عنوان : پاسخی کوتاه
سپاس فراوان ایرج عزیز از بابت مطالعه و اظهار نظر.
به نظر من یکی دو تا سوال را ما باید را اینجا باید از هم تفکیک کنیم.
یک- آیا ما بصورتی استراتژیک از عدم قابلیت اصلاح پذیری نظام جمهوری اسلامی ایران بصورت نظری عبور کرده ایم یا نه؟
دو - در هر صورتی آیا ما از پتانسیل های قانونی؛ مدنی و صنفی موجود در جامعه برای رشد و شکوفائی چالش های دموکراتیک استفاده خواهیم کرد، یا نه؟
سه - آیا در زمینه استفاده از این پتانسیل ها، جای تاکتیک و استراتژی را با همدیگر جابجا نمیکنیم؟ در شرایط یک چنین جابجائی عملا استراتژی ما از تکرار تکاملی پیشروی در قدم های تاکتیکی تشکیل میشود. بر بنیان چنین نظریه ای عملا ما به پروسه تکاملی تحول درونی نظام باورمند میباشیم، اگر چه در حرف هم بگوئیم که با اصلاحات حکومتی اعتقاد نداریم. در این زمینه استنباط من این است که حزب چپ ایران ( فدائیان خلق) موضع شفاف تری را دارا میباشد.
٨۷۰۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣۹۷       

عنوان : انتظار چپ بر دوراهی حل درونی بحران گذار و حل برونی آن
اینکه تحلیل آقای پرزین از ( از فعالین اتحاد جمهورخواهان ایران ) میباشند صحت دارد و زمینه اجرائی آن هست موضوع اصلی است که این فعال جمهوریخواه اعلام کرده در مورد گذار از نظام کنونی ایران، فشار جنبش های توده های زحمتکشان از پایین، توام با حمایت ها و دخالت های خارجی دولت های غربی ( بخوان آمریکا و انگلیس) را فورمول عملی اجرائی جهت عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران اعلام میکنند. " این فرضیه است و زمینه و شرائط اجرایی شدن آن باید مشخص گردد. باید بپذیریم حکه در مرحله کنونی نظام سیاسی ایران دچار بحران شده شکی نیست اما بحران در کدام برهه خود قرار گرفته است و سرعت ان چگونه است؟ باید تشخیص داده شود رشد بحران تند یا کند است؟ قابل مهار است و حاکمیت مدیریت برونرفت از آن را دارد؟ اگر ارزیابی به این نقطه ختم شود که بحران چندان عمیق نبوده و قابل مهار است در برابر پتانسیل نظام جهت ادامه حکومتگری استراتژی چپ دمکرات از چه مسیری عبور می کند؟ از مسیر تاکید بر قانون گرایی؟ بر بستر استفاده منطقی از شکاف های موجود در حاکمیت؟ اما به آقای پرزین باید گفت که فشار همزمان از پائین و درون جامعه و فشار از بیرون از کانال دول غربی امکانپذیر نیست و حکم آب و روغن را دارند یعنی مردم ایران تن به حکومت ذیل جمهوری اسلامی می دهند و همه مشقات و مصائب تلخ مدیریت سیاسی جامعه را به جان می خرند ولی حاضر به همکاری لحظه ای با ترامپ نمی باشند. ولی چپ دمکرات هنوز در مسئله گذر نظام از بحران ها و توان جریان چپ در گذار از جمهوری اسلامی به نظام دمکرات تردید دارد و رابطه موزونی برای آن تعریف نکرده است که برآمد فقدان استراتژی چپ دمکرات بوده است که توان تشخیص گستره بحران درونی نظام ایران و امکان عبور از بحرانها را دارا نمی باشد.
رفع بلا تکلیفی چپ دمکرات نسبت به توانمندی نظام ایران در گذار از بحران خود از الزاماتی است که بر تنزل سطح تردید چپ دمکرات در عبور از جمهوری اسلامی تاثیر بلامنازع دارد.
٨۷۰۴۶ - تاریخ انتشار : ۱۲ آبان ۱٣۹۷