سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

«مدیریت گذار» در کنفرانس لندن

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : محمود از ایران

عنوان : موتور دوگانه سوز اتحاد برای دمکراسی در ایران موثر نیست
از استکهلم تا پراگ و این باردیگر لندن که چه بشود. آنهم نشستی که محل آن نامعلوم و بهانه نامعلوم بودن وضعیت امنیتی است. نکند قرار است کسی یا چهره ای بیاید که حضورش در نشست باعث زیان هایی می شود همچنانکه قبلا شاهد حضور های عناصر نامناسب در این نشست ها بوده ایم. عادت عده ای شده است هرگاه فشارهای منطقه ای و جهانی بر علیه ایران آغاز می شود آنها و بویژه اتحاد برای دمکراسی در ایران جمهوری اسلامی را بهانه کند تا نقش سرباز نردبان به دوش قدرت های خارجی عهده دار شود. اینک بار دیگر تحرکات سیاسی در سطح جهان امپریالیستی و منطقه ای باعث شده تا با هدف اتحاد برای دمکراسی موتور دوگانه سوز سیاست را که جمع ضدین هستند را استارت زده تا به گمان خود به جایگاه آلترناتیو دست یابد. اتحاد برای دمکراسی در ایران می کوشد تا در وهله نخست نخست یکدستی افکار راهبردی علیرغم تفاوت و تنوع پیشینه ها و هویت های تاریخی عناصر تشکیل دهنده آن را تشکیل دهد و آنها را ذیل اتحاد برای دمکراسی در ایران جمع کند تا بتوانداز آن قدرت همآهنگ سازی عمل سیاسی را استخراج کرده و با فشارهای بین المللی بر ایران باعث گذار از جمهوری اسلامی شود. راحت از این راه و بی هزینه تر کدامست. اتحاد برای دمکراسی در ایران گمان می برد که می تواند بدون در نظر گرفتن پتانسیل هواداران چپ داخل کشور که مصداق عناصر منطقه ای و محله ای هستند تمام عواید احتمالی را از آن خود نماید. آقای فریدون احمدی در گفتگو با احمد رافت ادعا دارد که الیت سیاسی در خارج کشور است و قاعدتا خود و اتحاد برای دمکراسی شهریار آهی را جزء الیت قلمداد می کند تا بتواند با مراودات را با داخل کشور بگشاید. از ایشان می پرسم که در شرائط و برهه هایی که اتحاد های جریان هم سنخ جمهوریخواهان سکولار و نیروهای چپ راه به جایی نبرده است چه تضمینی وجود دارد که دوگانه هایی نظیر پادشاهی یا جمهوری، دولت متمرکز یا دولت عیرمتمرکز و یا دولت فدرال در یک ظرف جمع شده و قابلیت ترکیب را داشته باشند. قطعا دوگانه های موجود آب و روغن هستند که بهیچ وجه و تحت هیچ شرائطی با هم ترکیب نمی شوند و اساسا جمع پذیر نیستند.
٨۴۴٨۶ - تاریخ انتشار : ۲۴ فروردين ۱٣۹۷       

    از : امیر آمویی

عنوان : ایجاد شرائط از راه دور
شرائط را می توان از راه دور ایجاد کرد!
امروز فاصله‍ی فیزیکی و مکانیکی بی معنا شده!
٨۴۴٨۱ - تاریخ انتشار : ۲۴ فروردين ۱٣۹۷       

    از : هومن دبیری

عنوان : «ایجاد شرائط» گذار از راه دور؟
دوستان سال نو مبارک ، قبلا از همفکری شما صمیمانه سپاسگزارم.
نگارنده میخواهد در باره‍ی هدف «اتحاد برای دمکراسی » آنطور که آقای فریدون اخمدی نوشته چند سئوال طرح کند :
صورت مسئله : "هدف اتجاد برای دموکراسی برقراری یک نظام متکی بردموکراسی است و کمک به ایجاد شرایطی که اولا قدرت تماما در دست منتخبین مردم باشد و دیگر اینکه در یک مجلس موسسان مردم با رای آزادانه خود تعیین کنند که می خواهند یک شاه با مسئولیت های تشریفاتی داشته باشند یا یک رئیس جمهور مثلن مانند الگوی المان."
ببینید حل این مسئله ساده نیست می گویند: «سنگ بزرگ علامت نزدن است»
چند نفر در خارج از کشور میخواهند برای «برقراری» یک نظام «متکی بر دموکراسی» برای «ایجاد شرائط » در ایران کمک کنند.
آیا هر ایرانی حق ندارد بگوید که «ایجاد شرائط» برای «بر قراری » یک نظام «متکی به دموکراسی» در یک کشور ۸۰ میلیونی کار کوچکی نیست که از راه دور توسط چند نفر هدایت شود.
با توجه به پراکندگی نیروهای مخالف حکومت ولایت فقیه ممکن است آقای فریدون احمدی بفرمانید کدام یک از جریانهای مخالف حکومت واجد شرائط نظام «متکی به دموکراسی» با معیارهای شما هستند و کدام مردودند؟ وگرنه اینقدر بر دموکراسی تاکید نمی شد.

در ضمن در کدام کشوری شبیه ایران منتخبین مردم با رای آزادانه یک شاه برای مسئولیت تشریفاتی داشته اند ؟
و آخرین سئوال اینکه آخرین مجلس موسسان در ایران کی تشکیل شد که منتظر مجلس موسسان آتی باشیم؟
آیا اهرمهای دیگری نیز برای این اهداف بزرگ وجود دارد؟
٨۴۴۶۶ - تاریخ انتشار : ۲٣ فروردين ۱٣۹۷       

    از : خسرو صدری

عنوان : سوالی کوچک از استاد بزرگ
استاد فرهیخته جناب آقای فریدون احمدی، اگر مردم ایران فرضا یک بار دیگر خواستند سلطنت را امتحان کنند و چهار سال بعدش دوباره پشیمان شدند و جمهوری خواستند تکلیف چه می شود؟
٨۴۴۶۴ - تاریخ انتشار : ۲٣ فروردين ۱٣۹۷       

    از : هوشنگ فرخجسته

عنوان : کدام جنگ بین « سلطنت و جمهوری
وقتی آقای پور مندی از دوست قدیمی و هم سازمانی خود می پرسد:« گذر به کجا؟ گیرم که از جمهوری اسلامی گذر کردیم، به کجا میخواهیم گذر کنیم ؟ ..........امیدوارم دوستان یو دی آی همانطور که مثلا در حذف جمهوری سوسیالیستی و جمهوری دموکراتیک اسلامی، تردیدی ندارند، گزینه مطلوب خود را هم بیان بکنند.»
پورمندی در واقع ناخوشنودی را از گذار جمهوری اسلامی نشان می دهد استنباط نگارنده این است که او بقا و استمرار جمهوری اسلامی را به تغییر و تحول آن ترجیح میدهد( شاید اشتباره برداشت کرده باشم )
فریدون احمدی نیز از این پاسکاری «محافظه کارانه » ی دوست قدیمی استفاده می کند. پس از یک سری تبلیغات تجارتی برای امپریالیسم «گوگولی مگولی» و اسرائیل می نویسد:«فکر میکنم واگذاری این جنگ بین "سلطنت و جمهوری" به مجلس موسسان آتی به یگانه کردن نیروها و افزایش شانس مردم در رهایی از این نکبت سربراورده از اعماق تاریخ و نیل به آمال تاریخی شان کمک می کند»( پایان نقل قول از کامنت قریدون احمدی)

ای داد ِ بیداد البته آقای احمدی بهتر میداند که شاهدوستان بعداز انقلاب برای اینکه بتوانند در مراودات خود در خارج از کشور با فعالان سیاسی حرفی برای گفتن داشته باشند. تا بتوانند در مقابل انتقادات و فرصت سوزی های حکومت دیکتاتوری بر آمده از کودتای نظامی ۲۸ مرداد ۳۲ که به سقوط حکومت پادشاهی ایران انجامید .حرفی برای گفتن داشته باشند. بدون اعترا ف به انحلال حکومت مشروطه سلطنتی؛ که تا سال ۳۲ نسبتا بهترین دوره ی خود را تجربه کرد. بدون محکوم کردن حکومت پادشاهی مطلقه ،خیلی رندانه طرفدار حکومت مشروطه سلطنتی آنهام شبیه انگلستان و سوئد گردیدند داریوش همایون که از تک حزبی شدن ایران در زمان حزب رستاخیز دفاع میکرد «حزب مشروطه ایران» را تشکیل داد. در همین اخبار روز چه بحث ها که نکردیم.
نتیجه:
گذار از دیکتاتوری مذهبی ولایت فقیه در ایران با مقاومت مردم به اینجا کشیده شده است که اصلاح طلبان حکومتی یکی پس از دیگری اعتراف می کنند که حکومت دینی اصلاح ناپذیر است . بهمین دلیل توجه آقای پورمندی را به نظرات دوستان اصلاح طلب حکومتی خود جلب می کند که قاعدتا باید از آنها شجاع تر و خردمند تر باشند.

آقای فریدون احمدی نیز بیش از این برای دوستان شاهدوست خود در این محفل ها رایگان تبلیغ ننماید .این محافل شناخته شده فقط بخاطر بودجه و هزینه های سفرو هتل آن همیشه در کانون شک و تردید بوده است .
پروسه گذار از حکومت جمهوری اسلامی به مردم سالاری در ایران در جریان است و
« مدیریت گذار» در خارج از کشور و تمام کنفرانس های فبلی فقط اب به اسیاب حکومت کشتار جمهوری اسلامی میریزد.
همانطور که مردم نیاز به قیّمی چون نظارت استصوابی شورای نگهبان ندارند نیاز یه «مدیریت گذار» در خارج از کشور ندارند. ببخشیدا !
شما و شاهدوستان این رسالت را از جانب کدام ایرانیان کسب کرده اید؟
جنگی بین «سلطنت و جمهوری» وجود ندارد . کدام سلطنت؟ کدام جمهوری ؟
اگر مشروطه سطلنتی داشتیم که انقلاب نمیشد! پس برای چیزی که نداشتیم جرا دعوا کنیم ؟
اگر جمهوری داشتیم که امروز مشکلی نداشتیم ! تکلیف این هم معلومه .
اجازه دهید مردم در ایران حکومت را وادار به عقب نشینی کند لطفا آب را گل آلود نکنید. مردم در آفریقای جنوبی و شیلی سیستم های را به دموکراسی فرا روئیدند مردم ما نیز
می توانند .
٨۴۴۵۶ - تاریخ انتشار : ۲٣ فروردين ۱٣۹۷       

    از : امیر آمویی

عنوان : فقط جمهوری دموکراتیک مردم ایران
آقای احمدی،
در پاسخ به آقای پورمندی نوشته اید: «.... و دیگر اینکه در یک مجلس موسسان مردم با رای آزادانه خود تعیین کنند که می‌خواهند یک شاه با مسئولیت‌های تشریفاتی داشته باشند یا یک رئیس جمهور مثلن مانند الگوی المان.»
آقای احمدی، حدود چهل سال پیش مردمی که قیام کرده بودند، و دیگر «نه استبداد می‌خواستند و نه سلطنت» پای صندوق‌های رأی رفتند و چون فاقد نیرو یا آلترناتیو رهبری کننده‌ی پیشرو و دموکرات بودند (و چنین نیرویی اصلا وجود نداشت، چون شاه دمار از روزگارشان در اورده بود و صدایشان را خفه کرده بود!)، از روی ناچاری به «اسلامیت» جمهوری رأی دادند.
حالا شما این فکر را مطرح می‌کنید که مردم دوباره پای صندوق بروند و در برابر دو گزینه‍ی «سلطنت [دموکراتیک]» یا «جمهوری دموکراتیک» قرار گیرند!؟ آیا فکر نمی‌کنید گزینه‍ی «سلطنت» خیانت به مردمی است که از قبل تکلیف «سلطنت» را تعیین کرده اند و حالا به جای این که در برابر این سوال بغرنج و انحرافی قرار گیرند، باید نیمه‍ی خواست به جا مانده شان را پی گیری کنند و تحقق بخشند و به پرسش ساده‍ی «جمهوری دموکراتیک» رأی دهند! چرا ما ایرانی ها واقعا فاقد رهبران روشن بین و روشنفکر و وفادار به تاریخمان هستیم؟ از آل احمد [و دیگران!!] اسلامی شده بگیرید تا احمدی [و دیگران!!] مردد در مورد سلطنت یا جمهوری!!
«نابود باد هر نوع استبداد» و «برقرار باد جمهوری دموکراتیک مردم ایران»
آمویی
٨۴۴۵۵ - تاریخ انتشار : ۲٣ فروردين ۱٣۹۷       

    از : نا هید

عنوان : اگر فریدون احمدی چپ باشد، جان بولتون چه گواراست!
اولا آقای احمدی باید ممنون اخبار روز باشد که به هر دلیلی کامنت ها را دستچین شده بالا میفرستند مثلا کامنت خود من را که اصلا توهیتن آمیز نبود ولی تند و رک بود را نادیده گرفت.این همان فرهنگ راست جهانی است که هر جا که خود را در چالشی باخته مبیند دست به شانتاژ و شلوغ بازی می زند. به این پاسخ به آقای سروی که توجه کنیم که می نویسد «ضدیت هیستریک با اسرائیل هیچ ربطی به منافع ملی ما ایرانیان ندارد. نوشته اید ضدیت آمریکا با ایران و ایرانیان. چنین نیست. آمریکا مانند هر کشور دیگری منافع کشور خود را پی می گیرد» واقعا باید به این پرسش پاسخ دهیم که آیا جز رفیق بازی و قبیله نگری چیز دیگری توجیه کننده عضویت ایشان در سازمان های مدعی چپ میباشد؟ با این موضعگیری جای ایشان حزب جمهوری خواه آن هم در جناح نئوکنزرواتیو در کنار امثال جان بولتون میباشد.
امریکا دنبال منافع خودش است؟!!! منافع کی؟ منافع اکثریت مردم آن کشور یا سرمایه مالی و نظامی . ...؟ منافع عام مردم امریکا یا منافع ۱ درصدی ها؟ سیاستهای ضدانسانی اسرائیل در قبال فلسطینیان مورد تایید هیچ نیروی بشر دوست و آزادیخواهی نمیتواند باشد. یکی قلمداد کردن مواضع دروغین ج. ا. علیه اسرائیل را با مواضع مخالف سیاستهای صد بشری اسرائیل از سوی نیروهای ترقیخواه دغلکاری نیست؟
امیدوارم این کامنت به سرنوشت قبلی دچار نشود.
٨۴۴۴۱ - تاریخ انتشار : ۲۲ فروردين ۱٣۹۷       

    از : فریدون احمدی

عنوان : دو پاسخ
من در اینجا فقط به پاسخ به دو کمنت آقایان سروی و پورمندی می پردازم. عادت ندارم و نمی خواهم در چارچوب فرهنگی که برناسزا و اتهام و صدور حکم بی پایه استوار است، گفتگو کنم. آقای دامون سروی نوشته اند" اگر این جنگ دلخواه اصحاب این کنفرانس نیست، پس چگونه و با چه سازوکاری با آن برخورد می کنند؟" اتجاد برای دموکراسی در ایران بارها و بارها و یکبار در کنفرانس بروکسل با امضای جمعی مخالفت خود را با جنگ و هر نوع اقدام نظامی علیه ایران اعلام داشته است و اساس استراتژی سیاسی اش همانگونه که در متن نیز آمده بر گذار به دموکراسی با تکیه بر مبارزات اعتراضی و مدنی خشونت پرهیز است. پایه ای ترین سازوکار برای مقابله با خطر جنگ حذف جمهوری اسلامی به مثابه مهمترین عامل تشنج در منطقه است. استراتژی تشکیل هلال شیعی و ضدیت هیستریک با اسرائیل هیچ ربطی به منافع ملی ما ایرانیان ندارد. نوشته اید ضدیت آمریکا با ایران و ایرانیان. چنین نیست. آمریکا مانند هر کشور دیگری منافع کشور خود را پی می گیرد که گاه توام باسیاستهای سلطه گرانه و امپریالیستی است ما نیز پایه سیاستمان باید منافع ملی کشور خودمان باشد. "ایران و ایرانیان" را با جمهوری اسلامی یکی قلمداد نکنید.

اقای پورمندی نوشته اند به کجا می خواهیم گذر کنیم. به یک جمهوری "عرفی" مثل آلمان و یا کشوری با جاذبه توریستی ! مثل سوئد. من به عنوان یک جمهوری خواه طبعا پاسخ خودم روشن است اما انچه که به اتحاد برای دموکراسی مربوط می شود این تشکل یک حزب سیاسی نیست که در مورد شکل نظام اتی، جمهوری یا پادشاهی، ساختارآن: متمرکز یا غیر متمرکز ویا فدرالیستی، آقتصاد لیبرالیستی یا سوسیال دموکراتیک و یا سوسیالیستی و غیره نظر اعلام کند این وظیفه احزاب و سازمان هاست. هدف اتجاد برای دموکراسی برقراری یک نظام متکی بردموکراسی است و کمک به ایجاد شرایطی که اولا قدرت تماما در دست منتخبین مردم باشد و دیگر اینکه در یک مجلس موسسان مردم با رای آزادانه خود تعیین کنند که می خواهند یک شاه با مسئولیت های تشریفاتی داشته باشند یا یک رئیس جمهور مثلن مانند الگوی المان. فکر میکنم واگذاری این جنگ بین "سلطنت و جمهوری" به مجلس موسسان آتی به یگانه کردن نیروها و افزایش شانس مردم در رهایی از این نکبت سربراورده از اعماق تاریخ و نیل به آمال تاریخی شان کمک می کند
۸۴۴۳۳ - تاریخ انتشار : ۲۲ فروردین ۱۳۹۷
٨۴۴٣۶ - تاریخ انتشار : ۲۲ فروردين ۱٣۹۷       

    از : خسرو صدری

عنوان : این ها "تابوشکنان"ند!
این ها در پی حمله ناتو به لیبی و مطرح شدن امکان "دخالت های نظامی بشردوستانه" در ایران، با برگزاری کنفرانس های "استکهلم"، "بروکسل" و "پراگ" وارد میدان شدند و امروز نیزبار دیگرپس از ۶سال با همان حال و هوا باز می گردند. اکثر شرکت کنندگان این کنفرانس ها کارمندان شبکه های خبری آمریکا، مثل رادیو فردا و صدای آمریکا بودند.افراد خوش نامی هم برای رد گم کردن دعوت شده بودند که برخی از آن با پی بردن به ماهیت گردانندگان اصلی این جریان ، از آن فاصله گرفتند.برخی دیگر هم کورکورانه دنبال عوامل اصلی راه افتادند .همین آقای احمدی در برنامه "افق" صدای آمریکا، به تاریخ ۱۹ نوامبر۲۰۱۲ در تشریح اهداف "کنفرانس پراگ"، درکنار کسانی نشستند که به ضرورت"تابو شکنی" در مورد گرفتن پول از آمریکا برای برگزاری چنین کنفرانس ها و اجرای اهداف آن تاکید می کردند.
٨۴۴۲٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣۹۷       

    از : احمد پورمندی

عنوان : گذر به کجا؟
گیرم که از جمهوری اسلامی گذر کردیم. به کجا می خواهیم گذر کنیم؟ به جمهوری سوسیالیستی؟ جمهوری دموکراتیک خلق، جمهوری دموکراتیک اسلامی، سلطنت مطلقه، سلطنت مشروطه و یا جمهوری عرفی مثل آلمان، فرانسه، آمریکا و سوئد( امیدوارم کسی جاذبه های توریستی را وارد ساختار نظام نکند و متذکر نشود که نظام سوئد پادشاهی است) امیدوارم دوستان یو دی آی همانطور که مثلا در حذف جمهوری سوسیالیستی و جمهوری دموکراتیک اسلامی، تردیدی ندارند، گزینه مطلوب خود را هم بیان بکنند.
٨۴۴۲۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣۹۷       

نظرات قدیمی تر

 
چاپ کن

نظرات (۱۲)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست