عنوان : به آقای علی رها
دوست عزیز اگر گفته شده که لیلا الشامی فردی مشکوک است ، دقیقاً بدین دلیل است که آنچه را که ”اطلاعات ” در مورد ادلب نوشته در واقع دروغهای هستند که از جانب محافل خبری امپریالیستی ودولتهای غربی گفته می شود . برابر تمام برآوردهای مستقل هرگز ۳ میلیون نفر در ادلب زندگی نمی کنند ، بلکه حاکثر چیزی در حدود ۲۰۰ هزار نفر در آن شهر بسر می برند که بغیر از گروهای مسلح تروریستی اسلامی بقیه مردم در واقع اسیرو گروگان تروریستها هستند . برابر تمام دادهادر میان تمام این گروه های تروریستی( داعش، احرار الشام ، الزنکی ، نورالدین ، جیش السلام ... ) هیچ گروه و یا دسته چپ ، دمکرات و حتی سکولار وجود ندارد . . خانم لیلا ، شهر ادلب اشغال شده توسط جنایتکاران اسلامی را به تبعیت از تبلیغات فریبکارانه غرب ”مناطق آزاد شده” می نامد که این هم دلیل دیگر . اما وقتی از ” چپ مستقل ” در سوریه نام می برید خواهشاً از شما و همینطور از پروین عزیز تمنا می شود که این ”چپ مستقل ” در سوریه را در عرصه عمل به ما نشان دهید . ما می دانیم حزب کمونیست سوریه ، حزب سوسیالیست ملی سوریه در کنار تمام فعالین کارگری و حقوق زنان در سوریه ، در این شرایط مشخص و با توجه به خطر عظیم جریانان تروریستی فوق ارتجاعی اسلامی، خطر اصلی را این ترویستها قرار داده اند ، هر چند خود را اپوزسیون دولت سوریه می نامند . و شما که به وجود ” چپ مستقل ” در سوریه معتقد هستید لطفاً این چپ را با نام و اندازه تشکیلاتی و مناطق فعالیت و چگونگی مبارزه آنها در ادلب ، به ما نشان دهید . ما می دانیم بغیر از نیروهای کرد که در ابتدا در یک اتحاد نانوشته با دولت مرکزی سوریه بسر می برند و چندی پیش هم با دمشق مذاکره کردند ، هیچ نیروی چپ دیگری بغیر از نیروهای فوق وجود خارجی در سوریه ندارد. و اگر هم وجود دارد ، این خانم لیلا الشامی باید توضیح دهد که چرا در خاک سوریه به آنها نمی پیوندد .
٨۶۵۵۷ - تاریخ انتشار : ٣۰ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : ادلب و سهم خواهی بعد از تصرف آن
رخ داد یک واقعه به عوامل مختلفی ربط پیدا می کند اینکه گروهی بر اساس سلیقه خود عاملی از عوامل را انتخاب کند و تلاش کند که دیگران را به چالش بکشد خود این روش پرسش برانگیز است.
موضوع سوریه چیست؟
آنچانکه رخ داد ها به ما می گویند:
جهان دو قطبی وقتی فرو می ریزد، فضای نفس کشیدن خاصی رخ می نماید. که این رخ نمایی ی نفس کشیدنِ جدید، سبب می شود
در مناطقی خاص که ساختارهای سیاسی اشان بیگانه با دمکراسی بوده، مردمانشان در پی این شوند که شرایط مطلوب سیاسی توامان با روش دمکراسی را بر کشورشان حاکم کنند.
این حرکات دمکراسی خواهی، در کشورهایی که به کشورهای عرب نشین معروف شده بودند نیز رخ داد که در بعضی از این کشورها، تحرکات شدت داشت و در بعضی از آنها تحرکات،شدت کمتری داشت و تحرکات هم معروف شد به بهار عربی.
اگر کشور های عربی را از نظر وابستگی به جهان دوقطبی به دو گروه تقسیم کنیم موضوع بهار عربی در هر دو گروه مطرح گردید.
باید گفت ماجرای بهار عربی در کشورهای وابسته به جهان دو قطبی سرنوشت متفاوتی داشت :
در تونس و مصر که وابسته به قطب غرب بودند حکایت چنین می شود
در تونس تا حدودی با موفقیت همراه می شود اما در کشور مصر ماجرا با کودتا و سرکوب شدید همراه می شود و ماجرای بدور از وقایع دیگر ظاهراً خاموش شد و...
اما در گروه کشورهای وابسته به شرق( لیبی و سوریه) ماجرای بهار عربی بگونه ای دیگر می شود
که باید گفت ماجرای بهار عربی بهانه ای شد برای تسویه حسابهای دوران جهان دو قطبی.
که در ماجرای در لیبی با دخالت نظامی دیگران به حذف قذافی منتهی شد. و نتیجه کار هم شد یک کشور چهل کلانتر که هر کلانتر ساز خودش را می زند اما نفت را هم می فروشند و ...
تجربه قذافی شرایط را برای سوریه بگونه ای دگر کرد.
درکشور سوریه، با حفظ شدن دولت مرکزی ، این سرزمین محل نزاع رقبای جهانی و منطقه ای گردید. و رقبا جنگ های نظامی خود را بصورت محدود در این کشور - با ساختن نیرو های نظامی خاص- به پیش بردند. و گروه های مسلحِ ساخته شده توسط رقبا، جنگ هایی را بصورت نیابی انجام دادند و می دهند که پرداختن به جنگ های نیابتی شاید تکرار و خسته کننده شود از موضوع آن می گذریم
اما باید گفت در شرایط فعلی وضعیت جنگ در سوریه به مرحله حساسی رسیده که نبرد در ادلب و پیروزی دولت مرکزی در آن، شاید شرایط منطقه بگونه ای دگر رقم بخورد
که شرایط جدید باعث شده که
تمام نیروهای درگیر در سوریه نگران بعد از نبرد ادلب شوند.
نگرانی را هم در گروه پیروز و هم گروه بازنده خواهیم دید به همین دلیل است همه تلاش می کنند که بعد از نبرد ادلب حتماً سهمی را برای خود داشته باشند.
که پرداختن به موضوع سهم خواهی چه از بعد سیاسی یا نظامی ویااقتصادی وقت و توان دیگری را می طلبد . بگذریم.
درمورد موضوع نوشتار -که سرکار خانم پروین اشرفی آنرا ترجمه کرده است- می توان گفت
آنرا می توان در امتداد نگرانی بعد از سقوط ادلب و سهم خواهی خاص ارزیابی کرد اما این نوشتار موضوع سهم خواهی خودش را زیر خواسته ای انسانمدارانه قرار داده است
که پرداختن به آن وقت دیگری می طلبد.
بگذریم.
٨۶۵۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : دوستان اخبار امروز
با سلام. می خواستم یادآوری کنم که یکی از اصول کاربری شما برای درج «نظر شما»، پرهیز از هرگونه توهین آشکار به یک فرد یا گروه است. متاسفانه در همین صفحه می خوانیم که شخصی مثل لیلا الشامی، نویسنده کتاب بسیار معتبر و مهمِ «کشوری درآتش: سوری ها در انقلاب و جنگ»، «فردی مشکوک و لانه کرده در انگلیس» خطاب شده است.

این روش مناسبی برای برخورد با نظرات وی نیست. معمولا کسانی هتک حیثیت می کنند که معیاری اخلاقی برای تبادل افکار ندارند.

سوریه، به مساله ی بسیار بغرنجی مبدل شده است. کتاب لیلا و نیز اثر بسیار مهم یاسین الحج صالح بنام «انقلاب غیرممکن»، سعی در توضیح پیچیدگی و ضعیت سوریه دارند.

فریاد جریانهای مستقل سوری در هیاهوی دو برابر نهاده ی اسد-یا-داعش، خفه شده است. چپ مستقل در سوریه به دنیا نهیب می زند که صدای ما را هم بشنوید! آنها در حیرت اند که چرا چپ، بخصوص در غرب، آنها را رها کرده است.

امروز سوریه جولانگاه قدرت های بزرگ جهانی و دول منطقه ای شده است. لیلا و یاسین می گویند، در این گیرودار ما را فراموش نکنید. مبارزات ما علیه این قدرتها و علیه پروژه ی ورشکسته ی بعثی ها، و اسلام گرایان، بخودی خود، حقانیت دارد و قابل حمایت است. به ما پشت نکنید!

چپ اگر «چپ» باشد، در درجه ی اول باید دارای هویت باشد، باید پرچم آزادی از ستمکاران ریز و درشت را برافراشته کند حتی و بخصوص وقتی که در اقلیت باشد. چپ نباید خود را آلوده به بازی قدرت کند. سیاست ورزی به مفهوم جبهه گیری به نفع این یا آن قدرت دولتی، هوبت چپ را از بین می برد و آنها را وارد بازی تجربه شده ی خطرناکی می کند.

به کردستان سوریه نگاه کنید که در اوج جنگِ همه با همه، حماسه آفرید، کانتون های غیر مرکزی، کمون های شهر و روستا، قدرت دهی به زنان و غیره ایجاد کرد. اما مالا برای حفظ دستاوردهای خود و خنثی کردن ترکیه، بنوعی با آمریکا همراهی کرد. تاریخ کردستان در همه جای منطقه باید به آنها خیانت قدرتهای کوچک و بزرگ را یادآوری کرده باشد.

خلاصه کنم: هویت مستقل یعنی ایستادگی بر روی اصولی که چشم انداز نوینی به روی جامعه بگشاید. چپ باید با بی ارزش شدن هستی انسانی و شکنجه آنها و نزول انسانیتشان به یک «کمیت» - مانند چانه زنی بر سر تعداد کشته شدگان - مقابله کند. چپ باید برای تحقق خود-مختاری کردستان پافشاری کند. چپ باید خواستار خروج تمام نیروهای خارجی از سوریه شود، چه آنها که به زور وارد شده اند و چه آنها که «قانونی» دعوت شده اند. چپ باید در حین مخالفت با اسلامگرایان افراطی، به رژیم اسد که فاقد هرگونه مشروعیت است بهیچوجه چراغ سبز نشان ندهد. چپ باید تاکید کند که معضلات بنیادین سوریه، راه حل نظامی ندارد.
٨۶۵۴۴ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : برای آقای مهران همایون
دوست گرامی آقای همایون. اگر به نظرهای پای همین مقاله نگاهی بیاندازید، می بیند که دیدگاه های مختلفی مطرح شده است. انتظار از اخبار روز که مطابق با یکی از این دیدگاه ها و سلایق مقالات را انتخاب و منتشر کند، انتظار به جایی نیست. اخبار روز خود را متعهد به انتشار نظرات و طیف های مختلف نیروهای چپ می داند. متاسفانه پاره ای از این نیروها می کوشند دیگران را با اتهامات مختلف ساکت و یا از میدان خارج کنند. دیدگاه های رسمی سایت در یآدداشت های سیاسی آن منعکس می شود.
پیروز باشید
٨۶۵٣۹ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : به س.آذر
چپ ایران یک طیف گسترده است منظور شما از اینکه چپ پشت اسد و جمهوری اسلامی " غیر مستقیم " قرار گرفته کامل نیست .
جریانات چپ ایران به مسئله سوریه کمتر پرداخته اند میتواند درست تر باشد.
٨۶۵٣۷ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : پاسخ سئوال
ضمنا من هنوز منتظر پاسخ اخبار روز هستم
٨۶۵٣۵ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : آشفتگی چپ ، یا به کوچه علی چپ
ا۱-اینکه اپوزوسیون ، به دلیل تضادهای عمیق خود با جمهوری اسلامی ، هر کشوری را که با جمهوری اسلامی دوست و یا متحد و یا همکاری داشته باشد را دشمن خود بپندارد ، و هر کشوری را که با ایران دشمن است را دوست خود بپندارد، اشتباه بزرگی است ، و متاسفانه بخشی از کسانی که خود را چپ قلمداد میکنند ، در این دشمنی کور گرفتارند و ریشه بسیاری از موضع گیری های اپوزوسیون ایرانی در مورد سوریه، از چپ تا راست ، در همین مسائله است و ریشه انحراف برخی از گروهای اپوزوسیون در کمک گرفتن از ارتجاعی ترین کشورهای دنیا نیز همین نکته است.
۲-اینکه هر کسی را که با دخالت کشورهای غربی و عربی مخالف باشد را عامل جمهوری اسلامی بدانیم هم از همان قماش است که قصد دارد با شانتاژ و موضع گیری عصبی ، دگر اندیشان را ساکت کند
۳- این خانم (که البته من اتهام عامل امپریالیست به ایشان نزدم )که ظاهرا عضو "حزب کمونیست مارکسیست -لنیست مائویستی مبارز" حتما در کشور انگلستان است ، از کجا معلوم که با کلاه سفیدهای ساخته و پرداخته ناتو همراه نیست و مستقل است و چرا ایشان هیچ سخنی از دخالتهای کشورهای غربی و آمریکا و اسرائیل و کشورهای مرتجع عربی نمیکند ، و چرا هیچ سخنی در محکوم کردن ارسال سلاح به داعش و القاعده از طرف همان کشورها نمیکند ، چرا از بمباران آمریکایی ها حرفی نمیزند، آیا این نوع موضع گیری نباید این "چپ مسقل" را به فکر بیندازد
۴- این چپ مستقل دیگر چه صیقه ای است ، ظاهرا برخی هنوز در دوران ۳۰ سال پیش رسوب کردند و نمیدانند که دیگر بلوک بندیهای قبلی بکلی بهم ریخته ، مگر شما بیخبر هستید که کردهای سوریه در یک توافق نا نوشته در حال همکاری علیه داعش و سایر گروهای تروریستی با دولت سوریه هستند و حزب کمونیست سوریه هم از دولت قانونی سوریه حمایت میکند ، شاید اینها هم وابسته هستند؟
۵- واقیت آنستکه جمهوری اسلامی نقش بسیار بزرگی در بحران سوریه دارد که بعد از بهار عربی و با توجه به سرکوب جنبش سبز در ایران ، به دولت سوریه برای سرکوب جنبش مسالمت آمیز سوریه ، مشاوره و راهنمایی کرد و متاسفانه دولت سوریه به جای آنکه به توصیه ها ی چپ های سوریه و برخی دولتهای و حتی روسیه برای انجام سریع اصلاحات ، پاسخ دهد ، به توصیه های سردار سلیمانی عمل کرد ، و متوجه برنامه ریزی گسترده کشورهای امپریالیستی و عربی و ترکیه برای به آشوب کشیدن سوره نشد ، و این موضوع بسیار متفاوت از حضور قانونی و به دعوت دولت قانونی برای مبارزه با گروههای افراطی است (برخلاف حضور غیر قانونی ناتو و ترکیه )

۶- ضمنا از از حدود جهارصد هزار تلفات این جنگ ، بیشاز نصف آن یا از نیروهای دولت سوریه و یا غیر نظامیانی است که که بوسیله همین گروهای تروریستی کشته شده اند ، و اینکه منطقه ادلب با تمام آوارگان سوری و یا شورشیانی که به این منطقه کوچانده شده اند ، نمیتواند بیش از دویست هزار نفر جمعیت را در عمل پذیرا باشد ،
٨۶۵٣۴ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : به پروین
از خانم پروین اشرفی بعید بود که عقلش را بدست یک فرد مشکوک لانه کرده در انگلیس بدهد . پروین چون خود را یک فمنیست می پندارد ، پس بر این تصور است که همه زنان راستگو و انسان گرا هستند . پروین برای اینکه بخواهد از مخالفین دولت سوریه در ادلب دفاع کند باید از میان این همه گروهای مسلح حداقل یک گروه ۱۰ نفره به ما نشان دهد که در ادلب بر علیه جنایتکاران القاعده و داعش و الزنکی و جیش السلام و .... باشند و یا حداقل از جنس آنها نباشند . این نوشته سرتاسر دروغ است . چراکه می دانیم همه این گروه ها که در ادلب حضور دارند در مورد ستم بر زنان و به بردگی گرفتنشان وجع مشترک دارند . ما در ماجرای حلب هم شاهد بود که همین دروغ پردازان از لندن چه غوغای به را انداختند . اما پس از آزادی حلب دیدیم که اولین گروه ها که شادی کنان آزادی حلب را جشن گرفتند ، دختران و جوانان حلب بودند که پس از مدتها توانسته بودند بدون حجاب به خیابان بیایند و رقص و پایکوبی کنند . حیرت آور است که کسانی خودرا چپ ، فمنیست و دمکرات بنامند و آنگاه از شکست و نابودی تروریستهای قرون وسطایی اسلامی دلخور و نگران باشند .
٨۶۵٣۲ - تاریخ انتشار : ۲٨ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : آلودگی فضای ایدیولوژیکی چپ
جنبش سراسری و بدون خشونت سوریه، در تداوم «بهار عربی» بود.
اسد که سقوط دیکتاتورهای مراکش، مصر، لیبی و یمن را با چشمانی باز دیده بود، از همان ابتدا مصمم به سرکوب بیرحمانه بود.
اعتراضات خیابانی را به خون کشید و راه را بروی شکل گیری جریانات مستقل مسدود کرد.
به همراه سرکوب وحشیانه، یکم گفت «یا من یا تروریسم. راه سومی نیست». و دوم آگاهانه نزاع داخلی را سکتاریستی (عشیره ای) کرد.
اما همه کسانی که شاهد تحولات سوریه بوده اند می دانند که اسد نه «داعش» بلکه سایر گروه های مسلح را هدف حملات خود قرار داده است.
فرصت بیان نیست، اما چپ مستقل در سراسر سوریه خود را در کمیته های محلی متشکل کرد و در کردستان کمون های منطقه ای ایجاد کرد. فضا بروی کمیته ها به مرور بسته شد.
مشکل آلودگی فضای ایدئولوژیکی در درون چپ است که از درون زیر پای هر حرکت مستقلی را خالی می کنند.
منطق چپ سنتی روشن است: مبارزه با «امپریالیزم». قبول. سوال این است: آیا بمب های روسی سرشتی بشر دوستانه دارند؟ آسمان سوریه در کنترل چه کسانی بوده است؟
آیا بمباران مردم بی سرپناه، هدف گرفتن بیمارستان ها و مدارس، بستن آب بر روی مردم و ممانعت از ورود دارو و غذا به چه کسانی آسیب وارد می کند؟
چشمتان را باز کنید. آمار کشتار مردم غیر نظامی را مرور کنید تا بدانید بیش از ۹۵ درصد آنها به دست نیروهای اسد بوده است نه گروه های تروریستی و «نیروهای امپریالیستی». همانطور که جلال هاشمی پرسیده است: «دروغ چرا؟»
آیا نمیدانید که سوای کردستان، ادلب آخریت منطقه ای است که هنوز زیر کنترل اسد نیست؟ شما فکر می کنید آورگان سوری به کجت پناه آورده اند؟ پس چرا آمار جمعیت یک شهر را قبل از درگیری ها به خورد ما می دهید. درست است که نیروهای مسلح بر ادلب کنترل دارند. اما مگر ما کوریم؟ آیا کلیپ های تظاهرات مردم عامی و زنان ادلب را ندیدید؟
شما تصور می کنید که معیار چپ بودن این است که بطور انتزاعی لغت «زحمتکشان» را به خورد ما بدهید و «امپریالیزم» را به قدرت های غربی محدود کنید؟
ما ایرانی هستیم. دشمن ما در خانه ی خودمان است. چپ موظف است با نظامی گری دولت ایران و لشکر کشی های توسعه طلبانه آن مقابله کند. همانطور که چپ کویت یا عربستان یا لبنان در کشور خود مسول کوتاه کردن دست امرای خود است.
حرف آخر اینکه، بجای زیر سوال بردن مترجم و جستجوی حویت اش، کمی حوصله کنید، مطلب را بخوانید و مضامین آنرا نقد کنید. «مرگ بر امپریالیزم» که نون و دوا نمی شه!!!
٨۶۵۲۶ - تاریخ انتشار : ۲٨ شهريور ۱٣۹۷       

عنوان : چپ ایرانی خودش را به کوچه ی علی چپ می زند؟؟!!...
دفاع چپ ایرانی [در کلیتش] از رژیم اسد و همراهی غیر مستقیم اش با رژیم جمهوری اسلامی, چیزی نیست که بتوان آنرا با کامنت هایی از نوع " کی بود, کی بود, من نبودم" لاپوشانی کرد.
خانم ها و آقایان!...
بالاخره روزی روزگاری شما باید در این مورد به مردم حساب پس بدهید.
٨۶۵۰۷ - تاریخ انتشار : ۲٨ شهريور ۱٣۹۷