عنوان : جمهوری
جمهوری عرفی با کدام محتوی و مشخصات!
این چهار گروه تاکید دارند که: ( راه نجات کشور از بحران‌های دامنگیر آن، گذارخشونت‌ پرهیز از جمهوری اسلامی، جدائی دین از دولت و ایجاد حاکمیت متکی بر رای و اراده‌ی آزاد مردم و پاسخگو به منتخبان خود است.همچنین شرایط کنونی فرصت مناسبی است تا صفوف جمهوری‌ خواهان متحدتر و مصمم‌تر نمایش داده شود چرا که جمهوری‌خواهی تنها یک نام نیست و جنبه راهبردی و برنامه محور برای تحول دمکراتیک در ایران دارد.).
این چهار گروه در بیانیه خود خواهان جمهوری "عرفی" می باشند که تعریفی از عرفی بطور دقیق ارائه نداده اند اما همزمان نیز تاکید دارند که "جنبه راهبردی و برنامه محور" برای تحول دمکراتیک دارد!
این دوستان متن نوشته خود را در خصوص مرزبندی با رقیب سلطنت خود ارائه داده اند اما سوای تفاوت شکلی نوع نظام نگفته اند آن "جنبه راهبردی و برنامه محوری" که ممکن است با برنامه های دیگر رقیبان دارند ممکن است تفاوت داشته باشد، کدام است.
واقعیت این است که شاید شکل حکومتهای پادشاهی و جمهوری تفاوتهایی با هم داشته باشد اما باعث نخواهد شد تا اینطور تصور کنیم که حتما در راهبرد و برنامه نیز با هم تفاوت داشته و یا مخالف هم خواهند بود.
یک نظام پادشاهی در آینده ممکن است همچون جمهوری مورد ادعای این دوستان بر استقرار دمکراسی و سکولاریسم و دیگر ارزشهای یک نظام دمکراتیک تاکید نمایند و همچون آنها برای آرای و حقوق شهروندی مردم ارزش قائل شوند و در این صورت تا زمانیکه مدعیان جمهوری خواهی امضا کننده محتوی "برنامه و راهبرد" خود را ارائه ندهند نمی توان تفاوت ماهوی این دو را نشان داد.
حکومت فردی چه در شکل جمهوری فردی و یا سلطنت می تواند از یک ساختار غیردمکرایتک برخوردار بوده و هم بلحاظ محتوی ضد منافع ملی و عمومی مردم باشد تا زمانیکه حقوق شهروندی را تعریف نکنند و تمایزات برنامه ای و راهبرد خود را ارائه ندهند، عکس آن نیز صادق است.
یکی از اشتراکات مهمی که بین مدافعان پادشاهی و بخشی از این جمهوری خواهان مشهود است این خواهد بود که هر دو جریان به سیستم بازار آزاد و نظام سرمایه داری اعتقاد داشته و بر روی آن توافق جدی دارند و این یکی از پایه های اساسی خواهد بود که میتوان گفت برنامه های دو جریان برمبنای آن شکل خواهد گرفت که با مبحث عدالت اجتماعی به عنوان یکی از خواسته های حقوق انسانی و ارزشهای بنیادین حزب چپ و مردم ایران است در تضاد خواهد بود.
حزب چپ به جای تمسک جستن به جریاناتی که سیاستهای شفافی در مخالفت و گذر از جمهوری اسلامی بطور جدی نداشته و هم اکنون عدالت اجتماعی جزیی از برنامه محوری آنها نیست سرمایه گذاری نکند بخصوص جریانی که تحت نام اتحاد جمهوری خواهان از نامیدن خود بعنوان یک سازمان سیاسی عامدانه طفره میرود و همزمان اعضایش در دو جریان دیگر با سیاستهای متمایز و گاها بسیار متضاد حضور دارند!
حزب چپ می تواند بر جمهوری دمکراتیک شورایی با محتوای که بر استقرار آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی پس از سرنگونی جمهوری اسلامی تاکید دارد اتحادهای خود را تنظیم و برنامه های سیاسی خود را پیش برد زیرا جمهوری خواهی به تنهایی نمی تواند بیانگر ارزشهای حزب چپ در تقابل با سلطنت طلبی و یا رقابت با جمهوری خواهان مدافع بازار آزاد باشد.
باید توجه داشت نیروهای مدعی جمهوری خواهی، ملی مذهبی و یا تحت نام ملی معتقد به نظام بازار می تونند براحتی با سلطنت طلبان بر روی جنبه چپ ستیزانه خود کنار آمده و یا نسبت بدان سکوت کنند.
این نگرش و تفسیر از جمهوری خواهی و همراهی با احزاب راست مدعی جمهوریخواهی که تفکر چپ را در تضاد با بنیادهای فکری خود می دانند میتواند نوعی همسویی حزب چپ با جریانات راست ملی گرا و جمهوریخواه قلمداد شود که با جنبه راهبردی و برنامه ای حزب چپ و ارزشهای ادعایی آن خوانایی نخواهد داشت.
٨٨۰۱۲ - تاریخ انتشار : ۲۴ دی ۱٣۹۷       

عنوان : گام اول
جهت ایجاد جمهوری متکی به آرای مردم ونیاز مبرم ملی آن با جنبه راهبردی وبرنامه محور ,حول تحول دمکراتیک در ایران ابتدا باید پروژه آقای اسماعیل در مقاله ایشان (دسته بندی احزاب برای اتحاد عمل)را قبل از هرگونه فرصت سوزی به صورت ضروری وپی گیر و هر چه محکمتر اجرا نمود ...با آرزوی موفقیعت
٨۷۹۰۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ دی ۱٣۹۷       

عنوان : آنگاه که می خسبیدی, سیل آمد و آرزوهای تو را با خود برد...
دوستان جمهوری خواه! بیانیه مشترک شما در ارائه ی هویت, چشم انداز سیاسی و برنامه همکاری شما با نیروهای دیگر میهن بمیزان زیادی روشنگر بود. همزمان اما, با توجه به شتاب بحران موجود در کشورمان, چندان امید آفرین نبود. چرا که شما بتازگی "بر تلاش‌های خود در جهت افزایش همگرایی برای ایجاد قطب جمهوری‌خواهی (افزوده اید)" و پیدا نیست که ایجاد این قطب آیا بهنگام خواهد بود یا آنکه تنها از مرز تلاش برای همگرایی فراتر نخواهد رفت.
در جایی که "شرایط کنونی فرصت مناسبی است تا صفوف جمهوری‌خواهان" پدید آمده و نقشی کارساز در تغییرات پیش رو بازی کند, چرا تنها از "نمایش دادن" آن صفوف گفتگو میکنید؟ انتظار مردمان زیر ستم در ایران چیزی کمتر از بکارگیری بیشینه تلاش برای تشکیل هرچه سریعتر جبهه ی جمهوری خواهی نیست. آیا باور دارید که زمان منتظر هیچکس نمی شود؟ آیا حس میکنید که هر لحظه ی برجایی این حکومت تبهکار و ویرانگر فرصتی برای تاراج ها, کشتارها و فلاکت های بیشتر است؟ نکند با آنکه از "نیاز مبرم ملی" گفتگو میکنید, فوریت شرایط را از نگر دور میدارید و تند-جنبی لازم را بکار نمیگیرید؟!
٨۷۹۰۰ - تاریخ انتشار : ۱٨ دی ۱٣۹۷