سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

به برخی امضا کنندگان «در برابر تحریم ها با ما همصدا شوید» - فرج سرکوهی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : هموطن

عنوان : به آقای ایرج اعظمی!
نوشته اید: . ایشان بهتر می دانند موافقت تلویحی ایشان با تحریم ها بر دامن جمهوری اسلامی گرد نمی نشاند و بیشتر و بیشتر مردم ایران را در تنگنا قرار می دهد. از طرف دیگر طرفداران موافقت با تحریم یا سکوت در برابر آن مستقیما تیغ کاسبان و دلالان تحریم را تیز می کنند، تیغی که در دست افراطیون اقتدارگرا مشهود است. اقای حسینپور درست نوشته اند که چرا آقای سرکوهی در باره جنایات امپریالیسم ، جنایات هر روزه اسراییل علیه فلسطینیان و کشتار کودکان و مردم یمن توسط عربستان قلمفرسایی نمی کند؟
۱.شما اگر معتقد به سوسیالیسم هستی حد اقل باید اصول ماتریالیسم و دیالکتیک را مطالعه کرده باشی و به علت و معلول و تز و آنتی تز و سنتز معتقد و پیرو! که نوشته شما چنین موردی را صحه نمی گذارد.
۲.مسلمانها می گویند چراغی که به خانه روا است به مسجد حرام است؟ وقتی تمام بدبختی ها و بی اعتباری ملت ایران و حتی کل محیط زیست کشور به خاطر وجود جمهوری اسلامی است فلسطین و امپریالیسم و یمن جزء مسایل ما نیست و باید اول به خانه نگریست بعد به مسجد!
۳.شما چرا نمی فرمائید جمهوری اسلامی امکانات ملت ایران را به همین گروههای یمنی مورد حمایت نظام و حزب الئه لبنان و سوریه و عراق رایگان می دهد و هر روز از ساخت موشک و بهپاد جدید می گوید ولی برای مردم در برابر تحریم آمریکا ناله سر می زند!
۴.دست از این شعار های توخالی که مستقیم و غیر مستقیم بیان آن برای حمایت از نظام ضد موجودات جمهوری اسلامی است برداریم و افکار خود را به روز کنیم!زیرا هنوز سال ۵۷ در حافظه تاریخ است!
٨۷۱۹۱ - تاریخ انتشار : ۲۲ آبان ۱٣۹۷       

    از : ایرج اعظمی

عنوان : مخالفت با همصدائی علیه تحریم مراد دل دلالان و کاسبان تحریم
بی تفاوتی به مخالفت با سیاست تحریم علیه ایران تضعیف ارکان جمهوری اسلامی نخواهد بود بلکه درمتن مخالفت با تحریم ها نادیده گرفتن آلام مردم ایران غیرقابل انکار است . هرچند همصدائی علیه تحریم همراهی با مردم و همدردی با انهاست. ولی صرف اینکه دال بر حمایت از جمهوری اسلامی است سبب می شود مردم نسبت به روشنفکران حس خوبی نداشته باشند و در اینجا نقطه افتراقی بین موافقان و مخالفان با تحریم است که آقای سرکوهی نمی بیند و همی خواهد ببیند. ایشان بهتر می دانند موافقت تلویحی ایشان با تحریم ها بر دامن جمهوری اسلامی گرد نمی نشاند و بیشتر و بیشتر مردم ایران را در تنگنا قرار می دهد. از طرف دیگر طرفداران موافقت با تحریم یا سکوت در برابر آن مستقیما تیغ کاسبان و دلالان تحریم را تیز می کنند، تیغی که در دست افراطیون اقتدارگرا مشهود است. اقای حسینپور درست نوشته اند که چرا آقای سرکوهی در باره جنایات امپریالیسم ، جنایات هر روزه اسراییل علیه فلسطینیان و کشتار کودکان و مردم یمن توسط عربستان قلمفرسایی نمی کند؟ حتی دریغ از آدرس یک یادداشت از ایشان که در جهت منافع مردم ایران و نکوهش دشمنان مردم ایران باشد. آقای سرکوهی مسئله امروز مردم ایران تحریم ایران و اعمال سیاست نفت در برابر غذا است. شما نیز رندانه فرار به جلو کرده و پرچم سبکبار ساحل بر دست گرفته ای که مثلا تکلیف خود را در هاله ابهام قرار دهی. سبکبار در ساحل دور از دریای متلاطم وطن ناخواسته دشمن مردم است و سبکبار ساحل امن و آسایش از بغض جمهوری اسلامی حب مردم را دور افکنده است که آقای سرکوهی در این زمینه ها سابقه دارد. ایشان نمی داند که کاسبان و دلالان تحریم برندگان اعمال سیاست تحریم هستند و حتی دعا به جان آقای سرکوهی ها و بقیه سلبریتی ها مخالف همصدائی علیه تحریم می کنند.
بعد از انتشار بیانیه صدای هنرمندان ایران به آن واکنش های متفاوت نشان داده شد. برخی اهالی هنرمندان و سینما از همراهی با این کمپین استنکاف ورزیده‌اید. یقینا دغدغه مشترک این گروه مشکل گرین کارت و اقامت آمریکا بوده و ظاهراً ترجیح داده‌اند با عدم اعتراض، کوچک‌ترین ریسکی را متوجه وضعیت اقامت و موقعیت خود نکنند. اما از آقای سرکوهی انتظار نمی رود به خاطر موضوع تابعیت آثار زیانبار سیاست تحریم مردم ایران را نادیده ببیند. ضمنا سلبریتی ها یا جامعه هنرمندان و سینما نه طبقه اند نه شخصیت سیاسی اند نه اهل حزب ولی مسئولیت خود دانستتند که نسبت به تعرضات قادرانه ترامپ در کنار مردم باشند.
فراموش نشود سیاست‌گذاران و دولتمردان جمهوری اسلامی ایالات متحده دیر یا زود از گردونه قدرت خارج می شوند ، اما فجایع حاصل از عملکرد غلط آن‌ها تاثیراتی بر ایران و جهان برجا می گذارد که شما در تاریخِ پیشِ رو، دست به گریبانِ کابوسِ آن خواهید بود.
٨۷۱٨۲ - تاریخ انتشار : ۲۱ آبان ۱٣۹۷       

    از : masoud memar

عنوان : محکوم به ناگفته ها ؟
این استدلال که چون فلان مطالب را در بیانیه نیاوردید پس کار شما بخواهید نخواهید یک کار سیاسی است و به تبع آن نتیجه بگیرید که زبان صداقت هم نیست مرا یاد استدلالهائی چون ریشهری ها میاندازد. مطلب آنها در مورد مشخص همین تحریمها از سوی ( مثلث آمریکا عربستان و اسرائیل ) است نه در مورد سیاستهای منطقه ای یا سیاستهای داخلی حکومت. بوده و هستند کسانی که در همین حوزه ها ئی که گفتید حرف زدند و میزنند هزینه هم داده اند و میدهند. شما هر رویدادی را از دریچه طول عمر نظام می سنجید اما جامعه مدنی در ایران برای بهبودی جامعه هزینه میدهد و هر بحرانی طول عمر هزینه ها را بیشتر کرده و میکند بخشی از فعالین مدنی نیز در عرصه هنر فعالند و از هر امکان و روزنه ای نیز نه تنها استفاده میکنند حتی در صدا و سیما بلکه بدنبال باز کردن همین روزنه ها هم هزینه داده اند ٫ اینکه میگویند سیاسی نیستم نه اینکه از سیاست سررشته ای ندارند بلکه آگاهانه میدانند که حتی رأی دادن یعنی دخالت در امور سیاسی کشور ٫ کار سیاسی یا بهتر بگویم زبان سیاست صرفأ متعلق به احزاب و ارگانهای سیاسی برای بدست گرفتن اهرمهای سیاسی است . اولأ اگر بعنوان یک سیاستمدار ( بیانیه حزبی یا متعلق به تشکل سیاسی ) بیانیه ای بدهد میتوان از آنها انتظارات دیگری را داشت اما داشتن هر انتظار دیگری بدلیل اینکه یک اعتراض مشخصی یا حمایت مشخصی کرده اند اما این ناگفته ها را نگفته اند نه تنها جایز نیست بلکه بنوعی دیکته کردن مسئولیت به آنهاست هر شخصی میزان قدرت و حوزه فعالیت خود را خود تعیین میکند نه دیگری. دومأ حتی اگر یک تشکیلات سیاسی نیز در قبال یک واقعه مشخص یک موضع مشخص بگیرد یعنی در متن سیاست جاری فعال است و در قبال آری یا نه خود ٫ مسئولیت میپذیرد. چون پرداختن به کلی گوئی بمثابه رأی ممتنه در برآیند آن واقعه مشخص است. نتیجه تحریمها یکی است یا به نفع جامعه است یا نیست بنابر این موضع مشخص میتواند در وقوع یا عدم وقوع آن موثر باشد و رأی ممتنع و سکوت بمنزله عدم دخالت در وقوع یا عدم وقوع آنست.
٨۷۱۷٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ آبان ۱٣۹۷       

    از : احمدی

عنوان : مسئله چپ چیست
از فرج سرکوبی تا براندازهای سلطنت طلب درباره نامه هنرمندان/سلبریتی ها می نویسند. به براندازها چندان ایرادی نمی توان گرفت. توپشان پر است و می توانند از هر آدم و رفتار که در سازگاری با دیدشان نیست ایراد بگیرد. ولی چپ مگر مشکل و هدف دیگری در جهان ندارد که همراه با راست افراطی بند به بیانه ای کند که صرفا در حد اظهار نظر تاثیر جهانی دارد؟ سلبریتی ها نه طبقه هستند، نه حزب، نه شخصیتهای سیاسی، نه جبهه. اگر می خواهید اسم در کنید درباره کار آنها بنویسید. ولی اگر می خواهید تاثیری بجا بگذارید هزار مسئله مهمتر هست که درباره آن بنویسید.
٨۷۱۴۹ - تاریخ انتشار : ۲۰ آبان ۱٣۹۷       

    از : هموطن

عنوان : رانت خواری ممنوع!
اکثریت آنانی که در خارج زندگی می کنند از اصول رایج و دموکراتیک در این کشورها یا نمی دانند و یا می دانند اما خهود را به ندانستن می زنند که در هر صورت بقول برشت
آن که حقیقت را نمی داند نادان است ولی آن که حقیقت را می داند و آن را پنهان می کند جنایتکار(تبهکار) است.
یعنی این حضرات نمی دانند حقیقت چیست؟ غیر از این مسایل در کجای دنیای بیشرفته هنرمند و فیلمساز نقش و تاثیری در سیاست دارند ؟! اینان عروسکهای پشت صحنه برنامه کودکان هستند که سرنخ بازی آنان در دست کسان دیگری است. تعارف را کنار بگذاریم! سانسور نشود لطفا!
٨۷۱۴۲ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۷       

    از : عباس جعفری

عنوان : بی عنوان - در تأیید متن .
بسیار متین - دقیق و موجز . تشکر .
٨۷۱٣٨ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۷       

    از : م

عنوان : سه سوال
آقای سرکوهی با بیشتر یادداشت شما موافقم و تنها در یک جا با شما مشکل دارم و آن هم حضور مستقیم یا غیر مستقیم ایران در سوریه، یمن، و کلا منطقه است!

۱- اگر با خودمان صادق باشیم، آیا علیرغم مخالف و دشمنی ما با حاکمیت، این حضور نیروهای ایران در آن کشورها واکنشی به مداخلات عربستان، اسرائیل و کشورهای غربی نیست؟ اگر ایران در سوریه، عراق و یمن دخالتی نمیکرد، آیا ایجاد شرایطی همچون لیبی در همسایگی کشورمان و گرفتن دست بالا از سوی ارتجاع سعودی و حکومت اسرائیل مطلوب نیروهای مترقی می بود؟

۲- اگر قرار باشد هنرمند یا غیر هنرمند، هم به سلطه جویی امریکا از طریق وضع تحریم های شدید (علیرغم توافق جهانمی صورت گرفته پیرامون برنامه اتمی) معترض شوند و همزمان حکومت را مسئول تحریم ها بدانند، آیا در نهایت همان نکرده اند که سر سفره بن سلمان و نتانیاهو نشسته ها دارند می کنند؟ تنها با این تفاوت که آنها برای تحریم ها کف و سوت می زنند و اینها خیر. آیا در آن صورت آنها نیز در زمین امپریالیسم و ارتجاع بازی نکرده اند؟

۳- آیا بهتر نیست که در این شرایط مسائل داخلی را از خارجی جدا نموده و مثلا از هنرمند و غیر هنرمند خواست که ضمن محکومیت تحریم ها و طلب همبستگی بین المللی علیه آنها، در نامه ای دیگر حکومت را خطاب قرار داده و خواهان آزادی زندانیان سیاسی، صنفی، مدنی، تصحیح سیاستهای خانمان برانداز اقتصادی کنونی، پایان دادن به سرکوب و فشار شده و از اعتراضات قانونی و محق مردم حمایت نمایند؟
٨۷۱٣۶ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۷       

    از : کیا

عنوان : آدم عاقل به سقوط این حاکمیت فکر میکنید با هر هزینه ای!
مردم سال ها ست که در تحریم این حکومت بسرمی‌برند، تحریم دست این آقایان را می بندد گر چه مردم هم زیر فشار قرار می گیرند ولی راه بهتری را نشان باید داد که حاکمیت جنایتکار از آن سود نبرد.
از مردم باید انتظار داشت که تحریم ها تحمل کنند ولی نه به نفع حاکمیت بلکه حاکمیت را زیر فشار قرار دهند تا حد اقل عقب نشینی کند.
٨۷۱٣۲ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۷       

    از : باقر شیخ الاسلامی

عنوان : فضولی
چرا از دیگران انتظار داریم خیلی شجاع و صریح باشند و خودمون از نوشتن اسم و فا میلمان ، میهراسیم ؟ !
٨۷۱۲٨ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۷       

    از : حسین پور

عنوان : منتظر بودیم
آقای فرج سرکوهی که در اوج تب و تاب آغاز تحریم ها، بحران منطقه، اوضاع اقتصای و اجتماعی انفجاری در داخل کشور و...تمام دغدغه اش دادن دفتر به محمد خاتمی است، البته انتظار می رفت که در مقابل حرکت هنرمندان متعهد کشور اینگونه موضع بگیرد . راستی آیا کسی میتواند آدرس یک یادداشت از آقای سرکوهی در باره امپریالیسم آمریکا، جنایات نتانیاهو در مورد مردم فلسطین، جنگ یمن، جنایات سپاه پاسداران، نقش خامنه ای و....بدهد؟ فقط خاتمی، تاج زاده، اصلاح طلبان، دولت آبادی و کلا همه هنرمندان و فرهنگیان متعهد در تیر رس این قلم؟
٨۷۱۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹۷       

نظرات قدیمی تر

 
چاپ کن

نظرات (۱۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست