عنوان : فعالیت دمکراتیک
فعالیت دمکراتیک، فعالیتی مطالباتی است. وحدت در آن، پشتوانه ی قدرت آن است. حفظ این قدرت در جامعه ی طبقاتی ضروری است. ایجاد سندیکای زنانه و مردانه قدرت مبارزاتی- مطالباتی طبقه کارگر را تضعیف می کند. مبارزه ی طبقاتی را در سندیکا و یا احزاب کارگری باید برپایه وحدت منافع افراد به مثابه انسان فروشنده ی نیروی کار به پیش برد.

زن اما به مثابه ی یک انسان در جامعه طبقاتی سرمایه داری دارای حقوق ویژه زن نیز است که ناشی از سلطه ی مردسالاری در جامعه ی طبقاتی است. در صحنه ی نبرد برای مبارزه با سلطه ی مردسالاری در جامعه ی طبقاتی، وجود سازمان های دمکراتیک زنان ضروری است.
این ضرورت ناشی از سطح متفاوت رشد فرهنگی در جامعه است.
تفاوت فرهنگی و برداشت متضاد فرهنگی از شخصیت زن و مرد در جامعه طبقاتی توسط زن و هم مرد، که پیامد مستقیم نظام طبقاتی برده داری و سلطه ی ایدئولوژی مذهب مردسالار در آن است، ضرورت وجود سازمان دمکراتیک زنان و مبارزه ی خاص آن را در جامعه ی طبقاتی تفهیم می کند. این مبارزه عمدتن مبارزه ای فرهنگی و دیرپاست.
مبارزه ی فرهنگی به منظور نشان دادن اولین تقسیم طبقاتی جامعه در نظام سرمایه داری با این هدف انجام می شود تا نشان داده شود که گذار از باورهای سحرآمیز به مذهب نزد انسان همزمان است با پایان دوران مادرسالاری در «کمونیسم کهن». ایجاد شدن مذهب چند و دیرتر تک خدایی در دوران سنگ نو (دوازده هزار سال پیش) که زمانی چهار هزار ساله را در تاریخ جامعه بشری در بر گرفت، ناشی از ضروری ایجاد ایدئولوژی لازم برای توجیه جامعه ی طبقاتی برده داری است. سرشت زن ستیز مذهب دارای چنین ریشه ای است.
زنان در کوه های سرچشمه ی دجله و فرات توانستند با آموختن تولید کشاورزی «انقلاب کشاورزی» را در آغاز دوران سنگ نو در جامعه ی انسانی ایجاد سازند. موقعیت اجتماعی زنان با توانایی تولید مواد خوراکی تقویت شد. با اهلی کردن گاو و فراگرفتن فرهنگ شخم زدن زمین توسط مرد، اولین ضد انقلاب در تاریخ علیه زنان عملی گشت. با برقراری سلطه مردسالاری میان خلق های دارای ریشه ی زبانی آریایی جامعه ی طبقاتی برده داری نزد سومرها برپاشد. مذهب به عنوان ایدئولوژی لازم برای توجیه جامعه ی طبقاتی برده داری مضمونی ضد زن یافت که در همه ی اشکال آن تا به امروز باقی مانده است.

مبارزه فرهنگی در جامعه ی طبقاتی با هدف رهایی زن به عنوان یک انسان اجتماعی با حقوق اجتماعی متساوی با مرد، تنها آن هنگام موثر واقع خواهد شد و در طول زمان نقش تاریخی خود را ایفا خواهد ساخت که بتواند رابطه ی انقیاد زن را در جامعه مردسالار، با برپایی جامعه ی برده داری تفهیم کند و نشان دهد که «زن اولین برده در تاریخ است» (مارکس).

چنین مبارزه ی فرهنگی باید میان زحمتکشان و نزد طبقه کارگر نیز سازماندهی شود. تنها از این طریق است که می توان مسئولیت مرد کارگر را نیز در دفاع از منافع زن کارگر برای او تفهیم نمود. تساوی دستمزد میان زن و مرد برای کار مشابه، از این رو به سود زحمتکش مرد نیز است، زیرا این امکان را از سرمایه دار و صاحب کار سلب می کند، کار زن (و کودک) را به ابزار تقلیل دستمزد مرد بدل سازد. باید برای کارگر مرد نیز تفهیم نمود که حتی آن هنگام که تنها نان آور خانواده است، دستمزد پرداخت نشده به زن او نیز باید جزو درآمد خانواده باشد، زیرا زن با کار در خانه، با زایمان و نگهداری از کودکان، نقش مساوی در بازتولید هستی خانواده و بازتولید سود سرمایه در جامعه طبقاتی ایفا می سازد.

مبارزه فرهنگی برای تساوی حقوق زن و مرد، روی دیگری از نبرد طبقاتی است که باید دست در دست مبارزه علیه سلطه طبقات حاکم به پیش برده شود. زیرا محک آزادی و تساوی حقوق میان انسان ها، آزادی و تساوی حقوق زن و کودک در جامعه است.
٨۶٨۴۶ - تاریخ انتشار : ۲۲ مهر ۱٣۹۷