیگری مطلق است و باید هر کسی خود از خودش دفاع نماید.
٨۴۰۵۰ - تاریخ انتشار : ۲٨ اسفند ۱٣۹۶       

عنوان : جهان به دست اوباش می بینم - ناکسی و دزدی و لاش می بینم
پس کجا هستند حقوق بشرچی هایی که بخاطر مظلومان جهان حقوق می گیرند. اطلاعیه را که همه می توانند صادر کنند؛ چرا گروهی از این ها نمی روند و در منطقه یک دیوار انسانی در برابر این جنایت بزرگ تشکیل نمی دهند؟
جواب روشن است؛ این ها کادر های اداری دست آموزند و پیرو "سیاستِ" های روز.
یک ضرب المثل تالشی می گوید، «اگر کسی غم کسی را می خورد، بازار آن همه شلوغ نمی شد»؛ آیا سازمان ملل متحد نمی داند که تجاوز به کشور دیگری عین جنایت جنگی است!؟ آیا سازمان ملل متحد نمی داند که حتی اگر به هر دلیلی وارد کشور دیگری شدی، حق نداری پرچم ملی خود را در بالای ساختمان ها و ادارات برافرازی؟! حد اکثر کاری که نیروی وارد شده به کشوری می تواند بنماید این است که برای مشخص کردن نیروی خود، پرچم خود را بر بالای تانک ها و خودرو ها برافرازد؛ تازه این در صورتی است که با توافقی وارد کشوری دیگر شده باشند.
این تجاوز و جنایتی آشکار و ضعیف کشی ست. پرسش: آیا ترکیه هرچقدر هم دلش بخواهد می تواند به یک کشور زورمند حمله ور شود؟ هرگز.
سوال از سازمان ملل: آیا هر کشوری که به هر دلیلی ضعیف شد می توان بهش حمله کرد.
از نظر حقوقی از هر جانبی که نگاه کنی این حمله جنایت است و باید فورن پس رانده شود.
سوال از سازمان ملل: آیا مردمی بومی را کشتن، وحشتزده کردن و از منطقه ای راندن و افرادی کاملن بیگانه را صاحب خانه و زندگی آن ها ساختمان جنایت و جنایت جنگی نیست؟!
هست.
پس این توطئه ی سکوت چیست؟!
آیا یک توافق جهانی است؟
و سوالی از حکومت ترکیه: آیا شما جرأت آن را دارید به یک کشور قوی همسایه یورش ببرید؟
طبیعی است که جواب نَه می باشد.
سوال: پس اگر شما ضعیف بودید همسایه ی دیگری(به هر دلیلی) می تواند به شما حمله ور شود؟

این عملیات ضد بشری باید فورن پایان یابد و این توطئه ی سکوت باید شکسته شود و به کمک نیرو های سازمان ملل فورن باید تروریست ها از سر زمین دیگری بیرون انداخته شوند. کدام "ارتش آزاد"؟! این ها موجوداتی بسیار پلیدند که جگر سربازی جان باخته را در می آورند و می خورند. همه شان سر و تهِ یک کرباسند، فقط اسامی شان فرق می کند.
کوتاه: این تجاور آشکار و عملیات جنایتکارانه و شرم آور را فورن متوقف کنید!
٨۴۰۴۹ - تاریخ انتشار : ۲٨ اسفند ۱٣۹۶