عنوان : آموزش کودکان به روش ادیان ضد حقوق بشر است
در پای نوشتاری، نظری در رابطه با بابی گری و بهائیت نکاتی ارائه شد و ارسال شد و منتشر گردید. که بطور خلاصه می توان گفت بابی گری و بهائیت بگونه ای کارکرد نجات بخشی برای شیعه در این سرزمین داشته است . بعد از تبلیغ جنگ خواهی روحانیت شیعه که در دوران فتحعلی شاه انجام دادند و باعث شد قسمتهای مهمی از سرزمینمان جدا شود آن روحانیت با دار و دکانشان در یک حالت انفعالی قرار گرفتند که چه بسا برای همیشه به حاشیه می رفتند که بابی گری و به دنبالش بهائیت با امام زمان بازی به شکل جدیدش باعث شد شیعه گری از حالت انفعالی خارج شود و تحرک جدیدی را شروع کند که در دوران محمد رضا شاه در کشور آن شیعه گری در تقابل با بهائیت بشکل حجتیه خودش را نشان دهد و...

اما تجربه دین بازی به ما می گوید هر دینی در ابتدا، کارش را با مظلوم نمایی شروع می کند اما وقتی سوار برکار شد وظیفه اصلیش را بنمایش می گذارد. مثلاً: همین دین اسلام خودمان که گریبان ایرانیانی را گرفته است مدعی است که در ابتدای کارش در شیب ابی طالب همه مسلمانان با یک دانه خرما تغذیه می شدند و...
اما بعداً وقتی مسلمانان سوار برکار شدند هوس تصاحب تمام خرما ها و خرمالو ها و... جهان را کردند؛ انهم با چپاولگری و ...
نکته بعدی در رابطه باروش آموزش ادیان به کودکان است
روش پلیدانه می تواند روشی باشد که کودک را از همان ابتدا تحت تعالیم تحمیلی خاصی قرار می دهد و به او مقید بودن نسبت به آداب خاصی را تحمیل می کند و به او گوش زد می کند که بی قیدی سبب گناهکار شدن می شود و...
تمام ادیان از روش آموزش تحمیلی مقید کردن دیگران سود می برند و بهائیت هم از این قاعده مستثنی نیست این روش می تواند ضد حقوق بشر باشد.
کودک باید با روحیه آزادی خواهی و بدون ترس از چیز های موهومی رشد کند اگر چیزی وجود دارد که به او آموزش داده شود فقط آموزش های خاصی است که به سالم زیستن او در یک زیست جمعی کمک می کند که این آموزش ها او را با روحیه انسانمدارانه رشد می دهد.
در کجا باید از حق دین خواهی دفاع کرد بماند برای بعد.
٨۹۱۱٨ - تاریخ انتشار : ۲٨ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : "ما به چه چنگ میزنیم"؟
سالها پیش به دهی با زراعت دیمی رفته بودیم که تنها آب آن از چاه تامین میشد. نزدیکی آن ده چشمه پر آبی بود که با بستن سد "دریاچه" این ایجاد شده بود که ما تنی به آب زده و "شنا" کردیم. یک از دهاتی های همراه پرسید که ما به چه چنگ میزنیم که زیر آب نمیرویم؟

مشابها, بشر مقهور طبیعت است و بسیاری از آنها برای ناتوانی و ناکامی های خود باید از لحاظ سلامت روانی به چیزی چنگ زده و تکیه کنند که ادامه زندگی را ممکن سازد. این "چیز" ممکن است دین, سحر, جادو, طلسم و دعا و غیره باشد. تا زمانی که این "چیز" مسکن و آرام بخش, باور شخصی ست اشکالی ایجاد نمیکند و کسی نمیتواند این "حق" را از او بگیرد و دین برای این افراد مانند آب و هوا و غذا کالائی ضروری جهت زندگی میباشد.

کالای دین به همراه خود دلال ها را میآورد که آنرا به مردم بفروشند و بر سر فروش آن رقابت ها پیش آمده و دکان ها به شرکت ها و شرکت ها به کورپوریشن ها و سر انجام به واتیکان و خلافت و بالاخره به جنگ های صلیبی منجر میشود. و شروع آن از چیز ساده ای مانند این ست که بگویند ". .. زمان اسلام تمام شده..." , که البته این زیر عنوان "حقوق بشر" عرضه میشود و خریدار دارد. به همین سادگی. امید که به "باور" کسی توهین نشده باشد و این را به حساب "حق آزادی بیان" بگذارند.
٨۹۱۱۶ - تاریخ انتشار : ۲٨ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : "آتش به جان شمع فتد کین بنا نهاد"؟
جمعیت هند و پاکستان حدود ۱,۵ میلیارد و جمعیت هند ۵ برابر جمعیت پاکستان (۲۰۰ میلیون) است. انتخابات هند در آینده نزدیک صورت گرفته و حزب هندوی افراطی برای انتخاب مجدد از هیچ چیز فروگذار نمیکند. در پاراگراف پایین:
Indian politicians have normalized hardline Hindu nationalism through draconian cow protection laws, the renaming of cities with Muslim names, and the appointment of extremist Hindu nationalists to powerful positions. These shifting priorities explain Modi’s ۲۰۱۷ appointment of a firebrand Hindu monk, Yogi Adityanath, as chief minister of India’s most populous state. Adityanath has claimed that Hindus are “preparing for religious war” and has called Muslims “a crop of two-legged animals that has to be stopped.”
سیاست چی های هندو - سیاست چی در مقابل کلمه سیاست مدار, و مانند پست‌چی، توپ‌چی، جارچی،درشکه‌چی، شکارچی، قهوه‌چی، کافه‌چی، و هوچی - از اختلاف بین هندو و مسلمان استفاده کرده و مثلا راهب هندویی را به ریاست یکی از بزرگترین ایالت هند منصوب نموده اند که گفته است " هندو ها خود را برای جنگ مذهبی آماده میکنند و مسلمانان را گروهی حیوان های دو پایی نامیده است که باید جلوی آنها را گرفت.".

جمعیت ما ۸۰ میلیون است که جزء بسیار بسیار کوچکی از آن بهایی ست و "مصیبت" آنها در اندازه قابل مقایسه با آنچه در شبه قاره هند میگذرد نمیباشد.

چند صد قرن طول خواهد کشید که دنیا از یوغ دین خلاص گردد؟ هیچوقت.

The World’s Most Dangerous Divide
٨۹۱۱۰ - تاریخ انتشار : ۲۷ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : لینک جدید
پس از انتشار کامنت متوجه شدم که لینک ویدو به عللی کار نمیکند. علاقمندان میتوانند بر آدرس زیر کلیک کنند:

Ilhan Omar’s Denunciation of Israel Lobby is Not Anti-Semitism - Phyllis Bennis
٨۹۱۰۲ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : "احترام به حقوق بشر".
سرکاران خانم مهناز و خانم وحدتی,
با تشکر از توجه, من به دین به ویژه به نوع سازمان یافته آن اعتقادی ندارم که بشر قرن ها بر سر این باورها همدیگر را کشته و میکشند و خواهند کشت. لازم نیست که "... بهائیان با زور و خشونت رفتار ..." کنند؛ همینقدر که رسما به مسلمانان بگویند ".. که زمان اسلام تمام شده..." کافیست که زنگ خطر را به صدا در آورده و به حریف آماده باش دهد..

اما درباره اینکه "...حقوق بشر برای همه محترم است" - خصوصا در جامعه صد ها سال از قافله "تمدن" عقب مانده ما - کافیست به موج اسلام هراسی دنیا توجه کنیم و باز برگردم به حقوق پایمال شده مردم مسلمان فلک زده خاور میانه و احترامی! که منادیان حقوق بشر برای آنها قائل بوده اند. این هم نمونه ای از احترام به حقوق بشر یک زن مسلمان سیاه پوست آفریقایی از سرزمین فلک زده سومالی که مورد وسیع ترین حمله همه جانبه و تهدید به مرگ قرار گرفته است :

https://www.youtube.com/watch?v=SI۳VffgR۱WE
برای دیدن ویدئو باید اعداد فارسی به لاتین تبدیل شود.
٨۹۱۰۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : قضیه اصلی حقوق بشر است
پیروز گرامی،
متاسفم که شما اهمیت حقوق بشر را نادیده می گیرید، به بهانه سکولار بودن مذهبی ها را سرزنش می کنید، و بدتر از همه اینکه قربانی را سرزنش می کنید!
به خاطر داشته باشیم که حقوق بشر برای همه محترم است. حق آزادی بیان و حق انتخاب محل سکونت از بنیادی ترین حقوق بشر است.
فرهنگ نویی باید که حقوق بشر را برای همه محترم بداند. سکولار بودن کافی نیست.
٨۹۰۹۹ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : افکار در مقابل رفتار
جناب پیروز، اتفاقا من اصلا به مساله بهائیت در ایران اهمیت نمیدهم. آنچه برای من اهمیت دارد وضعیت اسفناک فرهنگی و اجتماعی میهنم است (که مقوله‌ای کاملا جدا از حکومت فعلی است). ما اگر بخواهیم پیشرفت کنیم باید بیاموزیم که ذهنیت و روش زندگیمان را پیشرفته کنیم. قدم بزرگ در این جهت اینست که تفاوت افکار و عقاید را بپذیریم و با مخالفان فکریمان همزیستی مسالمت آمیز داشته باشیم -- حتا اگر افکار آنها عواطف و تعصبات دینی ما را بیازارد . اگر کسانی افکار بهائیان را بر نمیتابند میتوانند با آن "افکار" مبارزه کنند، ولی راهش خشونت و حمله و رفع حقوق انسانی و طرد آنها از جامعه نیست. تا زمانی که بهائیان با زور و خشونت رفتار نکرده ا‌ند من نه علاقه‌ای به دینشان دارم نه عقایدشان. برای من رفتار آنها مهم است نه افکارشان. آنچه میدانم اینست که جامعه بهائی در ایران، بطور کلی (قضاوت فرد فرد نمیکنم) خشونت گرا نیست، جواب رفتار بی‌رحمانه و خشونت آمیز حاکمیت و جامعه را با خشونت نمیدهد، به پیشرفت و آموزش اهمیت میدهد، با دیگران با مسالمت زندگی می‌کند و در مجموع نقش مثبتی در جامعه ایران دارد. اگر بخواهیم منصف باشیم باید بپذیریم که اتفاقا بدنه جامعه ما میتواند رفتار و کردار مترقی و انسانی را از بهائیان بیاموزد.
٨۹۰۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : ادامه,
برای دست رسی به مقاله, و احتراز از تبدیل اعداد فارسی به لاتین میتوان بر این جمله کلیک کرد:

On the Death of Guantanamo Detainee
٨۹۰۹٣ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : "همانه با موش کاری نداره, موش میره سراغ همانه".
سرکار مهناز خانم,
در ولایت ما ضرب المثلی ست که "همانه با موش کاری نداره, موش میره سراغ همانه". همانه چیزی به معنی و یا مانند خیک است. سر کار عهدیه خانم میفرمایند : "ما می آموختیم که با حرکات و رفتار و گفتارمان به آنها نشان دهیم که زمان اسلام تمام شده وبا دین بهائی آشنا شوند.".
قسمت عمده بدبختی ما در خاور میانه در اینست که شیعه و سنی میخواهند دیگری را یا مانند خود کرده و یا از بین ببرند, که البته این را رسما نمیگویند. این خانم رسما منظور و مقصود دین بهایی را در یک جمله خلاصه میکند و انتظار دارد که مسلمانان شیعه و غیر شیعه, بهایی را روی سر بگیرند؟
آیا ما در خاورمیانه به ویژه در عراق و افغانستان و سوریه و یمن و سومالی و غیره مساله ای مهمتر از بهائیت نداریم که به آن بپردازیم؟ و شما نگران همزیستی مسالمت آمیزید؟

در مقایسه با مساله روز مردم, این شرح طولانی "مصیبت" یک افغانستانی ۴۸ ساله با زن و شش بچه و مبتلا به اختلال روانی ست که در زندان گوانتانامو دست به خود کشی زد.

On the Death of Guantanamo Detainee ۱۰۰۲۸
https://www.counterpunch.org/۲۰۱۹/۰۳/۱۵/on-the-death-of-guantanamo-detainee-۱۰۰۲۸/
٨۹۰۹۲ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷       

عنوان : چه کسی در مصیبت است؟
جناب پیروز، منهم به عنوان یک لا مذهب قبول دارم که "کسی که خربزه میخورد باید پای لرزش هم بنشیند". این خانواده با میل خودشان خود را گرفتار کردند و عواقبش را هم ظاهراً پذیرفته ا‌ند. ولی بر عکس امام حسین در این راه کسی را گردن نزدند (امام حسین بیش از ۷۲ نفری که کشته شدند از آن طرف کشت). بنظر من مساله بهائیان در ایران بیش از آنکه مصیبت خودشان باشد مشکل بقیه ماست. مصیبت مال کسانیست که نمیدانند در مصیبتند. کسانی که نمیتوانند تحمل کنند افرادی متفاوت با خودشان با صلح و آرامش در بینشان زندگی کنند. کسانی که اگر خانواده‌ای را در جوار خود "نمیخواهند" با رذالت و خشونت رفتار میکنند. تا زمانی که ما تحمل افکار و رفتار عاری از خشونت، ولی بزعم خود ناپسند، را نداشته باشیم و زندگی مسالمت آمیز با افراد مختلف را یاد نگیریم و در جامعه نهادینه نکنیم هرگز نمیتوانیم یک جامعه متمدن و متعالی و انسانی بسازیم.
٨۹۰٨۵ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۷