عنوان : کوبا چطور از پس طوفان‌ها برمی‌آید؟
مارکس زمانی گفته بود «تاریخ دوباره تکرار می‌شود، یکبار به صورت تراژدی و بار دیگر به صورت کمدی.»
با توجه به اسناد و خاطرات جوانان دیروز در دوره شاه فعالین سیاسی
(کنفدرسیون و نمایندگان دیگر احزاب ایرانی) که در غرب مشغول
تحصیل و فعالیت بودند، بجای تحقیق و کند و کاو در چگونگی کارکرد
سیستم های حزبی بر مبنای(حقوق بشر و دمکراسی)واقعا موجود در کشورهای غربی و تلاش برای بومی کردن این تجربیات بشری، تسلیم
ان شرایط شدند. جوانی بود و نااگاهی و هزاران ندانم کاری.
اما امروز که حداقل تجربه فاجعه ۴۰ساله جمهوری اسلامی در مشتمان
و سیل اخیر بیعرضگی تام عیار صدر تا ذیر انقلابیون ۵۷ را در مملکت داری
به رخشان کشید و از طرفی اواره گیمان در این مدت حداقل یادمان داده
که تجربیات دنیا همان محدود به یکی دو کشور که حاکمانش سوار با شعار
حکومت میکنند نیست. چرا باید نقد را گذاشت و نسیه را چسبید؟ مثالی
ملموس همین ژاپن که بیخ گوشمان است کافیست که به اینترنت مراجعه کنید و ببینید هر روز چه تعداد زلزله بالای ۶ ریشتری در انجا اتفاق می افتد و انگار نه انگار. تا چه زمانی باید فقر و بدبختی را در لباس قدیس به مردم عرضه کنیم؟ تقسیم فقر و نداری هنر نیست.
یاداوری: اصلا هیچ شخصی بنام راسل ال. هانر وجود خارجی ندارد و این
نقل قول هم از نیویورک تایمز سندیت ندارد زیرا نه تاریخ نشر دارد و ....
٨۹۲٨۴ - تاریخ انتشار : ۱۶ فروردين ۱٣۹٨