عنوان : آقای وثیق لطفاً همین جا پاسخ دهید!
آقای وثیق،
۱- در صورت امکان معادلهای انگلیسی اصطلاحات «مبارزه ی جنبشی» و «تشکل یابی جنبشی» و «تشکل جنبشی» را ذکر کنید.
۲- ظاهرا شما یک آنارشیست پر و پا قرص هستید! در شرایط کنونی معتقدید گروههای اجتماعی و سیاسی باید دست از مبارزه برای دموکراسی بکشند و تا انقلاب جهانی منتظر بمانند؟ از این گذشته چرا فکر می کنید که ایران در مرحله ی یک مبارزه ی جنبشی جهانی سوسیالیستی و روبیدن قدرت حکومتی است؟
۳- آیا معتقدید که بدون قدرت حکومتی مثلا می توان در آمریکا یا اروپای آزاد شده از شر نو امپریالیزم چپاولگر جنایتکار نظامی سوسیالیستی ایجاد کرد؟
۴- درک دقیق شما از نظام حکومتی چیست؟ چگونه مردم باید امور اجتماعی و شهروندی سوسیالیستی را سازمان و انتظام بخشند؟
۵- چگونه باید پس از تحقق سرنگونی فقاهت/جمهوری اسلامی، با دشمنان ایران و مردم ایران در داخل و خارج مبارزه کرد و نظام اجتماعی-سیاسی مورد نظر شما را حراست و بالنده تر و موفق تر نمود؟

ممنون از پاسخ روشن و خالی از ابهام و به دور از اصطلاحات گیج کننده!
٨۴۴۶۲ - تاریخ انتشار : ۲٣ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : شما کجا ایستاده اید؟
خانم سیمین اصفهانی سال نو مبارک ، وقتی قدیانی و محسن کدیور می گویند حکومت جمهوری اسلامی اصلاح ناپذیر است اجازه دهید اصلاح طلبان حکومتی یکی پس از دیگری مواضع خود را «اصلا کنند» و اعلام نمایند تا نوبت حامیان خارج از حکومت آنها نیز برسید ... عجله نداشته باشید.روحانی که هیچوقت اصلاح طلب حکومتی نبودخ دست راست و چپ خمینی و رفسنجانی بوده است . و شما باید بدانید که گفتمان اصلاح طلبی را اول از همه مردم در ابتکار دوم خرداد ۷۶ روی زبانهای تند روهای حکومتی انداختند . خط امامیها و مجمع روحانیون مبارز خاتمی را در مقابل ناطق نوری از جامعه روحانیت مبارز کاندید کردند.در سال ۷۷ همکاران محمد خاتمی جبهه مشارکت ایران اسلامی را تشکیل دادند ولی در سال ۸۴ مردمی که باعث پیروزی خاتمی و بر آمد گفتمان اصلاح طلبی در جامعه شدند عملا و رسما نا امیدی خود را برای همیشه از اصلاح طلبان حکومتی نشان دادند.
البته عده ای بروی مبارک نیاوردند و باشکال مختلف تلاش کردند زیر پر وبال اصلاح طلبان حکومتی را بگیرند که نتیجه نداشت .
خلاصه تلاش مردم به اشکال مختلف علیه حکومت ولایت فقیه را با بند بازیهای جناح های مختلف حکومت مخلوط نکنیم. چنانچه دیدم مردم برای جلوکیری از انتخاب احمدی نژاد بار دیگر وارد میدان شدند نه برای حمایت از اصلاح طلبان حکومتی که وجود نداشتند. در سال ۹۲ و ۹۶ نیز فقط برای جلوگیری از انتخاتب جلیلی و رئیسی آمدند نه اینکه واله و شیدای حسن روحانی باشند.
در دیماه ۹۶ نیز مردم همه را کیش و مات کردند که از خرداد ۷۶ تا بحال نظیر نداشته است اینها تکامل مبارزاتی مردم ایران است .
نه به آقای وثیق ارتباط دارد نه به وحدت چپ و نه اصلاح طبان حکومتی و حامیان آنها.
شما کجا ایستاده اید؟
٨۴۴۲۲ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : صداقت با خود هنر است
اقای وثیق دستتان درد نکند نقد همه جانبه و کاملی است .ممنون
عده ای از این افرادی که از مطلب شما رنجیده اند بیشتر نگران رای روحانی و بسیار دلخور از حوادث دی ۹۷ هستند!
شما به خودتان نگیرید و مثل همیشه بنویسید برای گوشهای که می خواهند بشنوند !
٨۴۴۱۴ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : اتحاد چپ خیلی ها را نگران می کند
رفقای ارجمند ، نیم قرن پیش وقتی ساواک توانست با توری که توسط عباس شهریاری پهن کرده بود بیژن جزبی و یازانش را دستگیر کند.با تمام سانسورها نتوانست بر آن سرپوش بگذارد . جهان زنده ی آن روز توانست از اعدام بیژن و یارانش جلوگیری کند.
دو سال بعد، ساواک تور دیگری در مرزهای جنوب غربی پهن کرد؛ عده ی دیگری را دستگیر کرد که بنام گروه فلسطین مشهور شدند و باز هم انعکاس جهانی داشت.
۱۹ بهمن سال ۴۹ در سیاهکل ناقوس مرگ ستمگران به صدا درآمد و تمام سال ۵۰ سرشار از مبارزات چریکهای فدائی خلق و مجاهدین حلق علیه حکومت بر آمده از کودتای نظامی ۲۸ مرداد ۳۲ بود. تا انقلاب سال ۵۷ حماسه ها آفریده شد و با تمام سرکوبها و اختناق محمد رضاشاهی مردم فرزندان صادق و شریف خود را بخوبی شناخته بودند و بهمین دلیل بعداز انقلاب چریکهای فدائی خلق به بزرگترین سازمان سیاسی چپ و مجاهدین خلق به بزرگترین سازمان سیاسی ایران فرا روئیدند که خمینی و نیروهای مذهبی را بوحشت انداخت.در تمام مراکز اجتماعی مدرن و در تمام انجمن های محلی ، کمیته و شوراهای اعتصاب هواداران این دو سازمان و سایر نیروهای ملی و دموکزات مخالف حکومت شاه دست بالا را داشتند.
در تمام جریانهای انقلابی آن روزها همه چیز بر اساس اعتماد دوستی و صمیمیت های گذشته برای ساختن ایرانی آزاد و آباد شکل گرفته بود و از تجربه حزبی و صنفی خبر نبود زیرا چنین امکانی وجود نداشت که تجربه و تمرین گردد. بقول ابراهیم یزدی «خمینی ماموریت داشت که تمام مخالفان را نابود کند» که تجزب در ایران پا نگیرد. انتخاب رهبران سازمانهای سیاسی در آن روزها تجربه نخست مدرسه دموکراسی بود کسی نمی دانست که مادام العمر میشوند و منافع فرد بر جمع غلبه کرد و انشعاب پشت انشعاب .. . بهمین دلیل اساسی از قبل از انقلاب سابقه ی انشعاب و انشقاق در سازمانهای سیاسی امری عادی و با سابقه بود.
بعضی از چریکها از مبارزه مسلحانه فاصله گرفتند و خود را هوادار حزب توده معرفی کردند.خوشبختانه اتقاق شومی مثل آنچه «کودتا گران » چپ نما درسازمان
مذهبی مجاهدین انجام دادند رخ نداد. اختلاف رفیق اشرف دهقانی با با سایر رهبران سچفخا آنقدر شدید بود که شاید هیچوقت امکان الحاق مجدد وجود نداشته باشند.
در مورد پروسه ی انشعاب اقلیت ـ اکثریت که تعداد ضربان نوزاد را از همان فردای انقلاب می شد حس کرد .. همراه با تلاطمات اجتماعی بالا پائین می شد.با اشغال سفارت آمریکا توسط دانشجویان خط امام ضربان بالا گرفت. طنز تاریخ است که بعداز بستن دانشگاهها و شروع انقلاب فرهنگی امکان ادامه کار اقلیت و اکثریت وجود نداشت و انشعاب رسما تحقق یافت. با همان شیوه که رهبری سچفحا بعداز انقلاب شکل گرفت . اقلیت و اکثریت در رهبری تلاش کردند تا بدنه ی سازمان را با خود ببرند . سازمانی که قبل از انقلاب کار سیاسی نگرده بود و یک مرتبه با هزاران هوادار عاشق روبرو شده بود بدیهی بود که نمی توانست مطابق اصولی منطقی و اقناعی دو تشکیلات جدید را زیر فشار سال ۵۹ سازمان دهد. همه چیز مخفی و با پچ پچ توام بود بازهم هر که هر کس را می شناخت مرجعش بود.مهمترین پاسخی که دو طرف درگیری می توانند امروز به هواداران خود بدهند این است : آیا انشعاب اجتناب ناپذیر بود یا نه ؟
نگارنده بر اساس نزدیکی بعضی از رفقای اقلیت و اکثریت که در این کنگره شرکت داشتند انتظار دارد این دوستان در این باره حرف بزنند. بغیر لز آنهائیکه دیگر در میان ما نیستند هنوز بعضی از رهبری اقلیت حاضر به وحدت نیستند نظرات آنها در باره ی انشعاب سال ۵۹ و وحدت مجدد بخشی از فدائیان نیز مفید است.
بعداز انشعاب اقلیت اکثریت ، انشقاق دیگری بنام جناح چپ اکثریت صورت گرفت که یکی از رهبران آن رفیق مصطفی مدنی بود که در این وحدت و کنگره کلن شرکت داشت .
در سال ۱۳۶۰ با نزدیکی فدائیان و حزب توده انشعاب دیگر بنام بیانیه ۱۶ آذر صورت گرفت که یکی از رهبران آن رفیق علی کشتگر بود . او نیز همراه با بعضی از همفکرانش در وحدت مجدد و کنگره کلن شرکت داشت.
شاید لازم به توضیح نباشد که سالها قبل بخشی از اقلیت و بیانیه ۱۶ آذر با یکدیگر سازمان اتحاد فدائیان را تشکیل دادند.
نتیجه : انشعابات جنبش فدائیان خسارات جبران ناپذیری به بزرگترین سازمان سیاسی چپ ایران بعداز انقلاب زد.
هزاران هوادار این سازمان سیاسی بدلایل زیادی در ست بعداز انقلاب و بدون تجربه سیاسی امکان نداشتند که در سرنوشت سازمان خود تاثیر جدّی و معین بگذارند و مسئول اصلی انشعابات رهبران انتصابی در آن روزها بودند.
تلاش برای غلبه بر پراکندگی نیروهای چپ شمول جنبش فدائیان کار مثبتی است و در نهایت احترام و فروتنی باید به دوستانی که هنوز بعداز ۴۰ سال بدون امکان تماس با هزاران توده ی هوادار که شاید بسیاری تا بحال منفعل شده اند خود را رهبران سازمانهای خود می دانند و حاضر نیستند در پروسه وحدت شرکت گنند حداقل با روش های متمدنانه
دلایل خود را نسبت به اجتناب ناپذیز بودن عزم خود در اختیار علاقمندان وحدت قرار دهند. همانظور که حزب توده علیرغم موضع منفی تمام نیروهای چپ که به آن داشتند بعداز انقلاب دوباره فعالیت کرد و متاسفانه تاثیرات منفی دیگری نیز بر جنبش گذاشت.
هزاران هوادار جنبش فدائی در ایران در صورتیکه فدائیان خارج از کشور به پراکندگی ها غلبه کنند نیروی بالند ه ای برای فشار به ارتجاع حاکم خواهند بود.
جریانهای فدائی خازج از کشور نباید تحت تاثیر منفی باف های ضد چپ و ضد فدائی قرار گیرند. انتقاد سازنده و متمدنانه برای تقویت جنبش چپ حسابش از تفرقه افکنی جداست و جنس و عیار آن قابل تشخیض است.
٨۴۴۱٣ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : بله برای کسانی که در پی شکوفایی جمهوری اسلامی بودند
بله برای کسانی که در پی شکوفایی جمهوری اسلامی بودند
همانند فتاح پور و نگهدار همچنین کسانی که حافظ آن هستند
مانند خانم ملیهه محمدی و نگهدار واقعا که

"این حزب همچنین ازقابل اعتماد و خوشنام ترین "فتاح پور و نگهدار" کنشگران سیاسی کشورمان تشکیل شده است ."
٨۴۴۰٨ - تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : نقد حزب چپ ایران آری، تسخر و مذمت آن هرگز
اقای شیدان وثیق تصور می کنم شما چندان از نزدیک شدن تشکل های فدائی خرسند نیست. چون حزب چپ ایران- فدائیان خلق – را جدی نگرفته و آن را شوخیِ حزب‌سازی در خارج از کشور فهم کرده و در جدایی از جامعه‌ی ایران می دانی . اگر در دومی با شما هم نظر باشم ولیکن نمی توانم در اولی نیز با شما هم رای باشم. شما دیروز وحدت چپ را منتهی به حزب معرفی می کردی حالا که بی حضور شما حزب چپ ایران – فدائیان خلق – تاسیس شده است صحبت را به جنبش محوری می کشانی تا دیدگاه حزب محوری دیروزت را فراموش کنی. نوشته ای که "چپ روزگاری معنا داشت. " ترجمان این گزاره یعنی امروز چپ معنایی ندارد. شما باید علل معنادارنبودن چپ در برهه کنونی را توضیح دهی. نکند شما به فردید تاسی می کنی که می گفت امروزه مارکسیسم معنا ندارد و در حال حاضر مسئله فردا هم نیست ولی می تواند مسئله پس فردا باشد. شما اصلاح طلبان و تحول طلبان جریان چپ را باور نکرده و از رهئی طلبان حرکت می کنی. رهائی که انحلال سیستم قدرت را در نظر دارد که در دستور کار جنبش‌های مردمی قرار می‌گیرد. آیا نیروهای رهایی طلبان بیشتر از عقبه اجتماعی اصلاح طلبان و تحول طلبان است؟ استدلال بفرمائید تا بدانیم. آیا پتانسیل رهائی دارای توانمندی کافی است تا انحلال سیستم را رقم زند. اگر احتمال ان می رود توضیح بیشتر بفرمائید. و آخر کلام ، اگر حزب چپ ایران و عرصه وحدت چپ زمین بی حاصلی است . پس لطف نموده و آدرِس زمینِ حاصل خیزتان را مرحمت نمائید.
٨۴۴۰۲ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : تفاوت این حزب و دیگرگروه ها
به نظر من آینده "حزب چپ ایران (فدائیان خلق)" پیش از هرچیز از این منظر امیدوارکننده است که این حزب در همین ابتدای کار باب مباحث پیچیده امروزین چپ های جهان و ایران را باز گذاشته و با نتیجه گیری های عجولانه خود را در قفس فرمول های خشک اسیرنکرده است.مباحثی نظیر بازار آزاد، جهانی شدن و یا اصلاح طلبی و تحول طلبی در عرصه داخلی. چنین سعه صدری را در دیگر گروه های سیاسی کشورمان نمی توان دید.
این حزب همچنین ازقابل اعتماد و خوشنام ترین کنشگران سیاسی کشورمان تشکیل شده است .
٨۴٣۹٨ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : چپ مورد نظر اقای شیدان کدام است
اتحاد سوسوسیالیستها از ابتدای شروع پروژه وحدت دنبال بهانه جویی بود وبا حدف وحدت نیامده بود.ایشان هم ازچپ سنتی انتقاد دارد و هم چپ دمکرات را نمی پسنددو متاسفانه از ایده مورد نظر خود هم تعریفی نمیدهد. بعضی کاستیها را نشان میکند و شروع میکند به فحش دادن .در منشور حزب چپ (فداییان خلق ) تاکید شده که همه چپها میتوانند به خزب بپیونددولی ایشان به عمد میگویند که راه غیر فداییها بسته شده . به امید وحدت هرچه بیشتر چپها
٨۴٣۹٣ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : دُعای خیر نثارتان
آقای وثیق لطفاً "فرقه" را با ذکرِ خصوصیات، مشخصات و مشتقاتش تعریف کنید.
و آدرِس زمینِ حاصل خیزتان را مرحمت نمائید تا کارگرانِ محرُمِ ایران در آن کار، و کشاورزانِ به تنگ آمده کشورمان در آن گندُم بکارند، تا هموطنانِ گرسنه مان از قبالِ اعمال و فعالیتهای شما نانِ شبی داشته باشند؛ و به دین جهت دُعای خیر نثارتان کنند.
٨۴٣۹۰ - تاریخ انتشار : ۱۹ فروردين ۱٣۹۷       

عنوان : کنگره و حزب چپ
تشکیل "حزب چپ ایران (فدائیان خلق)" در واپسین روزهای نوروز امسال، از رویدادهای مهم سیاسی است. آنگونه که از کنگره بر گزار شده در کلن بر می آید؛ هدف آن ایجاد وحدت و یکپارچگی هوشمندانه در صفوف نیروهای چپ ایران است که نزدیک به چهل سال از افتراق و پراکنده گی و تکه پاره گی رنج می برد.!؟
ضمن پاسداشت و احترام به چنین حرکتی، باید بگویم که کنگره و نتیجه آن بی عیب و نقص نیست؛ ترکیب سنی نسبتا بالای شرکت کنندگان، عدم حضور بسیاری از مبارزان و خون ریخته گان و خون دل خورده گان اندیشمند چپ ایران، جایگاه تقریبا خالی جوانان پرشور و متفکر و روزآمد چپ دمکرات و سوسیالیست،بسیار نگران کننده و تاسف برانگیز بود!
سخنرانی ها و موضع گیری ها هنوز هم از آتمسفر ادراک حسی و عاطفی و فاصله ذهن ها از اندیشیدن عمیق تر به تاریخ جامعه و شناخت درست گذشته چپ حکایت داشت.
نمود بارز درک مکانیکی رفقای شرکت کننده در کنگره از مفاهیم مربوط به وحدت و برخورد و دریافت نوستالژیک از تنها و تنها"فدائی خلق" بودن تاریخ چپ ایران! که در تصویب نامگذاری مشخص است منصفانه نبوده و با مقوله "گذر به دموکراسی" تناقض آشکار داشت، و صد البته که ذهن را نیز از اندیشیدن پویا و عمیق و جامعه شناسانه دور ساخته و تقدس گرائی اندیشه سیاسی را بار دیگر ترویج می کند!
پلورالیسم سیاسی در تاریخ چپ ایران، نجابت کنش رهائی طلبی را تنها منحصر به "فدایی خلق"بودن نمی کند.!این خود جدائی آفرین است و ریشه در باور های متافیزیک اخلاق مداری دارد که همواره پهنه کنش و مشاهدات و تفکر چپ را محدود ساخته و می سازد...
٨۴٣۷۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ فروردين ۱٣۹۷