عنوان : من اگر برخیزم, تو اگر برخیزی, همه بر میخیزند!
هم میهن گرامی, تهمتن افتخاری, با زبانی ساده و با شجاعتی ستایش انگیز, آنچه را که در ژرفای این دریای توفانی در گذر است نشان داده ست. براستی هم که سیاست های کلان حکومت اسلامی چیزی جز "خصوصی‌سازی خدمات (عمومی-اجتماعی) ... پولی‌سازی و تجاری‌سازی (همه ی نهادها برای) سلب مسئولیت (از خودش)" و نیز باز گذاشتن دست خود برای تبهکاری بیشتر است.
پرسیدنی ست که با حکومتی که ایران را نه از آن ایرانیان که "متعلق به امام زمان" میداند؛ با حکومتی که جز ویرانگری تاکنون کاری نکرده و در سرشتش نیست که راه دیگر برود؛ با حکومتی که هر لحظه ی ماندنش فرصتی برای تاراج ها, کشتارها و فلاکت های بیشتر است... چه باید کرد؟ پاسخ به این پرسش, ایرانیان را به دو گروه بخش میکند:
۱ - مدارا و اصلاحات, بامید آنکه "رهبر رفتارش را (روزی پیش از قیامت مسلمانان) عوض کند.
۲ - "از میان برداشتن", "سرنگونی" یا "گذر از" این حکومت (یا هر واژه ی دیگر که به تناسب اندیشه و سرشت خود به آن رسیده اید).
هم میهنان, در کدامین سوی از این مرز بربریت-انسانیت می مانید؟ هنگام بی تفاوتی دیریست بگذشته ست. من اگر برخیزم, تو اگر برخیزی, همه بر میخیزند!
٨۷٨۹۵ - تاریخ انتشار : ۱۷ دی ۱٣۹۷