عنوان : صنف های و ضرورت وجودی آنان
اگر به هر اعتراض اجتماعی بُعد انقلابی گری و رادیکالیسم مورد علاقه خود را به ناف آن ببندیم، بگونه ای یک رویاپردازی سطحی را به نمایش گذاشته ایم و شاید یک ژست مبارزاتی توجیه گرانه ی عوام گرایانه ای یا عوام فریبانه ای را برای خود خریده ایم.
در کشورمان، بیگمان، حرکات اعتراضی حق خواهانه
مسیر خود را به شکل جدیدش پی گیرانه و تلاشگرانه دارد طی می کند
که بسیاری از این حرکات، ریشه در خواسته های صنفی دارند و حرکات را می توان در فعالیت های جامعه مدنی و صنفی تعریف کرد
در این حرکات، هر صنفی و هر تشکلی در پی تثبیت خود بعنوان یک نهاد صنفی و مدنی است که وجود آنها بخاطر زیست جمعی در یک جامعه موضوعیت پیدا می کنند.
و در این مبارزه، هر صنف می خواهد از فلسفه وجودی خود در جامعه دفاع کند و بگونه ای به حاکمیت می خواهد بفهماند که این صنف های تعبیه شده در جامعه ناشی از نیاز جامعه به آنهاست پس این صنف ها بازیچه هر حاکمیت ایده لوژیکی نیست و نوکر ایده لوژی حاکمیت نیست؛
و هر وقت هم جامعه عدم نیازش به صنف را نشان داد صنف خود بخود حذف خواهد شد.
مبارزه رانندگان، معلمان و... را فعلاً در این نگرش صنفی باید پی گرفت ...
و جالبست بخشی از آخوندیسم موجود متوجه این شده است که آخوندیسم در کلیت خودش هیج ضرورت وجودی اجتماعی ندارد پس حذف آن در جامعه حتمی است اما آخوندیسم متوجه شده در بخش کوچکی از جامعه می تواند حضوری خاص داشته باشد
که این حضور خود، در آینده را، در تلاش صنفی دارد تعریف می کند و مبارزه ای خاص با آخوندیسم حکومتی شروع کرده است
٨۷۰۴۹ - تاریخ انتشار : ۱٣ آبان ۱٣۹۷       

عنوان : تا بمبی که جمهوری اسلامی خودش ساخته منفجر نشود اوضاع ایران درست نمیشود!
این دومین نوشته جناب آصفی در این چند روز است که مدام از بحران در ایران میگوید و گویا دلنگران یا دلواپس سرنگونی رژیم ملایان است. امثال شما که پای صندوق رای ملاها میروند سرنوشت خودشان را خودشان رقم زدند و دیگر ناله شان را نمیشود فهمید برای چیست! در تائید محتوای این مقاله به نظر درست یک اقتصاددان داخل ایران توجه کنیم!محسن رنانی در یادداشتی تحت عنوان «شورش پابرهنگان» در باره وضعیت سیاسی اجتماعی پیش‌ روی جمهوری اسلامی ایران نوشت.«بدون تعارف آینده سیاسی کشور در ابهام است؛ پس فعالان اقتصادی مایل به ریسک سرمایه خود در چنین شرایطی نیستند. بنابراین اقتصاد در رکود خواهد ماند. اما تداوم این رکود کشور را وارد بحران‌های خطرناکی خواهد کرد، بحران‌هایی که شاید با یک جرقه، یک حادثه، یک مرگ ناگهانی، یک اعتراض پیش‌بینی نشده، یک انفجار، یک سخن نابجا و یک حرکت نامعقول آغاز شوند و اعتراضات فقرا و حاشیه‌نشینان را نیز برانگیزاند».«اگر با شورش پابرهنگان روبرو شویم دو راه داریم، یا باید سکوت کنیم و یا اینکه دست به سرکوب خشونت‌بار بزنیم اما این پایان کار نیست زیرا تفاوت اعتراض دانشگاهیان و طبقه متوسط شهری با «شورش‌ پابرهنگان» این است که دو مورد اولی رهبری‌پذیر هستند اما این نه! یادمان نرود که در ۱۴ ژوییه ۱۹۹۹ [۱۸ تیر ۱۳۷۸] زمان خاتمی این فقط دانشجویان بودند که شورش کردند و برای مدتی کنترل تهران از دست نیروهای امنیتی خارج شد؛ اما، به هر حال آنها مذاکره‌پذیر بودند؛ در اعتراضات ۲۰۰۹ [۱۳۸۸] هم طبقه متوسط شهری، کشور را دچار چالش کرد؛ اما آنها هم رهبری‌پذیر بودند؛ اما، اگر میلیون‌ها بیکار، حاشیه‌نشین و فقیر دست به اعتراض بزنند آنان دیگر نه مذاکره می‌پذیرند و نه رهبری را قبول دارند زیرا هدفشان کاملا روشن است؛ آنها وضع موجود را نمی‌خواهند و تا تغییر نظام سیاسی و اجتماعی کشور به شورش خود ادامه می‌دهند».
رژیمی که با نام انقلاب «مستضعفان» برپا شد، به احتمال زیاد با شورش «پابرهنگان» مواجه خواهد شد.
در ضمن جناب آصفی تحریمهای اصلی علیه رژیم تروریستی ملاها هنوز شروع نشده و از ۱۳ آبان راه میافتد! ببینیم شاید جرقه ای شد تا خشم مردم ایران از رژیم ضد مردمی و ضد ایرانی ملایان از زیر خاکستر بیرون بزند و شعله ور شود و آتشش دامان رژیم اسلام فاشیستی ملایان را بگیرد؟ با این رژیم اسلامی بخاطر دکترین احمقانه اش تا صد سال دیگر هم اوضاع ایران بهتر و بدون بحران نخواهد شد و مردم ایران همیشه روی بمب اسلامی نشستند تا روزی که منفجر میشود! یقه بمب ساز مثل رهبر را بگیرید!
٨۷۰۲۲ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣۹۷       

عنوان : حق دارید
حاکمیت نمی تواند مثل قبل ادامه دهد و مردم نمی خواهند اینچنین باشد ،هزینه هم مرتب میدهند و تعادلی اسفناکی هم بر قرار است که حالت انفجاری به آن میتوان گفت.
خوب اینچنین ادامه میابد تا حاکمیت در هم شکند ،زندان ها پر تر و تلفات بیشتر و ظاهرا راه دیگری هم نیافته ایم.
٨۷۰۱۱ - تاریخ انتشار : ۹ آبان ۱٣۹۷