عنوان : گپ و گفتی با یک هموطن گرامی
با پوزش از تاخیر در گپ وگفت!
آقای نکونام گرامی درود برشما!
آقای احمدیان گرامی در نوشتارش با مبنا قرار دادن مفهوم مبارزه گری و آلترناتیو نکاتی را پررنگ کرد که باید گفت
در روش ایشان ضعف های برداشتی از مفاهیم مشهود است!
که اینجانب ،در نظر قبلیم تلاش داشتم نگرش دیگری را در رابطه با مفاهیم مبارزه گری و آلترناتیوی و نسبت این دو با دمکراسی را بصورت مختصر بازگو کنم .
فکر می کنم تا این مرحله از کارم نباید ابهامی باشد.
برای کامل کردن نظر قبلیم نکات دیگری را می آورم
در مورد مفهوم آلترناتیو دو نگرش برجسته است:
-یک نگرش می گوید: آلترناتیو یک مفهومی است که یک هویت مستقل دارد ذیل مفهوم دیگری نیست. که در مورد این نگرش گفته اند
این نگرش می تواند یک نگرش بسیار خطرناک و حتی فاجعه آفرین نیز باشد؛
چون گروهی که خود را تنها آلترناتیو بداند چه بسا هر اقدامی را برای رسیدن به هدفش مجاز بشمارد و...
- نگرش دیگر می گوید:
آلترناتیو، ذیل مفهوم دمکراسی معنی دارد. در این نگرش، هر گروهی که در پی بقدرت رسیدن است روش کار را در رقابت با دیگران، آنهم در یک روند دمکراسی خواهی تعریف می کند و پی می گیرد. و در صورت بقدرت رسیدن، خواسته های خود را هم پی می گیرد. و...
ممکن است بگوید
حکومت حاکم فعلی که پلیدانه ویرانگری های اجتماعی خاصی را بجا گذاشته باید برداشته شود و....
که بایدگفت
اگر بپذیریم حکومت یا حکومتی باید برداشته شود، در روش ساقط کردن حکومت ،قطعاً روش دو نگرش مطرح شده به موضوع آلترناتیو تفاوت هایی با هم خواهد داشت که از پرداختن به آن خودداری می شود.
پرسش مهمی از من پرسان شده ای که در پرسمانت، نشان از شک به رفتار اینجانب است ؛گفته ای:«تردیدی ندارم که شما هم همراه مردم خواهی بود. اینطور نیست امیر جان؟»
باید بگویم در اقدامات محدودم،
با روش هایی که در آنها حقه بازی یا رندی گری هایی خاص و یا اعمال کودکانه ای رخ می دهد و یا در برداشت هایی از مفاهیم سیاسی و اجتماعی انحرافاتی یافت می شود در حد توانم و بضاعت فکریم تلاش داشته ام به مقابله بر خیزم. البته چه بسا خود دچار اشتباه شوم که توسط دیگران به نقد کشیده خواهم شد
روشم، چه در حکومت استبدادی چه در حکومت غیر استبدادی ادامه خواهد داشت تا وقتی که دفتر زندگی بسته شود.
نمی دانم این روش در کنار مردم معنی خواهد داد یا بر ضد مردم!؟
٨۶۴۹٣ - تاریخ انتشار : ۲۷ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : به آقای ایرانی
با درود! از انسان خوش فکر و در گیر در بحث ها، مثل شما، انتظار می رود که کمی پخته تر به موضوعات بپردازید.
شما حتمن در قلمرو سیاست ایران، مسائل را بخوبی دنبال می کنید، و می دانید که همه جریان های سیاسی، معرف نظرات سیاسی خود، و تلاش برای ایجاد آلترناتیوی برای جامعه هستند که، بر اساس برنامه و اصول سیاسی، و جهت گیری طبقاتی آنها استوار است. می دانم که جریانهای سیاسی راست و طرفداران سرمایه داری را هم دنبال می کنید. پرسشم از شما اینست که، اگر منصفانه قضاوت کنید، حجم تبلیغات راست ها را ، قابل مقایسه با تبلیغات چپ ها می دانید؟
تردیدی ندارم که شما مطلع هستید که راست ها، چه امکانات عظیمی در اختیار دارند، و از صدها رسانه خبری و بصری و شنیداری و گفتاری، برخوردارند، و شب و روز تبلیغ آلترناتیو خود را می کنند.
حالا اگر یک جریان چپ هم، با همه امکانات بسیار اندکی که ، با خون دل تهیه می کند، به تبلیغ آلترناتیو خود می پردازد، جلو آزادی کسی را گرفته است؟
صحنه جامعه ایران را بخوبی می بینی، از درد جامعه و مشکلات آن با خبر هستی، آیا بنظر منصفانه خودت، نیروهای راست قادر به پاسخگوئی نیازهای این جامعه هستند؟
حتمن می دانی که این نیروهای راست، خواهان تغییری بنیادی و اساسی در جامعه نیستند، و به کشور های سرمایه داری، و بویژه آمریکا دل بسته اند، تا برای به قدرت رساندن آنها کاری بکند. می دانی که اینها با خمیازه و عطسه ترامپ، و پمپئو و سایر مقامات آمریکا و غرب، سیاستشان را تنظیم می کنند. مگر بناست که ما دوباره به گذشته برگردیم امیر جان؟
حتمن حرکت همین روزهای مردم کردستان و آذربایجان و کرمانشاهان را دیده ای. درد ها و مشکلاتی در جامعه ایران وجود دارد که، فقط با جهت گیری سیاستی مردمی، می توان بر آنها فائق آمد.
کردستان راه را نشان داده است.با سراسری کردن حرکت کردستان، می توانیم از این پیچ عبور کنیم، و خود را آماده پیچ های بعدی کنیم.
تردیدی ندارم که شما را هم همراه مردم خواهی بود. اینطور نیست امیر جان؟
٨۶۴۵۶ - تاریخ انتشار : ۲٣ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : نقادی که خود باید نقد شود
اگر چه آقای هلمت احمدیان در نوشتارش در پی هشدار دهی برآمده است و بگونه ای اعمال آلترناتیوی دیگران - که به شیوه های غیر متعارف و حتی مزدورانه عمل کرده اند ویا می کنند- را به پرسش گرفته و هشدارهای لازم را داده است
اما وقتی ایشان به سمت آلترناتیوی ایده مورد نظر خودش می رود که در این آلترناتیوی مورد نظرش هیچ رد پایی از دمکراسی خواهی مشاهده نمی شود به این نتیجه خواهیم رسید که روش خود ایشان در راستای همان روشی است که او به آنها انتقاد دارد.
٨۶۴۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۲ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : به نکونام عزیز!
من هنوز ادعای پیغمبری واهمه الهام گیری نداشته ام و شما شخصا همه امکانات را بر شمرده اید .
در جواب باید بگویم که منظور همین هاست که گفتی ،یعنی نیرو های نا پایدار در این مرحله هم مدهبی وهم سکولار که تا آخر خط نمیآیند ویک جایی هم مزاحم هم خواهند شد.
٨۶۴۴۲ - تاریخ انتشار : ۲۲ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : پرسش از کیاجان
کیا جان، با درود!
می خواهم از شما بپرسم این «نیروهای سیاسی مذهبی» که شما مرتب در نوشته هایتان از آنها یاد می کنید، کدامند؟
نمی دانم چرا به این فکر افتادم که، اگر «نوری» به افکارتان تابیده شود، و آنگاه همین واژه «نور» را بصورت یک «پیشوند» به نامتان بیفزائیم، آنگاه فهم منظور شما از «نیروهای سیاسی مذهبی» برایم راحت تر خواهد شد.
آنگاه می فهمم که، این «نیروهای مذهبی»، همان خمینی مرتجع، قسی القلب، خرافاتی، عقب مانده، بی سواد، فاقد هر گونه فهم و درک انسانی است که، بعنوان «ضد امپریالیست» بوسیله آن «خدا بیامرز» به من و تو مغرفی می شد، و به «امروزی» رسیدیم، که برخی از مردممان، جسرت «دیروزشان» را می خورند.

شاید پاسخ شما این باشد که، منظورت نیروهائی است که به « ملی مذهبی» مغروفند. آنگاه باید به پرسش های دیگری هم پاسخ بدهید.
در عنوان «ملی مذهبی» منظور کدام مذهب است؟
اگر منظور اسلام است، چرا نمی نویسند «ملی اسلامی»؟
در ایران، مذاهب گوناگونی وجود دارد. اسلام، مسیحیت، یهودیت، بهائیت، زردشتی، بودائی، برهمائی، درویشی، یارسانی، ایزدی، و غیره.
تازه، در خود اسلام هم، شاخه ها و فرقه های مختلفی وجو دارد، شیعه و سنی، شیعه سه امامی، شیعه پنج امامی، شیعه دوازده امامی، و تقسیم بندی های دیگری مثل : حنفی، شافعی، حنبلی، رافضی و غیره.
این مذهبی که نیروهای «ملی مذهبی» یدک می کشند، کدامیک از مذاهب فوق است؟
شتر مرغ را که می شناسی. هم شتر است و هم مرغ. به او می گویند: اگر مرغی، پس تخم بگذار. جواب می دهد: من مرغ نیستم، من شترم. به او می گویند : اگر شتری، پس شیر بده، جواب می دهد : من شتر نیستم، من مرغم.
حکایت این جماعت «ملی مذهبی» هم، حکایت همین شتر مرغ است. هم «مذهبی» هستند، و هم «ملی»، و قدرت مانور دارند. میدانی بین دو صندلی نشستن، کجای آدم را آزار می دهد؟
کیا جان! نکند منظورت از «نیروهای سیاسی مذهبی»، کسانی مانند : خاتمی، کروبی، یونسی، موسوی تبریزی، موسوی اردبیلی، موسوی خوئینی ها( و بویژه این یکی، که خیلی هم شهرت «آنچنانی» دارد)، میر حسین موسوی( منهای عمامه، بعلاوه دون ژوان بودن برای پیک نت)، و دیگر عمامه ایها و مکلا هاست؟

کیا جان! این «نیروهای سیاسی مذهبی مورد نظرت کدامند؟

نتدرست و شاد باشی!
٨۶۴٣۵ - تاریخ انتشار : ۲۱ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : رفیق کمی تند میروید!
مطلب در کل درست است ولی هنوز خیلی زود به نظر می آید که چپ با تمام قشر هایش توانایی گرفتن قدرت را داشته باشد.
انسجام چپ یک پیش شرط برای آینده است ولی فقط با روشنگری در جامعه ای که در فساد غوطه ور است به رسیدن به حکومت چپ نمی انجامد.
استفاده از همه نیروهای سیاسی از مذهبی و سکولار و ناپایدار در موفقیت بر حکومت اسلامی تا دندان مسلح و متشکل راه درازی است که میبایست به فراموشی سپرده نشود.
٨۶۴۱٣ - تاریخ انتشار : ۲۰ شهريور ۱٣۹۷