سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

درباره‌ی «دانشگاه ما»

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : لیثی حبیبی - م. تلنگر

عنوان : سلام دوستان. متنی ست بسیار روشن و لازم
متنی ست بسیار روشن و لازم؛ زیرا محتوای آن با انشا نویسی های معمول و دنبال نخود سیاه فرستادن های روزگار ما فرق اساسی دارد؛ و این نتیجه ی چهل سال فعالیت است + پیشین پایه ها. این متن کوتاهِ زیبا، نویدِ یک رسیدن است. برای به این رسیدن، بسیار برباد رفته ایم. ولی آن برباد رفتن ها اینک پاکار گشته، رهنمای روز شده، یار گشته، و فردایی بسیار روشن را مژده می دهد، بی هیچ به نعل و میخ زدنی - این است بار بزرگ این متن شما.

و نکته ای مهم را باید اینجا اضافه نمایم که بعضی ها، از جمله اغلب وزرا وقتی گیر می کنند و برنامه های خود را شکست خورده می بینند، از «حق مالکیت» می گویند حیله گرانه. یعنی دارند طوری وانمود می کنند که گویا کسانی مالک می باشند، و دیگرانی می خواهند آن حق را زیر پا نهند. نکته ی بسیار مهمی که آن ها بیان نمی دارند این است که خصوصی سازی ها در ایران تقسیم سرمایه های ملی است. یعنی عده ای غارتگر بی وطن سر زمین ایران را سرزمینی تسخیر شده می دانند و مشغول تقسیم آنند؛ و اگر با مقاومتی مردمی و روشنگری و افشا روبرو شوند، با هیاهویی کاملن ناصادقانه تهمت می زنند. برای آماده سازی جَوّ "لازم" اول قیافه ی آدم های دانا، میهن دوست و حق به جانب را به خود می گیرند، و بعد دور بر می دارند - در این نبرد زشتی و زیبایی، همه ی بلندگو های رسمی کشور را نیز در دست دارند. با این حال تقریبن تمامی حقه بازی هاشان شکست خورده و دستانشان هر روز، بیش از پیش باز می شود؛ یعنی مردم آگاه مشت های تو خالی را یکی بعد از دیگری باز می سازند. و این جوی که دور خود گشتن را می مانَد، برایشان ایجاد کرده؛ پس تقسیم کنندگان ایران، عصبانیت خود را بسیار پررو علیه مردم و نمایندگان واقعی مردم از جمله دانشجویان آگاه بروز می دهند ناصادقانه تا شاید رهی برای فرار و فریب مردم بیابند؛ بی آنکه بدانند رهِ در پیش گرفته شان به "ترکستان" است؛ و حتمن شکست می خورَد. یعنی هرچه که بیشتر ادامه دهند، بیشتر ناکار آمدی نقشه هایشان رو می شود.

تمامی خصوصی سازی های کشور غارت شده ی ما بدین صورت انجام گرفته و می گیرد که کارخانه ای را به افرادی خاص(ویژه خوار) می دهند و از آن ها رشوه و سهمبری یکباره یا بسیار بار می ستانند. البته برای آن رشوه دهندگان کلان نام های آبرومندانه می سازند، مثل اسپانسور و ... کمک کنندگان به ... و ...
باری، در میهن غارت شده ی ما، نام این حقه بازی آشکار را خصوصی سازی نامیده اند! حرف هم بزنی، تهمتِ از بین رفتن حق مالکیت را بر زبان می آورند؛ و اخیرن نوک حمله شان بیشتر به سوی دانشجویان مردمی، یعنی آگاهان مردم دوست و ایران دوست است.
پرسش: این چه حق مالکیتی ست که فقط افرادی خاص می توانند از آن بهره ور شوند؟! چرا کارخانه ها را به شورا های کارگران نمی سپارند؟! کارگر بهترین حافظ کارخانه است؛ زیرا نانش آنجا در می آید؛ او که این نداند کیست؟ کز او دلسوزتر نیست.
گذشته از این متن گویا و زیبا و روشن شما؛ این حقه بازی را باید پیوسته افشا نمود. سخن بسیار است، بمانَد.
شاد و پیروز باشید
٨۷۰۱٣ - تاریخ انتشار : ۹ آبان ۱٣۹۷       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست