عنوان : «چون وا نمی کنی گرهی، خود گره مشو»
سالهای سال است که کاروان تساوی خواهی زنان ایران از دوران حکومتهای ضد آزادی شه ـ شیخ بصور گوناگون در حرکت است . عقب ماندگان گوناگون مثل معمول باز مانده از قافله هر کدام بنحوی متفاوت ادعای «سروری» دارند. حال حکایت انتشار اینقبیل اعلامیه ها با کف زدنهای متمادی اصحاب!
٨۵٣۰۵ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹۷       

عنوان : بیم از محرومیت فوتبال ایران
۱- مراجعه به نهادها و قوانین بین المللی همواره راهکار مناسبی بوده است تا برخی حقوق مردم ایران تامین شود.
۲- برای همه گونه آزادی های اجتماعی و از جمله زنان باید مبارزه کرد.
۳- امضا کنندگان که در میانشان وکیل های نام داری هستند به اصل رد تبعیض جنسیتی در قانون فیفا اشاره و خواستار رویارویی فیفا و ج ا ا شده اند. اما درصورتی که فیفا تن بدهد و پرونده ای علیه ف ف ایران باز کند و ج ا ا طبق معمول پاسخ رد بدهد، فیفا طبق قانون حکم صادر و مجازات تعیین می کند. چه مجازاتی؟ شاید جریمه نقدی یا ... تا حد محرومیت فوتبال ایران از شرکت در مسابقات منطقه ای و جهانی. آیا امضا کنندگان پیش بینی این مجازات آخری را کرده اند؟
۴- با گوش خود شنیده ام که گاهی برخی ایرانیان مانند عباس میلانی از قدرت بزرگی چون امریکا درخواست تحریم ج ا ا کرده اند. (اینان با اینکه می دانند که تحریم اقتصادی مستقیما دامن مردم و عموما تهیدستان را می گیرد به گمان اینکه تهیدستان در اثر نداری دست به شورش علیه حکومت می زنند چنین درخواستی دارند. اما ناتوان و درمانده شدن مردم جز برای قدرت گیری نخبگان فاسد چه سودی برای آنان دارد؟)
۵- تا زمانی که یک جنبش اجتماعی رشد کافی نکرده باشد، دخالت نهادها و قدرت های فرامرزی یا بی فایده یا حتا خسارت بار نیست؟
در دهه گذشته پوشش زنان نسبت به دهه های پیش تفاوت چشمگیری کرده و این نیست مگر با فشار زنان آگاه کشورمان.
آگاهی بخشی- کاری که با شناخت برخی بانوان امضا کننده می کنند-چاره کار است، مگرنه؟
٨۵۲٨٨ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۷