عنوان : خط و مرز اساسی بین سوسیالیست واقعی و قلابی نزد مارکس و لنین کدام است؟
مشگل بخشی از چپهای ایرانی باور به سوسیالیسم است و غالبا در پی ترمیم سیستم سرمایه داری هستند تا جایگزینی برای آن. وگرنه این رژیم ارتجاعی که هیچ که اینها در پی ترمیمش هستند حتی برای مارکسیست راستین بهترین سیستم سرمایه داری هم در مقابل آلترناتیو سوسیالیستیش می بایست رنگ ببازد. معضل بی باوری به سوسیالیسم است که مشگل اصلیست وگرنه انقلاب تنها وسیله به عمل رساندنش هست که در وهله بعدیست.
مارکس و لنین حتی انسانترین تیزبینترین افراد را که برای بهتر شدن زندگی کارگران و زحمتکشان زحمت بسیار کشیدن را به نقد قاطع می کشاندشان و ردشان میکردند، نزد مارکس افرادی مثل اوئن و... و بنیانگذار و پشتیبانان یوتیلیتاریانیسم، حتی پرودون و باکونین و برای لنین همرزمان زیر یک سقف حزبیش مانند منشویکها تا کاتسکی قاطعانه نقد و طرد شدن. حال سوال اساسی این است چرا؟ جواب سر راست این است ۱- بخاطر باور سستشان به سوسیالیسم ۲- سستی باورشان به مبارزه طبقاتی تا نابودی شق سرمایه، و نه پیوسته در پی آشتی طبقاتی بودن ۳- سستی در مبارزه برای نفی حاکمیت سرمایه و سستی در تاکید بر حاکمیت کارگران و در نهایت سستی باور به جامعه بی طبقه و نفی استثمار.
برای منشویکها همانند بخشی از چپهای ایرانیمان هیچگاه جامعه آماده انقلاب سوسیالیستی نبوده و نیست و برای اوئن و پرودون یوتیتالیرینها ... نشناختن ساز و کار حاکمیت سرمایه و ندانستن چاره و چگونگی رهایی از سیستم سرمایه داری بود که دائما آنها را به گمراهه برد.
باور به سوسیالیسم نیازمند مطالعه و تحقیق و دنبال کردن مطالب رادیکال مارکسیستیست یا لااقل خواندن کاپیتال مارکس ،که اکثرشون نخوندند!
٨٨۹۷۶ - تاریخ انتشار : ۱۹ اسفند ۱٣۹۷