عنوان : سقوط انسان و انسانیت
با درود! از روزی که این نوشته روی سایت آمد، تا همین حالا، هفت بار چند جمله اول آنرا خواندم، و هر بار که تصمیم می گرفتم تا نوشته را تا آخر بخوانم، با نگاه به چهره این طفل، ضربان قلبم چنان بالا میرفت که، احساس سکته قلبی میکردم، و توان ادامه خوانش را نداشم. بخودم نهیب زدم که، ادامه بده و زندگی را و واقعیت را، با همه تلخی و خشونت و زمختی آن، با همه لجنی که انسان و انسانیت در آن غوطه ور است را، ببین.
پس از خواندن همه نوشته، تصویر نه یک قربانی، بل چندین و چند، و میلیون ها قربانی، در جلو چشمانم رژه رفتند، و از گذاشتن نام «انسان» بر خودم ، احساس شرم و انزجار کردم. تنها می توانم با نویسنده دودمند این نوشته، احساس همدردی کنم، و به امید رزوی باشیم که، انسان های این سرزمین، برخیزند و این لجن متعفن را از دامن زندگی خود، بزدایند.
به امید آنروز و با آرزوی تندرستی و شادی برای همگان.
٨۶٨۲۰ - تاریخ انتشار : ۲۰ مهر ۱٣۹۷