عنوان : نقدِ نقد
جناب استاد رهنمای عزیز، کارتان همچون همیشه بسیار آموزنده و اندیشه‌پردازانه است؛ اما نگاه لنینی که شما منتقد شده و او پو یروان او را به نفی کل تاریخ سوسیال‌دمکرات ها متهم می کنید، هنوز چیز دیگری ست و نظر شما به نظر انقلابیون همانطور که اشاره کرده اید نزدیک تر از همسانی با سوسیال‌دمکرات هاست. به این نقل قول از لنین دقت کنید:

«آنچه بر سر مارکسیست‌های بس دانشمند و رهبران انترناسیونال دوم که به سوسیالیسم وفادار بودند یعنی بر سر کسانی چون کائوتسکی، اتوبائر و دیگران آمد، می‌تواند و (باید) درس عبرت سودمندی باشد. آن‌ها ضرورت تاکتیک توأم با نرمش را کاملا درک می‌کردند، دیالکتیک مارکس را آموخته بودند و به دیگران هم می‌آموختند (و بسیاری از آنچه که در این زمینه انجام داده‌اند برای همیشه به صورت دستاورد ارزنده‌ای در نگارش‌های سوسیالیستی برجای خواهد ماند)، ولی در کاربست این دیالکتیک چنان اشتباهی مرتکب شدند و یا در عرصه عمل خود را چنان از دیالکتیک بی‌بهره نشان دادند و در زمینه ارزیابی چگونگی دگرگونی‌های سریع اشکال و درک تراکم سریع محتوی تازه در اشکال کهنه چنان ناتوان از کار درآمدند که سرنوشتی چندان رشکناک‌تر از سرنوشت هایندمان(Hyndman) و گد و پلخانف پیدا نکردند.»
(به نقل از مقاله‌ی «نه اپورتونیسم راست و نه اپورتونیسم چپ- نوید نو)
٨۹٨۰۱ - تاریخ انتشار : ۲۴ ارديبهشت ۱٣۹٨