عنوان : بی حرمتی به فریدون مشیری ؟!
در تمام شب های تاریخی کانون نویسندگان در انیستیتوگوته حاضر بودم . با علاقه به شنیدن مستقیم حرفهای شاعران و نویسندگان توام با بیم و امید ناشی از التهابات و هیجانات تلمبار شده ی سالیان بعداز کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ ، که هر آن ، خروشان می شد و فریاد ها حاضرین به اوج میرسید. منتظر واکنش پاسبانهای کلانتری منطقه شمیرانات بودیم در تمام شب ها که در نهایت صبوری برگزار شد ... شنبه شب ۲۳ مهرماه ۵۶ را هرگز فراموش نکرده و نخواهم کرد نه بخاطر جّر و بحث مربوط به سانسور و ممیزی و شرط و شروط مسئولان انیستیتو گوته و یا مدیریت کانون نویسندگان در آن شب ها که دست اندرکاران و پیشکسوتان بیشتر میدانستند...
در شنبه شب ۲۳ مهرماه واقعه ی مهمتری اتفاق افتاد که نباید آنرا مستقیم و غیر مستقیم به حساب مسئولان انیستیتو گوته یا اداره کنندگان کانون نویسندگان آن شب تاریخی گذاشت . رفتار بخشی از شرکت کنندگان در آن شب نسبت به شعر خوانی زنده یاد فریدون مشیری را می گویم.
کسانی که آن شب اجازه نمیدادند که فریدون مشیری اشعارش را بخواند انقلاب را «تمام شده » می دانستند .دیگر حوصله و تحمل دگر اندیشی را نداشتند.البته با پادر میانی شاعران و نویسندگانی که آن شب باید سخنرانی میکردند و مسئولان کانون و نویسندگان فریدون مشیری برنامه ی خود را در میان ناباوری و بغض برای کسانی که علیه اختناق و سانسور در آن جا جمع شده بودند اجرا کرد.
متاسفانه نسبت به آن برخورد ضّد دموکراتیک هیچ اعلامیه توضیحی و انتقادی از جانب هیج سازمان و جریان سیاسی صادر نشد ولی بعد ها بعضی از نویسندگان و کنشگران در آن باره نوشتند.
خیلی علاقمندم که نظر نویسنده محترم این مقاله « ده شب انقلابی» را نیبت به آن واقعه مهم بدانم و حتی کسانی که در آن شب نسبت به فریدون مشیری چنان غیر متمدنانه و ضددموکراتیک رفتار کردند امروز چه میگویند؟
٨٨۶٨۱ - تاریخ انتشار : ۵ اسفند ۱٣۹۷